اشاعه فحشا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اشاعه فحشاء'''  گفتار و کرداری که موجب ترویج و یا کمک به انتشار [[گناه کبیره|گناهان کبیره]] در بین [[ایمان|مومنین]] شود. [[قرآن کریم]] این عمل را به شدت نکوهش کرده و برای آن وعده عذابی دردناک در دنیا و [[آخرت]] داده است. در [[روایات]]، اشاعه کننده فحشاء همچون انجام دهنده آن معرفی شده و ایستادن بر تلی از آتش و بیرون شدن از ولایت الهی و شیوع بیماری‌هائی که در پیشینیان نبوده را از پیامدهای آن بیان کرده است. همچنین در این روایات برای اشاعه فحشاء زمینه‌هایی چون ترک [[امر به معروف و نهی از منکر]] و افشاء اسرار مومنین ذکر شده است.

حادثه اِفک ماجرایی در تاریخ صدر [[اسلام]] است که بخشی از [[سوره نور]] (آیات ۱۱ تا ۲۶) بدان اشاره دارد و [[مفسران]] این حادثه را یکی از مصادیق اشاعه فحشاء ذکر کرده‌اند. این واقعه در [[سال ۵ هجری قمری]]  در [[مدینه]] به وقوع پیوست که گروهی از مردم به یکی از [[مسلمانان]] که بنابر روایت مشهور، [[عایشه]] همسر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] بود، [[تهمت]] [[فحشاء]] زدند. خداوند در این آیات، مردم را به دلیل تهمت زدن و دامن زدن به شایعات سرزنش کرده است.<ref>حسینیان، بررسی تاریخی تفسیری حادثه افک،۱۳۸۴ش، ص۱۶۶و۱۶۷.</ref>

در روایات شیعه برای اشاعه فحشاء آثار فردی و اجتماعی متعدی ذکر شده است، از جمله امام صادق(ع) فرمود: کسی که اشاعه فحشاء می‌کند از ولایت الهی بیرون و داخل در ولایت [[شیطان]] می‌شود، در حالی که شیطان او را قبول نکند.<ref>کلینی، اصول کافی، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۸۰.</ref> همچنین در حدیث دیگری آمده، اشاعه فحشاء نزدیک‌ترین مرز به [[کفر]] است. پیامبر اسلام (ص) نیز در نقلی نشر دهنده فحشاء را مانند انجام دهنده آن برشمرده است.<ref>طبرسی، مشکاه الأنوار، ۱۳۷۴ش، ص۱۴۰.</ref> همچنین پیامبر اسلام(ص) در حدیثی فرمودند: پنج خصلت است که اگر آن‌ها در شما پیدا شد به خداوند از آتش دوزخ پناه ببرید. اول اگر در میان مردمی فحشاء پیدا شد و آشکار گردید، در میان آنها طاعون پیدا خواهد شد و بیماری‌هائی پدید خواهد آمد که در پیشینیان آنها نبوده است.<ref>پسندیده، پژوهشی در فرهنگ حیا، ۱۳۹۳ش، ص۱۲۱.</ref>