حلال‌گوشت: تفاوت میان نسخه‌ها

در فقه شیعه، محصولات فراوری‌شده از اجزای حیوانات حلال‌گوشت، [[طهارت|پاک]] و استفاده از آنها [[جایز]] است.<ref>مؤسسه دایرةالمعارف فقه فارسی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۴ش، ج۲، ص۴۲۷.</ref> با این حال، حیوانات حلال‌گوشتِ دارای خون جهنده که بدون [[تذکیه]] مرده باشند، [[نجس]] هستند و استفاده از چرمشان در [[نماز]] ممنوع است.<ref>[http://portal.anhar.ir/node/130#gsc.tab=0 بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، مسأله ۸۸]، پورتال انهار.</ref>

محصولاتی نظیر کیف، کفش و پوشاک چرمی در صورتی که مشخص نیست از حیوان [[تذکیه]] شده تولید شده، در صورتی که در بازار غیرمسلمانان تولید و عرضه می‌شود، نیاز است حلال‌گوشت بودن و تذکیه آن احراز شود.<ref>[https://www.sistani.org/persian/qa/02000/ «حکم استفاده از چرم»]، پایگاه اطلاع‌رسانی آیت‌الله سیستانی.</ref> <br>

اما اگر در بازار سرزمین‌های اسلامی، تولید و عرضه می‌شود، پوست و چرم حاصل از آن [[طهارت|پاک]] و استفاده از آنها در [[نماز]] جایز است.<ref>امام خمینی، تحریرالوسیله، ۱۴۲۵ق، ج۳، ص۲۷۰ و ۲۷۱.</ref><br>