Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۰۸۸
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''رُوحُ القُدُس''' از موجودات مقرب الهی بهمعنای روح پاک است. این کلمه در [[کتاب مقدس]]، [[قرآن]] و [[جوامع حدیثی]] | '''رُوحُ القُدُس''' از موجودات مقرب الهی بهمعنای روح پاک است. این کلمه بارها در [[کتاب مقدس]]، [[قرآن]] و [[جوامع حدیثی]] بهکار رفته است. درباره حقیقت روحالقدس و اینکه اشاره به چه موجودی است، چند نظر در میان نظریهپردازان اسلامی و مسیحی ارائه شده که از جمله میتوان به جبرئیل، موجودی از عالم امر خداوند، [[انجیل]]، [[اسم اعظم خدا]]، عقل فعال، [[روح الارواح]]، اقنوم سوم و موجودی بالاتر از [[ملائکه]] اشاره کرد. در منابع دینی کارویژههایی از جمله خلقت حیات و آفرینش موجودات، ابلاغ [[پیام خدا]] به [[پیامبران]]، یاری رساندن به [[مؤمنان]]، وسیله [[عبادت]] و [[توبه]] به درگاه [[خداوند]]، مبدأ علم انبیا و منشأ القاء حکم و علم به [[اهل بیت (ع)]] و اولین [[شفاعت|شفاعت کننده]] در [[روز قیامت]] به روحالقدس نسبت داده شده است. | ||
== مفهومشناسی == | == مفهومشناسی == | ||
روح القدس بهمعنای روح پاک (Holy spirit)، نام خاص یکی از موجودات مقرب الهی است که از عیبها و نفصها منزه است.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۳، ص۵۹۶؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۶۱.</ref> این کلمه از دو واژه «روح» به معنای روان، جان<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۱۳۸۱ش، ذیل واژه روحالقدس؛ معین، فرهنگ فارسی، ۱۳۷۱ش، ذیل واژه روح.</ref> و نسیم<ref>ابن فارس، معجم مقاییس اللغة، ۱۴۰۴ق، ذیل واژه روحالقدس.</ref> و «القدس» به معنای برکت،<ref>ابن عماد، المحیط فی اللغة، ۱۴۱۴ق، ذیل واژه روحالقدس.</ref> طهارت<ref>راغب، المفردات، ذیل واژه قدس.</ref> و پاکی<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۱۳۸۱ش، ذیل واژه روحالقدس؛ معین، فرهنگ فارسی، ۱۳۷۱ش، ذیل واژه روح.</ref> ترکیب یافته است. این واژه در کتابهای آسمانی [[ادیان ابراهیمی]] به ویژه [[مسیحیت]] و [[اسلام]] آمده و مصادیقی از جمله [[جبرئیل]]، اقنوم سوم، نیروی غیبی در وجود همه [[مومنان]]، روحی که بر [[مریم مقدس]] وارد شد، برای آن ذکر شده است.<ref>اله بداشتی، «روحالقدس در آموزههای مسیحی و اسلام» ۱۳۸۹ش، ص۲-۴.</ref> | روح القدس بهمعنای روح پاک (Holy spirit)، نام خاص یکی از موجودات مقرب الهی است که از عیبها و نفصها منزه است.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۳، ص۵۹۶؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۶۱.</ref> این کلمه از دو واژه «روح» به معنای روان، جان<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۱۳۸۱ش، ذیل واژه روحالقدس؛ معین، فرهنگ فارسی، ۱۳۷۱ش، ذیل واژه روح.</ref> و نسیم<ref>ابن فارس، معجم مقاییس اللغة، ۱۴۰۴ق، ذیل واژه روحالقدس.</ref> و «القدس» به معنای برکت،<ref>ابن عماد، المحیط فی اللغة، ۱۴۱۴ق، ذیل واژه روحالقدس.</ref> طهارت<ref>راغب، المفردات، ذیل واژه قدس.</ref> و پاکی<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۱۳۸۱ش، ذیل واژه روحالقدس؛ معین، فرهنگ فارسی، ۱۳۷۱ش، ذیل واژه روح.</ref> ترکیب یافته است. این واژه در کتابهای آسمانی [[ادیان ابراهیمی]] به ویژه [[مسیحیت]] و [[اسلام]] آمده و مصادیقی از جمله [[جبرئیل]]، اقنوم سوم، نیروی غیبی در وجود همه [[مومنان]]، روحی که بر [[مریم مقدس]] وارد شد، برای آن ذکر شده است.<ref>اله بداشتی، «روحالقدس در آموزههای مسیحی و اسلام» ۱۳۸۹ش، ص۲-۴.</ref> |