فاسق: تفاوت میان نسخه‌ها

==فاسق در فقه و کلام==

*فاسق در فقه: فاسق احکام خاصی دارد از جمله این که:[[غیبت]] کردن درباره فاسقی که آشکارا [[گناه]] می‌‌کند و متجاهر به فسق است، حرام نیست.<ref>علامه مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۷۵، ص۲۶۱؛ مکارم، اخلاق در قرآن، ۱۳۷۷ش، ج۳، ص۱۲۷.</ref> شهادتش قابل قبول نیست <ref>شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۳ق، صص۷۲۶-۷۲۷.</ref> و خبرش قابل پذیرش نیست و باید جداگانه درباره درستی یا نادرستی خبرش تحقیق کرد.<ref>سوره حجرات، آیه ۶</ref> همچنین، فاسق نمی‌تواند [[امام جماعت]] باشد.<ref>شیخ طوسی، الخلاف، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۷۱.</ref>  

*فاسق در علم کلام: شیعه امامیه معتقد است که فاسق به مقام [[امامت]] نمی‌رسد؛ چرا که فاسق، [[ظالم]] است<ref>سوره اعراف، آیه ۱۶۵.</ref> و ظالم به مقام امامت نمی‌رسد.<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۴؛ مجموعه‌ای از نویسندگان، امامت پژوهی (بررسی دیدگاه‌های امامیه، معتزله واشاعره)، ۱۳۸۱ش، ص۲۶۸.</ref> اما اکثر اهل سنت معتقدند که بعد از تعیین امام، اگر او بواسطه ظلم و غصب اموال و غیره فاسق شود، از امامت برکنار نمی شود و از مشروعیت ساقط نمی شود. <ref>باقلانی، تمهيد الأوائل في تلخيص الدلائل، ۱۴۰۷ق، ص۴۷۸.</ref> همچنین، در بحث خلود و ابدی بودن [[عذاب]] الهی، شیعیه امامیه معتقد است خلود مختص به [[کافر]] است؛ و مسلمان حتی اگر فاسق باشند، برای همیشه در عذاب الهی باقی نمی ماند.<ref>علامه حلی، کشف المراد، ۱۳۸۲ش، ص۲۷۴-۲۷۶؛ سبحانی، محاضرات فی الإلهیات، ۱۴۲۸ق، صص۴۶۱-۴۶۳.</ref> اما وعیدیه -که گروهی از [[خوارج]] هستند- معتقدند که کسی که مرتکب گناهان کبیره می‌شود، کافر است و خلود در عذاب دارد<ref>شهرستانی، الملل و النحل، ۱۳۶۴ش، ج۱، ص۱۳۲.</ref>. البته اگر فاسق توبه کند، خداوند او را می‌بخشد و هدایت می‌نماید: «ای کسانی که ایمان آورده اید، به سوی خدا توبه کنید، توبه‌ای خالص؛ امید است(با این کار) پروردگارتان گناهانتان را ببخشد.»<ref>سوره تحریم، آیه ۸.</ref>