حزب الدعوة الاسلامیة: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حزبُ الدّعوَةِ الاسلامیّة'''، از احزاب [[شیعه]] در [[عراق]] است که در سال ۱۳۳۶ش در [[نجف]] تاسیس شد. [[سید محمدباقر صدر]]، [[سید محمدباقر حکیم]] و محمدصادق قاموسی از بنیانگذاران این حزب بودند.

راهبرد و اهداف بنیان‌گذاران حزب، محوریت احکام اسلام در مسائل اجتماعی و مقابله با جریان‌های غیراسلامی مانند [[لائیک]] و [[کمونیسم]] و برپایی [[حکومت اسلامی]] بود.<ref>عاملی، ج۱، ص۲۴۰-۲۴۲؛ خرسان، ص۴۸، ۵۰، ۵۳؛ حسینی، ص۶۸.</ref>

در دوران حکومت [[حزب بعث]] بر عراق به ویژه در زمان [[صدام‌حسین]] تعداد زیادی از اعضای حزب الدعوه اعدام یا زندانی شدند. مرکزیت اصلی آن پس از [[انقلاب اسلامی ایران]] به این کشور منتقل شد.

پس از سقوط حکومت صدام در [[سال ۱۳۸۲ هجری شمسی|۱۳۸۲ش]]/ ۲۰۰۳م، اعضای حزب با بازگشت به عراق دفاتری را در [[کربلا]] و [[بغداد]] افتتاح کردند. در همان سال، شورای حکومتی (مجلس الحکم) به منظور تدوین قانون اساسی جدید عراق و تشکیل دولت، با حضور ۲۵ تن از احزاب مهم عراق، تأسیس شد. ابراهیم جعفری از حزب الدعوة به عضویت این شورا درآمد و به ریاست آن منصوب شد.<ref>جعفری، ۱۳۹۰ش الف، ص۴۸، ۷۲ - ۷۳</ref>

در انتخابات مجلس عراق نیز حزب‌الدعوة در چهارچوب ائتلاف یکپارچۀ عراق مشارکت کرد و [[نوری المالکی]] از اعضای آن توسط این مجلس به نخست‌وزیری برگزیده شد.