آیه تطهیر: تفاوت میان نسخه‌ها

این [[آیه]] یکی از دلایل پاکی و [[عصمت امامان|عصمت اهل بیت]] شمرده شده<ref>طوسی، التبیان، دار احیاءالتراث العربی، ج۸، ص۳۴۰.</ref> و به جهت قسمت دوم آن، به «آیه تطهیر» شهرت دارد.<ref>راضی، سبیل النجاة فی تتمة المراجعات، بیروت، ص۷.</ref> امامان شیعه همواره به این آیه مباهات کرده و آن را دلیل حقانیت خود می‌دانستند.<ref>صدوق، الخصال، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۳۳۵و۵۶۱؛ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۵۵۹.</ref>

در منابع شیعه و [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] آمده است، این [[آیه]] در خانه [[ام سلمه]]، همسر [[پیامبر(ص)]]، نازل شده<ref>علامه حلی، نهج الحق، ۱۹۸۲م، ص۱۷۴؛ ابن حجر، صواعق المحرقه، ۱۳۸۵ق، ص۱۴۴.</ref> و هنگام نزول آن علاوه بر پیامبر(ص) [[علی(ع)]]، [[حضرت فاطمه|فاطمه(س)]]، [[امام حسن|حسن(ع)]] و [[امام حسین|حسین(ع)]] هم حاضر بودند.<ref>محمدی ری‌شهری، اهل بیت(ع) در قرآن و حدیث، ۱۳۷۹ش، ج۱، ص۳۸.</ref> در این هنگام پیامبر(ص) پارچه‌ای خیبری ([[حدیث کساء|کساء]]) را که بر آن نشسته بود، بر روی خود و علی(ع) و فاطمه(س) و حسنین(ع) کشید و دست‌ها را به سوی آسمان بالا برد و گفت: "خدایا! اهل بیت من این چهار نفرند. اینان را از هر پلیدی پاک گردان". [[ام سلمه]] از پیامبر(ص) پرسید آیا من نیز در شمار اهل بیت(ع) قرار دارم که پیامبر(ص) پاسخ داد تو از [[همسران پیامبر|همسران رسول خدایی]] و تو (بر راه) خیر هستی.<ref>نگاه کنید به: ترمذی، سنن الترمذی، ۱۴۰۳ق، ج۵، ، ص۶۹۹؛ صدوق، معانی الاخبار، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۰۳؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۵، ص۲۲؛ ابن ابی‌حاتم، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۹، ص۳۱۳۳.</ref>