اولوا الامر: تفاوت میان نسخه‌ها

استدلال شیعیان بر عصمت اولو الامر با استناد به [[آیه اولو الامر]]، بر این مبنا استوار است که آیه به اطاعت بی‌قیدوشرط از اولو الامر دستور داده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به مصباح یزدی، راه و راهنما شناسی، ۱۳۷۶ش، ص۲۰۶.</ref> دلایل آنها بر این مطلب یکی اطلاق آیه است؛ یعنی آیه پس از امر به اطاعت از اولو الامر استثناء نیاورده است و دیگر این است که در آیه امر به اطاعت از رسول از امر به اطاعت از خدا جدا شده و همراه با امر به اطاعت از اولو الامر آمده است. به باور ایشان این مسئله نشان می‌دهد که همان‌طور که باید بی‌قیدوشرطی از پیامبر(ص) اطاعت کرد، از اولو الامر هم باید به همین صورت تبعیت کرد.<ref>نگاه کنید به مصباح یزدی، راه و راهنما شناسی، ۱۳۷۶ش، ص۲۰۶.</ref><br />

برپایه این مبنا، استدلال  به این شکل است که طبق آیه، اطاعت بی‌قیدوشرط از اولو الامر واجب است. اگر اولو الامر معصوم نباشند و به فعلی حرام امر کنند، میان دو فرمان خداوند تعارض پیش می‌آید؛ زیرا از سویی [[واجب]] است از اولو الامر اطاعت کنیم و فعل حرام را انجام دهیم و از سوی دیگر آن فعل حرام است و آن را نباید انجام دهیم. بنابراین اولو الامر عصمت دارند.<ref>علامه حلی، کشف المراد، ۱۴۱۷ق، ص۴۹۳؛ مصباح یزدی، راه و راهنما شناسی، ۱۳۷۶ش، ص۲۰۶.</ref><br />

[[اهل سنت]] دیدگاه دیگری در این خصوص دارند. به عقیده آنان در آیه اولو الامر، پس از امر به اطاعت از اولو الامر، آمده است که اگر در مسئله‌ای اختلاف‌نظر پیدا کردید، به خدا و پیامبر رجوع کنید. این قرینه نشان می‌دهد که وجوب اطاعت از اولو الامر بی‌قیدوشرط نیست. هرگاه اولو الامر به فعلی حرام امر کردند، نباید از آنها اطاعت کرد. بنابراین به باور ایشان این آیه بر عصمت اولو الامر دلالت ندارد.<ref>نگاه کنید به تفتازانی، شرح المقاصد، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۲۵۰.</ref><br />در مقابل به باور برخی همچون [[محمدتقی مصباح یزدی]]، امر موجود در آیه به گونه‌ای بیان شده است که استثناءپذیر نیست؛ یعنی به لحاظ عرفی از آن برداشت می‌شود که بی‌قیدوشرط باید از اولو الامر اطاعت کرد و لازمه این سخن [[عصمت]] است.<ref>نگاه کنید به مصباح یزدی، راه و راهنما شناسی، ۱۳۷۶ش، ص۲۰۷.</ref>