خوجه: تفاوت میان نسخه‌ها

درخصوص مذهب صدرالدین گزراش‌های متفاوتی وجود دارد. برخی از مورخان او را از درویش‌های بزرگ ایرانی دانسته‌اند؛ شیعیان خوجه اثناعشری می‌گویند: او راهبی هندو بوده که به جهت دزدی از معبدی، برای آنکه شناخته نشود، ظاهرش را تغییر داده و خود را از داعیان اسماعیلی معرفی کرده است.<ref>عرب‌احمدی، شیعیان خوجه اثناعشری در گستره جهان، ۱۳۸۹ش، ص۱۵.</ref> او برای جذب هندوها از عقاید خودشان استفاده می‌کرد. برای مثال [[امام علی(ع)]] را دهمین تجسم خدا یا ویشنو معرفی کرد که آنها در انتظارش هستند.<ref>روغنی، شیعیان خوجه در آیینه تاریخ، ۱۳۸۷ش، صفحه یازده.</ref>

باورهای خوجه‌ها در آغاز آمیزه‌ای از اعتقادات [[صوفیان]] و هندوها بوده است.<ref>روغنی، شیعیان خوجه در آیینه تاریخ، ۱۳۸۷ش، صفحه یازده.</ref> آنها معتقد بودند که خدا در جهان حلول کرده است و ازاین‌رو همه موجودات جهان از ذات الاهی برخوردارند.<ref>عرب‌احمدی، شیعیان خوجه اثناعشری در گستره جهان، ۱۳۸۹ش، ص۱۵.</ref>  به باور آنها خدا نُه بار به صورت انسان درآمده است.<ref> عرب‌احمدی، شیعیان خوجه اثناعشری در گستره جهان، ۱۳۸۹ش، ص۱۵.</ref> این باور آنها از اعتقادات هندو گرفته شده بود.<ref>عرب‌احمدی، شیعیان خوجه اثناعشری در گستره جهان، ۱۳۸۹ش، ص۱۵.</ref> آنها برپایه تعلیمات پیرصدرالدین، [[امام علی(ع)]] را دهمین تجسم خدا می‌دانستند.<ref>روغنی،  شیعیان خوجه در آیینه تاریخ، ۱۳۸۷ش، صفحه یازده.</ref>