حلال‌گوشت: تفاوت میان نسخه‌ها

*'''حیوانات خشکی''': از میان حیوانات خشکی، چهارپایانی نظیر گوسفند، بز، گاو، شتر، آهو، غزال، گوزن، گورخر و بز کوهی حلال دانسته شده است.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۴۰۸.</ref> گوشت اسب، قاطر و خر اهلی هم حلال است؛ اما خوردن گوشتشان [[مکروه]] است.<ref>امام خمینی، رساله توضیح المسائل، ۱۴۲۶ق، مسأله ۲۵۰۱، ص۵۵۵.</ref>

*'''جانوران دریایی''': در فقه شیعه، [[ماهی پولک‌دار|ماهیان پولک‌دار]] و میگو حلال‌گوشت‌اند و بقیه آبزیان در زمره حیوانات [[حرام‌گوشت]] قرار دارند.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل‌بیت علیهم السلام، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۴۰۸؛ [http://portal.anhar.ir/node/4391#gsc.tab=0 «استفتاء از آیت‌الله مکارم شیرازی راجع به حیوانات حلال‌گوشت»]، پورتال انهار.</ref>  

*'''پرندگان''': پرندگانی که دارای یکی از چهار ویژگی‌ داشتن چینه‌دان، سنگ‌دان، خارِ پشت پا، بال‌زدن پی‌درپی را داشته باشند، حلال‌گوشت هستند؛<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۴ش، ج۲، ص۲۵۵ و ۲۵۶.</ref> مانند مرغ خانگی، بوقلمون، گنجشک، کبوتر، مرغابی، کبک، تیهو، بلبل و شترمرغ.<ref>امام خمینی، تحریرالوسیله، ۱۴۲۵ق، ج۳، ص۲۷۵-۲۷۹.</ref> گوشت هدهد،<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۳۶، ص۳۱۰.</ref> چلچله و پرستو هم حلال، اما خوردنش [[مکروه]] است.<ref>امام خمینی، تحریرالوسیله، ۱۴۲۵ق، ج۳، ص۲۷۵؛ امام خمینی، توضیح المسائل، مسأله ۲۴۹۴، ۱۴۶۲ق، ص۵۵۴.</ref>