قصد اقامت ده روز: تفاوت میان نسخه‌ها

'''قصد اِقامت ده روز'''، قصد ماندن در جایی به مدت ده روز توسط [[مسافر]]. مسافر در محل اقامت باید [[نماز|نمازها]] را کامل بخواند و [[روزه]] او صحیح است. احکام قصد ده روز در [[رساله عملیه|رساله‌های عملیه]] آمده است.

مراد از ده روز، ده روز کامل متوالی و شب‌های بین آنها است که نُه شب می‌شود. بنابراین کسی که قصد دارد از آغاز روز نخست تا پایان روز دهم در جایی بماند، می‌تواند قصد اقامت کند.<ref>یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۱۴۴.</ref> کسی که از آغاز روز قصد اقامت نکرده است، می‌تواند از میانه روز مثلا از ظهر قصد اقامت کند که در این صورت باید تا قصد کند که تا ظهر روز یازدهم می‌ماند که ده روز کامل شود.<ref>یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۱۴۴.</ref>

* قصد اقامت باید قطعی باشد؛ یعنی برای مثال مسافری که قصد دارد در صورتی که جای خوبی پیدا کند، ده روز بماند، باید نماز را شکسته بخواند.<ref>توضیح المسائل مراجع، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۹۱۸.</ref>

کسی که قصد اقامت کرده و سپس از قصد خود برگشته یا مردد شده است که در آن محل بماند یا خیر، باید نماز را شکسته بخواند و نمی‌تواند روزه بگیرد؛ اما اگر بعد از خواندن یک نماز چهاررکعتی منصرف یا مردد شده است، تا زمانی که آنجا است، باید نمازش را کامل بخواند و روزه‌اش در آنجا صحیح است.<ref>توضیح المسائل مراجع، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۹۱۹، ۹۲۰.</ref>