ام‌الکتاب: تفاوت میان نسخه‌ها

از مجموع دو آیه یاد شده (۳۹ رعد/۱۳ و۴ زخرف/۴۳) برمی‌آید که اُمّ‌الکتاب اوّلا نزد خدا است:«عنده، لدینا» و ثانیاً از هرگونه تغییر، تحوّل و زوال مصون است و ثالثاً اندیشه و عقل بشری به آن راه ندارد.<ref>. المیزان، ج ۱۸، ص ۸۴.</ref>

افزون بر دو معنای پیشین، «ام الکتاب» نامی برای سوره [[فاتحة الکتاب]] معرفی شده است.<ref>. الاتقان، ج ۱، ص ۱۱۶.</ref> ظاهراً این نام از سوی [[پیامبر(ص)]] بر این سوره نهاده شده است. در دو [[روایت]] که دارقطنی و بیهقی در سنن خود و ترمذی، ابن‌منذر، ابن‌ابی‌حاتم و ابن‌مردویه در [[تفسیر]] خود آورده‌اند، وی نقل می‌کند پیامبر(ص) سوره حمد را اُمّ الکتاب خوانده است.<ref>. الدرالمنثور، ج۱، ص۱۱۱۲؛ الاتقان، ج۱، ص۱۱۷.</ref> در روایت دیگر [[ابی بن کعب]] می‌گوید:فاتحة الکتاب را بر پیامبر(ص) خواندم. حضرت سوگند یاد کرد که نه در [[تورات]]، نه در [[انجیل]]، نه در [[زبور]] و نه در [[قرآن]] سوره‌ای بسان آن نازل نشده است. آن اُمّ الکتاب و... است.<ref>. مجمع البیان، ج ۱، ص ۸۸.</ref> نیز در حدیث دیگری که [[جابر بن عبدالله انصاری|جابر]] از رسول خدا(ص) نقل کرده از سوره حمد با نام اُمّ الکتاب یاد شده است<ref>. مجمع البیان، ج ۱، ص ۸۸.</ref>.