خسف بیداء: تفاوت میان نسخه‌ها

==نشانه ظهور یا نشانه قیامت؟==

{{جعبه نقل قول| عنوان = امام صادق(ع)|:«پیش از قیام قائم، پنج نشانة حتمی خواهد بود: یمانی، سفیانی، صیحه، قتل نفس زکیه و خسف به بیداء.»|تاریخ بایگانی|| منبع = شیخ صدوق، کمال‌الدین، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۶۵۰.| تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| رنگ پس‌زمینه =#ffeebb| اندازه خط = ۱۲px| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}

بر اساس روایاتی که از [[امامان شیعه]] نقل شده است آیات «وَ لَوْ تَری إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَکانٍ قَرِیبٍ وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّىٰ لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ؛ اگر ببینی هنگامی که فریادشان بلند می‌شود امّا نمی‌توانند (از عذاب الهی) بگریزند، و آنها را از جای نزدیکی (که حتّی انتظارش را ندارند) می‌گیرند و (در آن حال) می‌گویند: «به حقّ ایمان آوردیم ولی چگونه می‌توانند از فاصله دور به آن دسترسی پیدا کنند!»<ref>سوره سبأ، آیات۵۱-۵۲.</ref> به فرورفتن لشکر سیفانی در بیداء اشاره دارد.<ref>نگاه کنید به نعمانی، الغیبه، ۱۳۷۹ق، ص۳۰۵، ح۱۴؛ عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۵۷.</ref>

بر پایه روایتی که از امام محمد باقر(ع) نقل شده است سفیانی گروهی را به مدینه روانه می‌کند و [[مهدی]] از آنجا به مکه می‌رود. خبر به فرمانده سپاه سفیانی می‌رسد که مهدی(عج) به سوی مکه رفته است. او لشکری به تعقیب امام می‌فرستد هنگامی که سپاه [[سفیانی]] وارد سرزمین [[بیداء]] می‌شوند منادی از آسمان ندا می‌کند: «ای دشت! آن قوم را نابود ساز»؛ سپس زمین، لشکر سفیانی را فرو برده و همگی به جز سه نفر از بین می‌روند.»<ref>نعمانی، الغیبة، ۱۳۷۹ق، ص۲۸۰، ح۶۷.</ref>

تعداد لشکریان سفیانی در این واقعه دوازده هزار<ref>سلیمان، یوم الخلاص، ص۲۴۴.</ref> و ۱۷۰ هزار<ref>ابن طاووس، الملاحم و الفتن، منشورات الرضی، ص۱۵۰.</ref> ذکر کرده‌اند.

* ابن طاووس، علی بن موسی، الملاحم و الفتن، قم، منشورات الرضی، بی‌تا.

* سلیمان، کامل، [http://lib.eshia.ir/86947/1/2 یوم الخلاص فی ظل القائم المهدی علیه‌السلام]، بی‌جا، بی‌تا.

* صنعانی، عبدالرزاق، المصنف، تحقیق حبیب‌الرحمن اعاظمی، بیروت، المجلس العلمی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.

* طبری، محمد بن جریر، جامع البیان عن تأویل القرآن، تحقیق عبدالله بن عبدالمحسن ترکی، دار هجر للطباعة و النشر و التوزیع، ۱۴۲۲ق/۲۰۰م.