طلقاء: تفاوت میان نسخه‌ها

طللقا جمع طلیق به معنای اسیر آزاد شده است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج۱۰، ص۲۲۷. </ref> پیامبر(ص) این اصطلاح را در [[فتح مکه]] درباره گروهی از اهالی مکه به کار برد.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۴۱۲؛ طبری،‌ تاریخ الأمم و الملوک، ‌۱۳۸۷ش، ج۳، ص۶۱.</ref> این گروه از مخالفان پیامبر بودند اما هنگامی که پیامبر مکه را فتح کرد از روی اکره اسلام آوردند، پیامبر آنان را به بردگی نگرفت و طلقا(آزادشدگان) نامید.<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۹۱، .</ref> به گفته [[سید محمدحسین حسینی تهرانی|سید محمدحسین تهرانی]] عالم شیعی قرن چهاردهم، طلقاء پیش از فتح مکه می‌گفتند محمد را با قومش رها کنید، اگر بر آنها غلبه کرد ما هم [[اسلام]] می‌آوریم و اگر آنها بر محمد پیروز شدند قومش ما را از دست او نجات خواهند داد.<ref> تهرانی، امام‌شناسی، ۱۴۲۶ق، ج۱۸، ص۲۸۰.</ref> برخی از این گروه به مسلمانان فتح مکه یاد می‌کنند.<ref>مالکی، الصحبه و الصحابه، ص۱۹۲.</ref>

از برخی گزارش‌های تاریخی برمی‌آید که طلقا بیش از ۲۰۰۰ نفر بوده‌اند.<ref> مقدسی، البدء و التاریخ، مکتبة الثقافة الدینیه، ج۴، ص۲۳۶.</ref> از سهل بن عمرو، حُوَیطب بن عبد العُزَّی، [[ابوسفیان]]، فرزندش [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] <ref> تهرانی، امام‌شناسی، ۱۴۲۶ق، ج۱۸، ص۲۸۰.</ref> و [[حکم بن ابی العاص]] به عنوان طلقا یاد کرده‌اند.

حسن بن فرحان طلقا را از جهت مقام و منزلت به سه گروه تقسیم کرده است.

*گروهی که پیامبر به درستی ایمان و نیت آنها اطمینان داشت و به آنها چیزی به عنوان [[تألیف قلوب|مؤلفة قلوب]] نداد؛ عکرمة بن ابی جهل، عتاب بن سعید و [[جبیر بن مطعم]] از این گروه بودند.

*گروهی که پیامبر برای تألیف قلوب اموالی به آنان داد. ابوسفیان، معاویه، صفوان بن امیه و مطیع بن اسود از این افراد بودند. این گروه پایین‌ترین مرتبه را داشتند.