تورات: تفاوت میان نسخهها
جز
←منابع اسلامی
جز (←تورات) |
جز (←منابع اسلامی) |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
تورات در [[قرآن|آیات قرآن]] کتابی است که پس از [[ ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم(ع)]] و [[یعقوب (پیامبر)|حضرت یعقوب(ع)]] نازل شده است.<ref>سوره آلعمران، آیه ۶۵، آیه ۹۳</ref> با توجه به آیات قرآن [[ عیسی (پیامبر)|حضرت عیسی(ع)]] نیز این کتاب را تایید نموده است.<ref>سوره آلعمران، سوره ۵۰؛ سوره مائده، آیه ۴۶؛ سوره صف، آیه ۶</ref> قرآن بر بیان [[احکام الهی]] در تورات تاکید میکند و به کسانی که از این کتاب تبعیت کردهاند وعده بهشت داده شده است.<ref>سوره مائده، آیه ۴۳؛ سبزواری ، ارشادالاذهان، ۱۴۱۹ق، ص۱۲۰؛ سوره مائده، آیه ۷۰؛ دایرةالمعارف اسلامیة، دارالمعرفة، ج ۶، ص۱</ref> | تورات در [[قرآن|آیات قرآن]] کتابی است که پس از [[ ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم(ع)]] و [[یعقوب (پیامبر)|حضرت یعقوب(ع)]] نازل شده است.<ref>سوره آلعمران، آیه ۶۵، آیه ۹۳</ref> با توجه به آیات قرآن [[ عیسی (پیامبر)|حضرت عیسی(ع)]] نیز این کتاب را تایید نموده است.<ref>سوره آلعمران، سوره ۵۰؛ سوره مائده، آیه ۴۶؛ سوره صف، آیه ۶</ref> قرآن بر بیان [[احکام الهی]] در تورات تاکید میکند و به کسانی که از این کتاب تبعیت کردهاند وعده بهشت داده شده است.<ref>سوره مائده، آیه ۴۳؛ سبزواری ، ارشادالاذهان، ۱۴۱۹ق، ص۱۲۰؛ سوره مائده، آیه ۷۰؛ دایرةالمعارف اسلامیة، دارالمعرفة، ج ۶، ص۱</ref> | ||
در مقابل نیز کسانی که این کتاب را در دست دارند و به آن عمل نمیکنند را مانند | در مقابل نیز کسانی که این کتاب را در دست دارند و به آن عمل نمیکنند را مانند درازگوشی بیان نموده که کتابهایی را حمل میکند.<ref>سوره جمعه،آیه ۵؛ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج ۵، ص۳۶۲؛ ج ۱۱، ص۳۰۲؛ ج ۱۲، ۲۴۴؛ ج ۱۹، ص۲۶۶.</ref> قرآن به وعده بعثت [[پیامبر امی]] پس از حضرت موسی(ع)، در کتاب تورات اشاره میکند.<ref>سوره اعراف،آیه۱۵۷؛ دایرةالمعارف اسلامیة، دارالمعرفة، ج ۶، ص۱</ref> | ||
براساس روایات اسلامی، تورات در شب [[۶ رمضان|ششم ماه رمضان]] بر [[موسی (پیامبر)|حضرت موسی(ع)]] نازل شد.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۶۲۹ و ج۴، ص۱۵۷؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۵۹.</ref> | براساس روایات اسلامی، تورات در شب [[۶ رمضان|ششم ماه رمضان]] بر [[موسی (پیامبر)|حضرت موسی(ع)]] نازل شد.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۶۲۹ و ج۴، ص۱۵۷؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۵۹.</ref> |