خسف بیداء: تفاوت میان نسخه‌ها

خسف بیداء به فرورفتن لشکر [[سفیانی]] در مکانی به نام [[بیداء]] (مکانی میان [[مکه]] و [[مدینه]]) اشاره دارد که برای جنگ با امام زمان(عج) عازم مکه می‌شود<ref>سلیمیان، فرهنگنامه مهدویت، ۱۳۸۸ش، ص۲۱۱.</ref> این حادثه در روایات [[شیعه]] از نشانه‌های [[ظهور]] معرفی شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۳۱۰؛ شیخ صدوق، کتاب الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۳۰۳، ح۸۲؛ نعمانی، الغیبة، ۱۳۹۷ق، ص۲۵۷، ح۱۵.</ref> بر اساس روایتی که از [[امام صادق(ع)]] نقل شده، خسف بیداء در کنار [[قتل نفس زکیه]]، [[صیحه آسمانی]]، [[قیام یمانی]] و [[خروج سفیانی]] از نشانه‌های حتمی ظهور است.<ref>شیخ صدوق، کمال‌الدین، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۶۷۸، ح۷.</ref>

بر اساس روایاتی که از [[امامان شیعه]] نقل شده است آیات «وَ لَوْ تَری إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَکانٍ قَرِیبٍ وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّىٰ لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ؛ اگر ببینی هنگامی که فریادشان بلند می‌شود امّا نمی‌توانند (از عذاب الهی) بگریزند، و آنها را از جای نزدیکی (که حتّی انتظارش را ندارند) می‌گیرند و (در آن حال) می‌گویند: «به حقّ ایمان آوردیم ولی چگونه می‌توانند از فاصله دور به آن دسترسی پیدا کنند!»<ref>سوره سبأ، آیات۵۱-۵۲.</ref> به فرورفتن لشکر سیفانی در بیداء اشاره دارد.<ref>نگاه کنید به نعمانی، الغیبه، ۱۳۷۹ق، ص۳۰۵، ح۱۴؛ عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۵۷.</ref>