confirmed، templateeditor
۱۲٬۲۷۶
ویرایش
بخارا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
ویکی سازی
جز (تمیزکاری) |
جز (ویکی سازی) |
||
| خط ۱۰۳: | خط ۱۰۳: | ||
در سال ۱۸۷۳ امیر مظفر حاکم بخارا به اجبار تن به لغو برده داری داده و از سال ۱۸۸۵ به بعد بود که با آزادی تمامی بردگان اوضاع ایرانیان رو به بهبود گذاشت. | در سال ۱۸۷۳ امیر مظفر حاکم بخارا به اجبار تن به لغو برده داری داده و از سال ۱۸۸۵ به بعد بود که با آزادی تمامی بردگان اوضاع ایرانیان رو به بهبود گذاشت. | ||
یک گزارش حاکی است که شیعیان ایرانی بخارا پس از آزادی طی سال‌های ۱۸۷۳ تا ۱۸۸۵ میلادی شروع به برپایی | یک گزارش حاکی است که شیعیان ایرانی بخارا پس از آزادی طی سال‌های ۱۸۷۳ تا ۱۸۸۵ میلادی شروع به برپایی [[عزاداری]]های مذهبی خود به صورت عمومی کردند که این منجر به درگیری‌هایی بین شیعه و سنی شد. محمد شریف بی، فرزند وزیر محمد یکی از کارگزاران بخارا بود که شیعه بود کشته شد اما پسرش استاناقول بی‌به جای وی به سمت زکاتچی کلان منصوب گشت. | ||
همچنین طی سال‌های ۱۹۰۵ ۱۸۸۹ یک ایرانی شیعه دیگر با نام ملاجان میرزا سبزواری به مقام وزیر اعظم رسید. طبق گفته محمد معصوم شیرازی که از طریق راه آهن در سال ۱۸۹۸ به بخارا سفر نمود، جان میرزا از طرفداران مکتب جعفری بود. وی عنوان می‌کند تحت سلطه روس‌ها، برخی از شیعیان بخارا ثروت هنگفتی به هم زده، از شیعیان ایرانی مسافر پذیرایی‌های آنچنانی نموده و به علاوه هدایایی را برای امامان مدفون در [[عراق]] و [[مشهد]] می‌فرستند. در این خصوص، جان میرزا به خاطر سخاوتش شهرت خاصی یافته بود. | همچنین طی سال‌های ۱۹۰۵ ۱۸۸۹ یک ایرانی شیعه دیگر با نام ملاجان میرزا سبزواری به مقام وزیر اعظم رسید. طبق گفته محمد معصوم شیرازی که از طریق راه آهن در سال ۱۸۹۸ به بخارا سفر نمود، جان میرزا از طرفداران مکتب جعفری بود. وی عنوان می‌کند تحت سلطه روس‌ها، برخی از شیعیان بخارا ثروت هنگفتی به هم زده، از شیعیان ایرانی مسافر پذیرایی‌های آنچنانی نموده و به علاوه هدایایی را برای امامان مدفون در [[عراق]] و [[مشهد]] می‌فرستند. در این خصوص، جان میرزا به خاطر سخاوتش شهرت خاصی یافته بود. | ||
| خط ۱۱۵: | خط ۱۱۵: | ||
تا زمان قاضی بدرالدین از نفوذ بیش از حد شیعیان در سیاست جلوگیری می‌شد، اما پس از مرگ وی در آوریل ۱۹۰۸ اوضاع به طرز قابل ملاحظه‌ای تغییر نمود. استان قلی بیک وزیر اعظم آن زمان به شیعیان اجازه برگزاری سوگواری را به صورت آزادانه داد و همین امر مقدمه درگیری شیعیه و سنی در این شهر شد. | تا زمان قاضی بدرالدین از نفوذ بیش از حد شیعیان در سیاست جلوگیری می‌شد، اما پس از مرگ وی در آوریل ۱۹۰۸ اوضاع به طرز قابل ملاحظه‌ای تغییر نمود. استان قلی بیک وزیر اعظم آن زمان به شیعیان اجازه برگزاری سوگواری را به صورت آزادانه داد و همین امر مقدمه درگیری شیعیه و سنی در این شهر شد. | ||
در دهم محرم سال ۱۳۲۸ (۲۲ ژانویه ۱۹۱۰) نزاعی میان شیعیان و سنیان درگرفت. دلیل آن توهین مستقیم گروهی از طلاب مدرسه به شیعیان درباره برگزاری مراسم عاشورا بود. این درگیری منجر به شکل گیری یک آشوب بزرگ شد که در نهایت توسط سربازان روسی سرکوب شده و در پی آن استان قلی بی‌و چند تن از افراد وابسته به او از منصب خود برکنار شدند و برگزاری مراسم عاشورا در ملاءعام ممنوع شد. از آن پس شیعیان خود مراسم سوگواری را برگزار می‌کردند.<ref> جعفریان، اطلس شیعه، ص۶۲۳ ۶۲۱ </ref> | در [[دهم محرم]] سال ۱۳۲۸ (۲۲ ژانویه ۱۹۱۰) نزاعی میان شیعیان و سنیان درگرفت. دلیل آن توهین مستقیم گروهی از طلاب مدرسه به شیعیان درباره برگزاری مراسم عاشورا بود. این درگیری منجر به شکل گیری یک آشوب بزرگ شد که در نهایت توسط سربازان روسی سرکوب شده و در پی آن استان قلی بی‌و چند تن از افراد وابسته به او از منصب خود برکنار شدند و برگزاری مراسم عاشورا در ملاءعام ممنوع شد. از آن پس شیعیان خود مراسم سوگواری را برگزار می‌کردند.<ref> جعفریان، اطلس شیعه، ص۶۲۳ ۶۲۱ </ref> | ||
== مراکز، مساجد و پایگاه‌های شیعیان بخارا == | == مراکز، مساجد و پایگاه‌های شیعیان بخارا == | ||