آیه نماز جمعه: تفاوت میان نسخه‌ها

به نوشته [[تفسیر نمونه]]، در آیه، مراد از ندادادن برای [[نماز]]، [[اذان]] است؛ زیرا در [[اسلام]]  جز اذان ندایی برای نماز وجود ندارد و ازاین‌رو در جای دیگری از [[قرآن]] آمده است:‌ «وَ إِذا نادَيْتُمْ إِلَى الصَّلاة» (و هنگامی که مردم را برای نماز می‌خوانید). برپایه این سخن معنای آیه این می‌شود که هنگامی که صدای اذان ظهر روز [[جمعه]] آمد، مسلمانان موظف‌اند کسب‌و‌کار را رها کنند و با شتاب برای خواندن [[نماز جمعه]] حاضر شوند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۴، ص۲۶.</ref> برپایه [[المیزان]] نیز آیه بر  [[وجوب]] نماز جمعه و نهی از دادوستد هنگام آن تأکید می‌کند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۹، ص۲۷۳.</ref> به نوشته این کتاب عبارت «وَ ذَرُوا البَیع» (تجارت را رها کنید)، تنها از تجارت نهی نمی‌کند؛ بلکه از هر کاری که انسان را از نماز جمعه باز دارد، نهی می‌کند. دلیل این مسئله سیاق آیه است که دلالت می‌کند هنگام برپایی نماز جمعه هرگونه مشغولیتی به‌جز آن جایز نیست.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۹، ص۲۷۳.</ref> البته این حکم مربط به زمان حضور [[معصوم]] است که در آن حضور در نماز جمعه [[واجب عینی]] است.<ref>سروش، «اقامه جمعه در دولت اسلامی»، ص۱۰۱.</ref>