ایوب (پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها

'''ایوب''' یکی از [[پیامبران]] الهی که نام او در [[قرآن]] و دیگر کتب آسمانی ذکر شده است. درباره محل زندگی و وفات وی اختلافاتی وجود دارد. صبر و سوگند وی داستان خاص دارد. تا کنون چندین اثر هنری پیرامون وی شکل گرفته است.

اَیّوب به معنی بازگشت کننده به سوی خداست <ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن،۱۳۷۷ش، ج۱،ص۳۳۵.</ref> که قرآن هم وی را به وصف «أَوَّاب» ذکر نموده است. <ref>سوره ص، آیه ۴۴</ref> نسب حضرت ایوب (ع) را چنین ذکر نموده‌اند: «ایوب بن اموص بن رازج بن روم بن عیصا بن اسحاق بن ابراهیم (ع)» بنابراین ایوب با پنج واسطه به [[حضرت ابراهیم (ع)]] می‎رسد. و از سوی مادر، از نواده‎های [[حضرت لوط (ع)]] است. <ref>مجلسی، حیاة القلوب، ۱۳۸۰ش، ج۱ ص۵۵۵.</ref>

وی در منطقه عوص در جنوب غربی بحر المیت در شمال خلیج عقبه زندگی میکرد.<ref>شوقی، اطلس قران،۱۳۸۸ش، ص۱۰۹</ref> وبه نقل برخی دیگر در بثنیه منطقه ای بین دمشق و اذرعات زندگی می‌کرد.<ref>شوقی، اطلس قران،۱۳۸۸ش، ص۱۰۹</ref> در ترکیه شهر اورفا غاری است که گفته می شود ایوب در دوران بیماریش در آن زیسته است.<ref>بی آزار شیرازی، باستان شناسی وجغرافیای تاریخی قصص قران ،۱۳۸۶ش، ص۳۵۰</ref>

در سه کتاب [[تورات]] ، [[انجیل]] و [[قرآن]] نام وی ذکر شده است. ایوب در [[عهد عتیق]] نام یک کتاب است و بارها نامش تکرار شده است. در سطر اول این کتاب آمده است: «در زمین عُوْص، مردی ایوب نام بود و آن مرد، کامل و راست و خدا ترس و اجتناب کننده از بدی ها بود.»<ref>عهد قدیم، کتاب ایوب،۱،۱</ref> در[[عهد جدید]] در کتاب حزقیال <ref>عهد جدید،حزقیال ۴۰،۱۴</ref> و یعقوب <ref>عهد جدید، یعقوب ۱۱،۵</ref> نام وی نیز آمده است.  

نام حضرت ایوب در قرآن چهار بارآمده است:

| ۱ || ۶ || [[سوره انعام|انعام]] ||۸۴

| ۲ || ۴ || [[سوره نساء|نساء]] ||۱۶۴  

| ۳ ||۲۱|| [[سوره انبیا]] || ۸۳-۸۴

| ۴ || ۳۸ || [[سوره ص]] ||۴۱-۴۴

[[پیامبر]] می فرماید: ایوب [[صبر|بردبارترین]] مردم است. <ref>رى شهرى، حکم النبی الأعظم (ص) ۱۳۸۷ش،ج۲،ص۲۷۳</ref> لذا در روزقیامت با وی بر سایرین دلیل آورده می‌شود.[[امام صادق]] می فرماید: شخص‏ی که در دنیا گرفتار شده و ‏بر اثر آن به فتنه و گمراهی افتاده، روز [[قیامت]] می‏ گوید: پروردگارا! مرا به‏ شدت‏ گرفتار و مبتلا کردی‏ تا این که به فتنه و تباهی دچار شدم. پس حضرت ایوب را می‏ آورند و به ‏آن‏ مرد گفته ‏می‏ شود: آیا رنج‏ و بلای تو سخت ‏تر بود یا رنج و بلای ایوب؟ او هم به رنج و بلا درافتاد اما گرفتار فتنه و تباهی نشد. <ref> مجلسى، بحارالأنوار،۱۴۰۳ق، ج‏۷، ص۲۸۵</ref>  

در [[زیارت ناحیه]] به جهت همین صبر، سلام بر ایوب این گونه ذکر شده است. أَلسَّلامُ عَلی أَیوبَ الَّذی شَفاهُ اللهُ مِنْ عِلَّتِهِ؛سلام بر ایوب كه خداوند او را از بیماریش شفا بخشید.<ref>ابن مشهدی، المزار الکبیر، ۱۳۷۸ش،ص ۴۸۵.</ref>

این پیامبر الهی در زمان بيمارى سوگند ياد كرد كه هر گاه قدرت پيدا كند ۱۰۰ تازیانه به همسرش به جهت یاد کردن نام شیطان نزد وی بزند، اما بعد از بهبودى، مى‌خواست به خاطر وفاداريی‌ها و محبت‌ها او را ببخشد، ولى سوگند به نام خدا در ميان بود و نمی‌توانست او را ببخشد. <ref>مکارم، تفسير نمونه،۱۳۷۳ش، ج۱۹ ص ۲۹۹</ref> خداوند به او فرمود: دسته‌اى از ساقه‌هاى گندم (يا مانند آن ) را بگير، و به او بزن و سوگند خود را مشكن !<ref>سوره ص، آیه ۴۴</ref>

