آیه تطهیر: تفاوت میان نسخهها
جز
اصلاح نویسههای عربی
Rezai.mosavi (بحث | مشارکتها) جز (تصحیح اسناد بخش مصادیق اهل بیت) |
Rezai.mosavi (بحث | مشارکتها) جز (اصلاح نویسههای عربی) |
||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
لغتشناسان رجس را به معنی پلیدی دانستهاند.<ref>فراهیدی، کتاب العین، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۵۲؛ صاحب بن عباد، المحیط فی اللغة، ۱۴۱۴ق، ج۷، ص۱۰.</ref> به عقیده راغب اصفهانی، گاهی طبع یا عقل انسان، گاهی شرع و گاهی همه این موارد چیزی را پلید میدانند.<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ۱۴۱۲ق، ص۳۴۲.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] معتقد است، پلیدی در انسان، عبارت است از ادراکی نفسانی، که از علاقه قلب به اعتقادی باطل، یا عملی زشت حاصل میشود، وقتی میگوییم انسان پلید، یعنی انسانی که به خاطر دلبستگی به عقاید یا عمل باطل، دلش دچار پلیدی شده است.<ref>طباطبائی٬ تفسیر المیزان٬ ۱۴۱۷ق٬ ج۱۶ ٬ ص۳۱۲.</ref> | لغتشناسان رجس را به معنی پلیدی دانستهاند.<ref>فراهیدی، کتاب العین، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۵۲؛ صاحب بن عباد، المحیط فی اللغة، ۱۴۱۴ق، ج۷، ص۱۰.</ref> به عقیده راغب اصفهانی، گاهی طبع یا عقل انسان، گاهی شرع و گاهی همه این موارد چیزی را پلید میدانند.<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ۱۴۱۲ق، ص۳۴۲.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] معتقد است، پلیدی در انسان، عبارت است از ادراکی نفسانی، که از علاقه قلب به اعتقادی باطل، یا عملی زشت حاصل میشود، وقتی میگوییم انسان پلید، یعنی انسانی که به خاطر دلبستگی به عقاید یا عمل باطل، دلش دچار پلیدی شده است.<ref>طباطبائی٬ تفسیر المیزان٬ ۱۴۱۷ق٬ ج۱۶ ٬ ص۳۱۲.</ref> | ||
برخی [[حدیث|روایات]]، منظور از رجس را [[گناه]] | برخی [[حدیث|روایات]]، منظور از رجس را [[گناه]] دانستهاند، پیامبر(ص) در توضیح این آیه فرمود: «من و اهل بیتم از گناه پاک هستیم.»<ref>بیهقی، دلائل النبوة، ۱۴۹۵ق، ج۱، ص۱۷۱؛ مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۳، ص۲۰۸.</ref> حضرت علی(ع) نیز در [[ماجرای فدک]] با استناد به این آیه منزه بودن [[حضرت زهرا(س)]] از گناه را اثبات نمود.<ref>طبری، کامل بهائی، ۱۳۸۳ش، ص:۲۵۶.</ref> | ||
==مصداق اهل بیت == | ==مصداق اهل بیت == | ||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
'''دیدگاه اول:''' برخی از [[صحابه]]، مراد از اهل بیت را [[علی(ع)]]، [[فاطمه(س)]]، [[حسن(ع)]] و [[حسین(ع)]] دانستهاند. [[اَنَس بن مالک]]، [[ابو سعید خدری|ابوسعید خُدْری]]، [[ام سلمه]] و [[عایشه]]، به این نظر معتقد هستند.<ref>ابن عطیه، المحرر الوجیز، ۱۴۲۲ق، ج۴، ص۳۸۴؛ اابن کثیر، تفسیر القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۶، ص۳۶۵۰۳۶۸؛ شوکانی، فتح القدیر، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۳۲۱.</ref> | '''دیدگاه اول:''' برخی از [[صحابه]]، مراد از اهل بیت را [[علی(ع)]]، [[فاطمه(س)]]، [[حسن(ع)]] و [[حسین(ع)]] دانستهاند. [[اَنَس بن مالک]]، [[ابو سعید خدری|ابوسعید خُدْری]]، [[ام سلمه]] و [[عایشه]]، به این نظر معتقد هستند.<ref>ابن عطیه، المحرر الوجیز، ۱۴۲۲ق، ج۴، ص۳۸۴؛ اابن کثیر، تفسیر القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۶، ص۳۶۵۰۳۶۸؛ شوکانی، فتح القدیر، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۳۲۱.</ref> | ||
