هود (پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها

برخی مدعی شده‌اند که داستان حضرت هود و قومش در هیچ یک از کتاب‌های آسمانی نیامده و فقط قرآن کریم به این داستان اشاره کرده‌است.

حضرت هود یکی از ۲۶ [[نبوت|پیامبری]] است که نام او در [[قرآن کریم]] آمده است.<ref>النجار، قصص‌الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۴۹.</ref> [[خداوند]] هفت مرتبه از هود(ع) در قرآن کریم یاد کرده<ref> سوره اعراف، آیه ۶۵؛ سوره هود، آیات ۵۰، ۵۳، ۵۸، ۶۰، ۸۹؛ سوره شعراء، آیه ۱۲۴؛ النجار، قصص‌الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۴۹.</ref> و سوره‌ای به نام این پیامبر، [[سوره هود]]، در قرآن موجود است.

هود(ع)، از نوادگان [[حضرت نوح]] بود. نسب او را تا حضرت نوح چنین شرح داده‌اند: هود پسر عبدالله، پسر رِیاح(یا رباح)، پسر حَلوت(خلود)، پسر عاد، پسر عوص، پسر آدم(أرم)، پسر سام، پسر نوح.<ref>جزایری، النور المبین، ۱۳۸۱ق، ص۱۳۵؛ النجار، قصص‌الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۴۹.</ref> النجار در کتاب قصص الانبیاء مدعی شده است که با توجه به مقایسه نسبت حضرت هود و [[ابراهیم]] این نَسَب قابل قبول‌تر از نسب‌هایی است که دیگران عنوان کرده‌اند.<ref>النجار، قصص‌الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۵۰.</ref> ابن کثیر نیز مدعی شده است که او فرزند شالخ فرزند ارفخشد فرزند سام فرزند نوح است.<ref>ابن کثیر، قصص الانبیاء، ۱۴۱۱ق، ص۹۳.</ref>  

هود در [[قوم عاد]] در [[سرزمین احقاف]] زندگی می‌کرد.<ref>جزایری، النور المبین، ۱۳۸۱ق، ص۱۳۵؛ النجار، قصص‌الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۵۰-۵۱؛ ابن کثیر، قصص الانبیاء، ۱۴۱۱ق، ص۹۳.</ref> بر اساس [[روایات]] او از جهت اخلاق پسندیده، شبیه [[آدم(ع)]] یا جدش نوح(ع) بود.<ref>قطب راوندی، قصص الانبیاء(ع)، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۲۶۸.</ref> هود(ع) را شخصیتی خوش‌چهره معرفی کرده‌اند.<ref>قطب راوندی، قصص الانبیاء(ع)، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۲۶۸.</ref> برخی مدعی شده‌اند که اولین [[پیامبر]] عرب بود و به زبان عربی سخن می‌گفت.<ref>النجار، قصص الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۴۹.</ref> برخی توکل حضرت هود را برجسته‌ترین نقاط زندگی او عنوان کرده‌اند<ref>جوادی آملی، تفسیر موضوعی، ۱۳۹۱ش، ج۶، ص۳۰۳.</ref>.

پس از سرپیچی [[قوم عاد]] و درخواست عذاب الهی،<ref>سوره اعراف، آیه ۷۰.</ref> حضرت هود به آنان از عذاب الهی خبر داد.<ref>سوره اعراف، آیه ۷۱.</ref> به امر خداوند، در سرزمین احقاف که سرزمین سرسبز و‌آبادی بود، هفت سال باران نبارید و آنها دچار قحطی شدند.<ref>جزایری، النور المبین، ۱۳۸۱ق، ص۱۳۶.</ref> پس از آن خداوند برای عذاب قوم عاد ابر سیاهی فرستاد. قوم عاد فکر کردند که این ابر مقدمه باران است و خدایان‌شان آن را فرستاده‌اند؛ اما حضرت هود به آنان گفت: این عذابی‌است که خداوند برای شما مقرر کرده است؛ همان عذابی که شما از خدای من درخواست کرده‌اید.<ref>سوره احقاف، آیه ۲۴.</ref> سپس باد شدید سردی وزید. قدرت آن چنان بود که کافران را مانند تنه‌های نخل از زمین جدا می‌کرد و اجساد آن را به زمین می‌انداخت.<ref>سوره قمر، آیه ۱۸-۲۱.</ref>  

* جزایری، نعمت‌الله بن عبدالله، النور المبین فی قصص الأنبیاء و المرسلین (قصص قرآن)؛ به ضمیمه زندگانی چهارده معصوم(ع)، مصحح:سیاح، احمد، مترجم:مشایخ، فاطمه، تهران، ۱۳۸۱ق.

* قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران،‌دار الکتب الإسلامیة، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش.