کاربر ناشناس
آیه تطهیر: تفاوت میان نسخهها
←معنای رجس
imported>Mashg |
imported>Mashg |
||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
==معنای رجس== | ==معنای رجس== | ||
درباره معنای «رجس» [[مفسران]] اختلاف نظر دارند و برای آن معانی مختلفی ذکر کردهاند، از جمله: [[گناه]]، [[فسق]]، [[شیطان]]، [[شرک]]، شک، [[بخل]]، [[طمع]]، [[هوای نفس]] و [[بدعت]].<ref>صدوق، معانی الاخبار، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۱۳۸.</ref> علامه طباطبايی بر آن است که رجس- به كسره را، و سكون جيم- صفتى است از ماده رجاست، يعنى پليدى و قذارت. پليدى و قذارت هياتى است در نفس آدمى، كه او را وادار به اجتناب و نفرت مىنمايد، مانند پليدى رذائل. چنان که در آیه شریفه: {{متن قرآن|وَ أَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَتْهُمْ رِجْساً إِلَى رِجْسِهِمْ وَ ماتُوا وَ هُمْ كافِرُونَ|سوره=[[سوره انعام]]|آیه=۱۲۵}} | درباره معنای «رجس» [[مفسران]] اختلاف نظر دارند و برای آن معانی مختلفی ذکر کردهاند، از جمله: [[گناه]]، [[فسق]]، [[شیطان]]، [[شرک]]، شک، [[بخل]]، [[طمع]]، [[هوای نفس]] و [[بدعت]].<ref>صدوق، معانی الاخبار، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۱۳۸.</ref> علامه طباطبايی بر آن است که رجس- به كسره را، و سكون جيم- صفتى است از ماده رجاست، يعنى پليدى و قذارت. پليدى و قذارت هياتى است در نفس آدمى، كه او را وادار به اجتناب و نفرت مىنمايد، مانند پليدى رذائل. چنان که در آیه شریفه: {{متن قرآن|وَ أَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَتْهُمْ رِجْساً إِلَى رِجْسِهِمْ وَ ماتُوا وَ هُمْ كافِرُونَ|سوره=[[سوره انعام]]|آیه=۱۲۵}} آمده است. و نيز هياتى است در ظاهر موجود پليد، كه باز آدمى از آن نفرت مىنمايد مانند پليدى خوك که فرمود: {{متن قرآن|أَوْ لَحْمَ خِنزِيرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ |سوره=[[سوره انعام]]|آیه=۱۴۵}} <ref>طباطبائی٬ تفسير الميزان٬ ۱۴۱۷ق٬ ج۱۶ ٬ ص۲۱۲</ref> | ||
پس اين كلمه به هر معنا كه باشد نسبت به انسان عبارت است از ادراكى نفسانى و اثرى شعورى، كه از علاقه و بستگى قلب به اعتقادى باطل، يا عملى زشت حاصل مىشود، وقتى مىگوييم (انسان پليد، يعنى انسانى كه به خاطر دل بستگى به عقايد باطل، يا عمل باطل دلش دچار پليدى شده است.<ref>طباطبائی٬ تفسير الميزان٬ ۱۴۱۷ق٬ ج۱۶ ٬ ص۳۱۲</ref> | پس اين كلمه به هر معنا كه باشد نسبت به انسان عبارت است از ادراكى نفسانى و اثرى شعورى، كه از علاقه و بستگى قلب به اعتقادى باطل، يا عملى زشت حاصل مىشود، وقتى مىگوييم (انسان پليد، يعنى انسانى كه به خاطر دل بستگى به عقايد باطل، يا عمل باطل دلش دچار پليدى شده است.<ref>طباطبائی٬ تفسير الميزان٬ ۱۴۱۷ق٬ ج۱۶ ٬ ص۳۱۲</ref> |