ایوب (پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها

  | حوادث مهم= [[صبر ایوب]]

}}

==معرفی==

[[پرونده:فرج الله سلحشور در پوستر فيلم ايوب پيامبر۱۳۷۲.jpg|بندانگشتی|پوستر فيلم ايوب پيامبر|221x221px]]

==ایوب در کتب آسمانی==

{{اصلی|صبر ایوب}}

[[پرونده:آرامگاه ایوب در بخارا.jpg|بندانگشتی|آرامگاه منسوب به حضرت ایوب در [[بخارا]]]]

علامه طباطبایی این روایت را با برخی روایات دیگر که از اهل بیت نقل شده ناسازگار میداند که بر اساس آنها ایوب و هیچ یک از پیامبران دیگر گناه نمی کنند همچنین هیچ یک از ابتلائات ایوب عفونت پیدا نکرد و بدبو نشد و نیز صورتش زشت نگردید و خون و یا چرکی هم از بدنش بیرون نیامد و کسی از دیدن او تنفر نیافت و بر بدنش کرم نینداخت، چرا که رفتار خداوند انبیاء و اولیاىش را که مورد ابتلایشان قرار مى دهد، این چنین است. و اگر مردم از او دورى کردند، به خاطر بى پولى و ضعف ظاهرى او بود، چون مردم نسبت به مقامى که او نزد پروردگارش داشت جاهل بودند، و نمى دانستند که خداى تعالى او را تایید کرده و بزودى فرجى در کارش ایجاد مى کند. همچنین اگر خدا او را به بلایى عظیم گرفتار کرد، براى این بود که مردم درباره اش دعوى ربوبیت نکنند و از مشاهده نعمت هاىی که خدا به وى داده، او را خدا نخوانند. و نیز از دیدن وضع او عبرت گرفته، دیگر ضعیف و فقیر و مریضى را به خاطر ضعف و فقر و مرضش تحقیر نکنند، چون ممکن است خدا فرجى در کار آنان داده، ضعیف را قوى و فقیر را توانگر و مریض را بهبودى دهد. و نیز بدانند که این خداست که هر کس را بخواهد مریض مى کند، هر چند که پیغمبرش باشد و هر که را بخواهد شفا مى دهد به هر جور و به هر سببى که بخواهد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۷، ص۲۱۴-۲۱۷.</ref> آیت الله سبحانی این محتوای این روایت را بر خلاف حکم عقل هم می‌داند.<ref>سبحانی، منشور عقاید امامیه، مؤسسة الامام الصادق، ص۱۱۴ (پانویس۱)</ref> همچنین گفته اند اینگونه روایات با مقام عصمت انبیاء منافات دارد چرا که یکى از مراتب عصمت آن است که در وجود پیامبران امورى نباشد که مایه دورى گزیدن مردم از آنان است،  زیرا انزجار مردم از پیامبر و دورى گزیدن از او، با هدف بعثت (ابلاغ رسالات الهى توسط پیامبر به آنان است) منافات دارد.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۳، ص۲۱۳؛ سبحانی، منشور عقاید امامیه، مؤسسة الامام الصادق، ص۱۱۴.</ref> ابوالفتوح رازی همچنین این روایت را به دلیل امکان نداشتن تسلط شیطان بر انبیاء مردود می داند.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۳، ص۲۱۳. </ref>

==سوگند ایوب==

==عصمت ایوب==

{{منابع}}

* قرآن کریم

*بی‌آزار شیرازی، عبدالکریم، باستان‌شناسی و جغرافیای تاریخی قصص قرآن، تهران دفتر نشر فرهنگ، ۱۳۸۶ش.

*خرمشاهی، بهاالدین، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، تهران، انتشارات ناهید و دوستان، ۱۳۷۷ش.

*سید مرتضی، تنزیه الانبیاء، قم، الشریف الرضی، ۱۲۵۰ق.

*شوقی، ابوخلیل، اطلس قرآن، ترجمه کرمانی، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۸۸ش.

*مجلسی، محمدباقر، حیاة القلوب، قم، سرور، ۱۳۸۰ش.

*مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌، تهران،‌ دارالکتب الاسلامیة، ۱۳۷۳ش.

*نصری، عبدالله، مبانی رسالت انبیاء در قرآن، تهران، سروش، ۱۳۸۸ش.

*قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، تصحیح طیب موسوی جزائری، قم، دارالکتاب، ۱۴۰۴ق.

*طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۷ق.