اماکن تخییر: تفاوت میان نسخه‌ها

اماکن تخییر به مکان‌هایی گفته می‌شود که [[مسافر]] در آنجا می‌تواند نماز را [[نماز شکسته|شکسته]] یا تمام بخواند. به خاطر اینکه مسافر در این مکان‌ها میان قصر (شکسته‌خواندن نماز) و تمام خواندن نماز مخیر است، از آنها به اماکن تخییر یاد می‌شود. همچنین به لحاظ تعداد این مکان‌ها، آنها را اماکن اربعه می‌نامند.<ref>برای نمونه رجوع کنید به: یزدی طباطبایی، العروة الوثقی (المحشّٰی)، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص۶۲۴.</ref>

به مشهور فقهای شیعه نسبت داده‎اند که شهرهای [[مکه]] و [[مدینه]]<ref>حسینی عاملی، مفتاح الکرامه، داراحیاء التراث العربی، ج۳، قسم۱، ص۴۹۱.</ref>، و نیز [[مسجد کوفه]] و [[حرم امام حسین(ع)]] را از اماکن تخییر شمرده‌اند.<ref>طوسی، النهایه، ۱۴۰۰ق، ص۱۲۴؛ علامه حلی، منتهی المطلب، ۱۴۱۲ق، ج۶، ص۳۶۶.</ref> [[شیخ طوسی]] گفته است که بنابر برخی [[روایات]]{{یادداشت|أن يتمّم الصّلاة في حرم اللّٰه، و في حرم رسوله، و في حرم أمير المؤمنين، و في حرم الحسين، عليهم أجمعين السّلام.}} حکم تخییر، شهر [[کوفه]]<ref>طوسی، النهایه، ۱۴۰۰ق، ص۱۲۴.</ref> و [[نجف]]<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۴۱.</ref>را نیز در برمی‌گیرد. برخی از [[فقها]] نیز شهر کوفه را از اماکن تخییر دانسته‌اند.<ref>سیستانی، منهاج الصالحین، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۰۵.</ref> و برخی دیگر، آن را در مکه و مدینه به [[مسجد الحرام]] و [[مسجد النبی]] منحصر کرده‌اند.<ref>ابن ادریس، السرائر، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۳۰۳-۳۰۲؛ علامه حلی، مختلف الشیعه، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۱۳۸.</ref>

به [[سید مرتضی]] و [[ابن جنید]] نسبت داده‌اند که حکم تخییر و استحباب تمام خواندن [[نماز]] را نزد قبر همه [[امامان معصوم]] جاری می‌دانستند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۴، ص۳۳۹.</ref> [[صاحب جواهر]] گفته است [[نص|نصی]] بر این ادعا وجود ندارد.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۴، ص۳۳۹.</ref>