مفسران شیعه از جمله [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] و [[علامه طباطبایی]] نیز معتقدند، این آیه در شأن [[اصحاب کساء]] نازل شده و این مطلب در میان [[شیعیان]] به حد [[تواتر]] رسیده است.<ref>ابن حکم، تفسیر الحبری، ۱۴۰۸ق، ص۲۹۷-۳۱۱؛ طبرسی، مجمع البیان، | مفسران شیعه از جمله [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] و [[علامه طباطبایی]] نیز معتقدند، این آیه در شأن [[اصحاب کساء]] نازل شده و این مطلب در میان [[شیعیان]] به حد [[تواتر]] رسیده است.<ref>ابن حکم، تفسیر الحبری، ۱۴۰۸ق، ص۲۹۷-۳۱۱؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص ۵۵۹-۵۶۰؛ طباطبائی، المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۱۶، ص۳۱۱.</ref> | ||
طبق چندین روایت از کتاب [[مسند احمد بن حنبل]]، پیامبر(ص)، مصداق آیه تطهیر را فاطمه(س)، علی(ع) و دو فرزندش بیان کرده است.<ref>ابن حنبل، مسند، دار الصادر، ج۱، ص۳۳۱، ج۴، ص۱۰۷ و ج۶، ص۲۹۲.</ref> [[احمد بن حنبل]] همچنین در [[فضائل الصحابه]]، روایت میکند که پیامبر(ص) به مدت ۶ ماه هنگام خروج برای [[نماز صبح]]، به در خانه فاطمه(س) که میرسید صدا میکرد: ای اهل بیت! نماز! نماز! ای اهل بیت! «خدا فقط میخواهد آلودگی را از شما خاندان [پیامبر] بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند».<ref>ابن حنبل، فضائل الصحابة، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۷۶۱.</ref> | طبق چندین روایت از کتاب [[مسند احمد بن حنبل]]، پیامبر(ص)، مصداق آیه تطهیر را فاطمه(س)، علی(ع) و دو فرزندش بیان کرده است.<ref>ابن حنبل، مسند، دار الصادر، ج۱، ص۳۳۱، ج۴، ص۱۰۷ و ج۶، ص۲۹۲.</ref> [[احمد بن حنبل]] همچنین در [[فضائل الصحابه]]، روایت میکند که پیامبر(ص) به مدت ۶ ماه هنگام خروج برای [[نماز صبح]]، به در خانه فاطمه(س) که میرسید صدا میکرد: ای اهل بیت! نماز! نماز! ای اهل بیت! «خدا فقط میخواهد آلودگی را از شما خاندان [پیامبر] بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند».<ref>ابن حنبل، فضائل الصحابة، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۷۶۱.</ref> | ||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
'''دیدگاه''' '''چهارم:''' به باور برخی، مراد از اهل بیت، [[همسران پیامبر(ص)]] هستند؛ زیرا سیاق آیه در بیان احوال ایشان است. از عِکْرِمَه غلام ابن عباس و مَقاتل بن سُلیمان احادیثی با این مضمون نقل شده است.<ref>ابن کثیر، ابن کثیر دمشقی، تفسیر القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۶، ص۳۶۴؛ شوکانی، فتح القدیر، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۳۲۱.</ref> ولی مفسران شیعی معتقدند، اگر منظور، همسران پیامبر باشد، باید به جای "عَنکُم"، "عَنکُنَّ" و به جای "یطَهِّرَکُم"، "یطَهِّرَکُنَّ" میآمد؛<ref>قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۱۴، ص۱۸۳؛ حسینی طهرانی، مهرتابان، ۱۴۰۲ق، ص۲۹۰-۲۹۲.</ref> زیرا ارجاع ضمیر مردان به زنان صحیح نیست. <ref>طباطبائی٬ تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۱۰</ref> | '''دیدگاه''' '''چهارم:''' به باور برخی، مراد از اهل بیت، [[همسران پیامبر(ص)]] هستند؛ زیرا سیاق آیه در بیان احوال ایشان است. از عِکْرِمَه غلام ابن عباس و مَقاتل بن سُلیمان احادیثی با این مضمون نقل شده است.<ref>ابن کثیر، ابن کثیر دمشقی، تفسیر القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۶، ص۳۶۴؛ شوکانی، فتح القدیر، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۳۲۱.</ref> ولی مفسران شیعی معتقدند، اگر منظور، همسران پیامبر باشد، باید به جای "عَنکُم"، "عَنکُنَّ" و به جای "یطَهِّرَکُم"، "یطَهِّرَکُنَّ" میآمد؛<ref>قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۱۴، ص۱۸۳؛ حسینی طهرانی، مهرتابان، ۱۴۰۲ق، ص۲۹۰-۲۹۲.</ref> زیرا ارجاع ضمیر مردان به زنان صحیح نیست. <ref>طباطبائی٬ تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۱۰</ref> | ||
مفسران شیعی همچنین در پاسخ به این پرسش که چرا در این [[سوره]]، وسط بیان وظایف [[:رده: همسران پیامبر|زنان پیامبر(ص)]] مطلبی گفته شده که شامل زنان [[پیامبر(ص)]] نمیشود، گفتهاند؛ این گونه سخن گفتن، در روش فصیحان عرب، شناخته شده است و در قرآن به آیات فراوان برمیخوریم که در کنار هم قرار دارند، ولی از موضوعات گوناگونی سخن میگویند. از [[روایات]] نیز استفاده میشود که این بخش، جداگانه نازل شده، ولی هنگام گردآوری [[قرآن]] در کنار هم قرار گرفته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، | مفسران شیعی همچنین در پاسخ به این پرسش که چرا در این [[سوره]]، وسط بیان وظایف [[:رده: همسران پیامبر|زنان پیامبر(ص)]] مطلبی گفته شده که شامل زنان [[پیامبر(ص)]] نمیشود، گفتهاند؛ این گونه سخن گفتن، در روش فصیحان عرب، شناخته شده است و در قرآن به آیات فراوان برمیخوریم که در کنار هم قرار دارند، ولی از موضوعات گوناگونی سخن میگویند. از [[روایات]] نیز استفاده میشود که این بخش، جداگانه نازل شده، ولی هنگام گردآوری [[قرآن]] در کنار هم قرار گرفته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۵۶۰؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۱۶، ص۳۱۱.</ref> | ||
==اراده تکوینی خداوند بر عصمت اهل بیت== | ==اراده تکوینی خداوند بر عصمت اهل بیت== | ||
مقام [[عصمت]] یک حالت تقوای الهی است که به امداد پروردگار در پیامبران و امامان، به خاطر مسئولیت سنگین رهبری به آنها عطا شده است<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش٬ ج۱۷، ص۳۰۴ </ref> که آنها را از هر باطلی، چه در عقاید و چه در اعمال حفظ | مقام [[عصمت]] یک حالت تقوای الهی است که به امداد پروردگار در پیامبران و امامان، به خاطر مسئولیت سنگین رهبری به آنها عطا شده است<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش٬ ج۱۷، ص۳۰۴ </ref> که آنها را از هر باطلی، چه در عقاید و چه در اعمال حفظ میکند.<ref>طباطبائی٬ تفسیر المیزان٬ ۱۴۱۷ق٬ ج۱۶ ٬ ص۳۱۳</ref> | ||
در توضیح این مطلب گفته میشود، در عبارت شریفه «یُرِیدُ اللهُ»، مراد، اراده تکوینی است که مربوط به خواست خداوند در عالم تکوین یعنی خلقت است، نه [[اراده تشریعی]] که به افعال مخلوقات تعلق میگیرد و منشأ تکالیف دینیای است که متوجه مکلّفین است.<ref>طباطبائی٬ تفسیر المیزان٬ ۱۴۱۷ق٬ ج۱۶ ٬ ص۳۱۲</ref> و چون خدا به همه این دستور را داده است تا پاک و باتقوا باشند، دیگر چنین خواستی از اهلبیت مزیتی برای آنها نخواهد بود؛ زیرا همه مکلفان مشمول این فرمانند. <ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش٬ ج۱۷، ص۳۰۴ </ref> | در توضیح این مطلب گفته میشود، در عبارت شریفه «یُرِیدُ اللهُ»، مراد، اراده تکوینی است که مربوط به خواست خداوند در عالم تکوین یعنی خلقت است، نه [[اراده تشریعی]] که به افعال مخلوقات تعلق میگیرد و منشأ تکالیف دینیای است که متوجه مکلّفین است.<ref>طباطبائی٬ تفسیر المیزان٬ ۱۴۱۷ق٬ ج۱۶ ٬ ص۳۱۲</ref> و چون خدا به همه این دستور را داده است تا پاک و باتقوا باشند، دیگر چنین خواستی از اهلبیت مزیتی برای آنها نخواهد بود؛ زیرا همه مکلفان مشمول این فرمانند. <ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش٬ ج۱۷، ص۳۰۴ </ref> | ||
خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
*عبارت «یطهّرکُم» (شما را پاک گرداند) در پیِ «لِیذهِبَ عَنکُمالرّجسَ» نیز، تأکیدی بر پاکی اهلبیت، به دنبال دورساختن پلیدیها از آنها است. | *عبارت «یطهّرکُم» (شما را پاک گرداند) در پیِ «لِیذهِبَ عَنکُمالرّجسَ» نیز، تأکیدی بر پاکی اهلبیت، به دنبال دورساختن پلیدیها از آنها است. | ||