برخی به جهت تاثیر [[شیطان]] در وجود این پیامبر اشکال بر [[عصمت]] وی نمودند. لذا یکی از پیامبرانی که در [[تنزیه الانبیاء (کتاب)|تنزیه الانبیاء]] درباره عصمت آن بحث شده حضرت ایوب است. <ref>سید مرتضی،تنزیه الانبیاء،۱۳۷۷ش،ص۱۱۱.</ref> برخی درباره این اشکال گفته‌اند: تسلط شیطان برنفس ایوب نبوده بلکه تاثیر در بدن و جسم ایوب بوده، واین موضوع بر عصمت وی ایجاد اشکال نمی کند علاوه بر آنکه شیطان مزبور انسی بوده نه جنی([[ابلیس]]).<ref>نصری، مبانی رسالت انبیاء در قرآن ۱۳۷۶ش،ص۲۴۲.</ref>

درباره آرامگاه حضرت ایوب اختلاف است در کشورهای مختلف مانند ترکیه، لبنان و... مقبره‌های متعددی به آن حضرت نسبت داده‌اند که مشهورترین قبر منسوب به ایشان، در ۱۰ کیلومتری جنوب شهر [[حلّه]] در کشور [[عراق]] است. این منطقه که به نام «الرّانْجِیَّه» شناخته می شود، در حاشیه ی جاده ی اصلی حلّه به کوفه واقع است. در سر درب این مقبره با خط نستعلیق نوشته شده: «مَرقَدُ صابِرِ نَّبیّ الله اَیوب علیه السَّلام»

[[پرونده:فرج الله سلحشور در پوستر فيلم ايوب پيامبر۱۳۷۲.jpg|بندانگشتی|فرج الله سلحشور در پوستر فيلم ايوب پيامبر که در سال۱۳۷۲ش از تلویزیون ایران پخش شد|221x221px]]

البته در [[عمان]] بقعه ای در ۷ کیلومتری شمال غربی بندر سَلاله و در کنار جاده ی سلاله به «عِین جَرْزیز»، بر بلندای کوه «اِتّین» مرقدی منسوب به ایشان است. ودر [[ازبکستان]]مزاری در شهر [[بخارا]] قرار دارد که برخی آن را از ابداعات دوره‌ی تیموری می‌دانند. تیمور لنگ به سبب علاقه ی فراوانی که به وطن خود داشت، مزاری به نام حضرت ایوب و مزار دیگری به نام [[حضرت دانیال]] درست کرده است.<ref>رامین نژاد، مزار پیامبران،۱۳۸۷ش، ص۱۶۵.</ref>

در [[ایران]] هم مقابری منسوب به ایشان است نظیر: مقبره‌ای در روستای گرماب از توابع شهرستان بجنورد ؛ [[قزوین]] ، بخش الموت، روستای بالاروچ و استان مازندران ، شهرستان تنکابن، شهر عباس‌آباد، روستای پرچور <ref>« پیامبر خدا در ایران مدفون هستند». تابناک. بازبینی‌شده در ۱۳۹۲/۰۲/۲۷.</ref>

{{پانویس2}}

*بجنوردی،کاظم، دایره المعارف بزرگ اسلامی،منوچهری، مقاله ایوب، تهران،مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۰ش.

*بی آزار شیرازی،عبد الکریم، باستان شناسی وجغرافیای تاریخی قصص قران ،تهران دفتر نشر فرهنگ،۱۳۸۶ش.

*خرمشاهی،بها الدین، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، تهران، انتشارات ناهید و دوستان،۱۳۷۷ش.

*رامین نژاد، رامین، مزار پیامبران، مشهد، بنیاد پژوهش های اسلامی،۱۳۸۷ش.

*رى شهرى، محمد، حکم النبی الأعظم (ص)، قم، دارالحدیث،۱۳۸۷ش.

*سید مرتضی،تنزیه الانبیاء،ترجمه رحیمی،مشهد، آستان قدس رضوی،۱۳۷۷ش.

*شوقی،ابوخلیل، اطلس قران،ترجمه کرمانی،مشهد، آستان قدس رضوی،۱۳۸۸ش.

*مجلسی،محمد باقر،بحار الانوارالجامعه لدرراخبارالائمه الاطهار،بیروت داراحیاءالتراث العربی ،۱۴۰۳ق.

*مجلسی،محمد باقر، حیاة القلوب،قم، سرور، ۱۳۸۰ش

*مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه‌، تهران، دار الكتب الاسلامية، ۱۳۷۳ش.

*نصری،عبدالله، مبانی رسالت انبیاء در قرآن، تهران، سروش، ۱۳۷۶ش.

*نیشابوری،ابراهیم، قصص الانبیا، تهران، بنگاه ترجمه ونشر کتاب، ۱۳۵۹ش.