*واژه «تَطهِیرًا» نیز مفعول مطلق است و تأکیدی دیگر برای [[طهارت]] به شمار میرود. | *واژه «تَطهِیرًا» نیز مفعول مطلق است و تأکیدی دیگر برای [[طهارت]] به شمار میرود. | ||
*«الرِجسَ» (پلیدی) نیز به دلیل اینکه با «الف و لام جنس» آمده است، شامل هرگونه پلیدی فکری و عملی چون [[شرک]]، [[کفر|کُفر]]، [[نفاق]]، جهل و [[گناه]] میشود.<ref>راضی، سبیل النجاة فی تتمة المراجعات، بیروت، ص۷.</ref> و چنین ازاله و برطرف کردنی با عصمت الهی منطبق میشود که انسان را از هر باطلی، چه عقاید و چه اعمال حفظ | *«الرِجسَ» (پلیدی) نیز به دلیل اینکه با «الف و لام جنس» آمده است، شامل هرگونه پلیدی فکری و عملی چون [[شرک]]، [[کفر|کُفر]]، [[نفاق]]، جهل و [[گناه]] میشود.<ref>راضی، سبیل النجاة فی تتمة المراجعات، بیروت، ص۷.</ref> و چنین ازاله و برطرف کردنی با عصمت الهی منطبق میشود که انسان را از هر باطلی، چه عقاید و چه اعمال حفظ میکند.<ref>طباطبائی٬ تفسیر المیزان٬ ۱۴۱۷ق٬ ج۱۶ ٬ ص۲۱۲</ref> | ||
در برخی روایات، پیامبر(ص) پس از تلاوت آیه تطهیر، گفته است: «فَأَنَا وَ أَهْلُ بَیْتِی مُطَهَّرُونَ مِنَ الذُّنُوبِ؛ من و اهل بیتم از گناهان پاک هستیم».<ref>کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۳۴۰؛ ابن مردویه اصفهانی، مناقب علی بن ابیطالب، دار الحدیث، ج۱، ص۳۰۵.</ref> | در برخی روایات، پیامبر(ص) پس از تلاوت آیه تطهیر، گفته است: «فَأَنَا وَ أَهْلُ بَیْتِی مُطَهَّرُونَ مِنَ الذُّنُوبِ؛ من و اهل بیتم از گناهان پاک هستیم».<ref>کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۳۴۰؛ ابن مردویه اصفهانی، مناقب علی بن ابیطالب، دار الحدیث، ج۱، ص۳۰۵.</ref> | ||
خط ۱۰۵: | خط ۱۰۵: | ||
* صاحب بن عباد، المحیط فی اللغة، محقق و مصحح: آل یاسین، محمد حسن، عالم الکتاب، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق. | * صاحب بن عباد، المحیط فی اللغة، محقق و مصحح: آل یاسین، محمد حسن، عالم الکتاب، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق. | ||
* صدوق، محمد بن علی، معانی الأخبار، تحقیق علی اکبر غفاری، قم، انتشارات اسلامی، ۱۴۰۳ق. | * صدوق، محمد بن علی، معانی الأخبار، تحقیق علی اکبر غفاری، قم، انتشارات اسلامی، ۱۴۰۳ق. | ||
* صدوق، محمّد بن | * صدوق، محمّد بن علی، الخصال، ترجمه جعفری یعقوب، قم، نسیم کوثر، ۱۳۷۲ش. | ||
* طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، مترجم محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۷۴ش. | * طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، مترجم محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۷۴ش. | ||
* طباطبایی٬ سید محمد حسین٬ المیزان فی تفسیر القرآن٬ قم٬ دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم٬ ۱۴۱۷ق. | * طباطبایی٬ سید محمد حسین٬ المیزان فی تفسیر القرآن٬ قم٬ دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم٬ ۱۴۱۷ق. | ||
* طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج علی اهل اللجاج، تحقیق محمدباقر موسوی خرسانی، نجف، دارالنعمان، ۱۳۸۶ق. | * طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج علی اهل اللجاج، تحقیق محمدباقر موسوی خرسانی، نجف، دارالنعمان، ۱۳۸۶ق. | ||
* طبرسی، فضل بن | * طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: بلاغی، محمد جواد، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش. | ||
* طبری، عمادالدین، کامل بهائی، مرتضوی، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۳ش. | * طبری، عمادالدین، کامل بهائی، مرتضوی، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۳ش. | ||
* طوسی، محمد بن حسن، الأمالی، محقق موسسةالبعثة، قم، دار الثقافة، ۱۴۱۴ق. | * طوسی، محمد بن حسن، الأمالی، محقق موسسةالبعثة، قم، دار الثقافة، ۱۴۱۴ق. |