تورات: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تورات''' [[کتاب مقدس]] یهودیان و مسیحیان است. در [[قرآن]] آیات متعددی از تورات سخن گفته و این کتاب را نازل شده بر [[حضرت موسی(ع)]] و کتاب آسمانی [[بنی اسرائیل]] معرفی کرده است. حضرت عیسی(ع) و حضرت محمد(ص) را تأیید کننده این کتاب معرفی نموده است.  

تورات در [[قرآن|آیات قرآن]] کتابی است که پس از حضرت[[ابراهیم]](ع) و [[اسرائیل]](حضرت[[یعقوب]](ع)نازل شده است.<ref>سوره آل عمران، آیه ۶۵، آیه ۹۳</ref> با توجه به آیات قرآن حضرت[[عیسی]](ع) نیز این کتاب را تایید نموده است.<ref>سوره آل عمران، سوره ۵۰؛ سوره مائده، آیه ۴۶؛ سوره صف، آیه ۶</ref> قرآن بر بیان [[احکام الهی]] در تورات تاکید می‌کند و به کسانی که از این کتاب تبعیت کرده‌اند وعده بهشت داده شده است.<ref>سوره مائده، آیه ۴۳؛ سبزوارى نجفى، ارشادالاذهان الى تفسيرالقرآن، 1419ق، ص ۱۲۰؛ طيب، اطيب‌البيان في تفسيرالقرآن، ۱۳۷۸ش، ج ۴، ص ۳۷۳؛ مكارم‌شيرازى، الأمثل فى تفسير كتاب‌الله‌المنزل، ۱۴۲۱ق، ج ۴، ص ۱۱؛ بيضاوى، أنوارالتنزيل و أسرارالتأويل، ۱۴۱۸ق، ج ۲، ص ۱۲۸؛ اندلسى، البحرالمحيط فى‌التفسير، ۱۴۲۰ق، ج ۴، ص ۲۶۱-۲۷۰؛ ملاحویش، بیان‌المعانی، ۱۳۸۲ق، ج ۱، ص ۴۰؛ ج ۶، ص ۳۳۲؛ شاذلی، فی ظلال‌القرآن، ۱۴۱۲ق، ج ۲، ص ۸۲۸-۸۹۵؛ سوره مائده، آیه ۷۰؛ دایره‌المعارف اسلامیه، دارالمعرفه، ج ۶، ص ۱</ref>  

در قرآن به دو صورت از [[کتاب مقدس]] یهودیان نام می‌برد؛ در آیاتی اشاره به الواح نازل شده بر حضرت موسی(ع) می‌کند و در آیات دیگری از لفظ تورات برای اشاره به این کتاب استفاده نموده است.<ref>طباطبايى، الميزان فى تفسيرالقرآن، ۱۴۱۷ق، ج ۳، ص ۱۱</ref> آنچه از تفاسیر یهودی به دست می‌آید الواح حضرت موسی(ع) شامل ده فرمان اخلاقی بوده و آنچه در کتاب تورات متداول، بیان شده مجموعه‌ای از احکام و اخلاقیات است. کتاب تلمود، تفسیری از احکام و اخلاقیات کتاب مقدس می‌باشد.<ref>سلیمانی اردستانی، کتاب مقدس، ۱۳۸۵ش، ص ۳۰</ref>  

باید توجه داشت که تورات کلمه‌ای است عبرانی که در زبان عربی به معنای شریعت است.<ref>طباطبايى، الميزان فى تفسيرالقرآن، ۱۴۱۷ق، ج ۳، ص ۱۱</ref> با توجه به تاریخ یهودیت در دورانی ما بین حمله [[بخت‌النصر]] (نبوکدنصر یکی از پادشاهان بابل) تا دوران کورش(یکی از پادشاهان ایران) کتاب مقدس یهودی از بین رفت و پس از بازگشت از تبعید بابلی، دوباره آنچه به صورت شفاهی در بین مردم رواج داشت نوشته شد.<ref>سلیمانی اردستانی، کتاب مقدس، ۱۳۸۵، ص ۸۴</ref>با توجه به آیات نازل شده بر [[پیامبر اسلام]](ص) درباره تورات، می‌توان این کتاب را همان کتاب در دست یهودیان در زمان پیامبر دانست.<ref>طباطبايى، الميزان فى تفسيرالقرآن، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص ۳۱۰؛ ج ۵، ص ۳۵۸، ج ۷، ص ۲۵۵</ref>

آیات قرآن دلالت بر بیان احکام شرعی در تورات دارند.<ref>طباطبايى، الميزان فى تفسيرالقرآن، ۱۴۱۷ق، ج ۵، ص ۳۵۸؛ ج ۵، ص ۲۵۵</ref> در قرآن از [[تحریف]] در کتاب مقدس یهودی سخن گفته، اما تمام مطالب تورات را رد نکرده است. در [[تفسیر المیزان]] بیان می‌کند، که با توجه به [[اخلاق]] عمومی و خصوصیات نژادی بنی اسرائیل و حضور پیامبران مختلف در میان این قوم، در این کتاب جز بخشی از [[هدایت]] و نور بیان نشده است.<ref>سوره مائده، آیه ۴۴؛ طباطبايى، الميزان فى تفسيرالقرآن، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص ۳۱۰</ref> اما به طور کلی مفسران زیادی بر وجود هدایت و نور در این کتاب تصریح دارند.<ref>سبزوارى نجفى، ارشادالاذهان الى تفسيرالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص ۱۲۱؛ طيب، اطيب‌البيان في تفسيرالقرآن، ۱۳۷۸ش، ج ۴، ص ۳۸۲؛ نحاس، اعراب‌القرآن( نحاس)، ۱۴۲۱ق، ج ۱، ص ۲۷۰؛ ج ۲، ص ۵۲؛ مكارم شيرازى، الأمثل فى تفسير كتاب‌الله‌المنزل، ۱۴۲۱ق، ج ۳، ص ۳۲؛ ج ۴، ص ۲۱؛ حسينى همدانى، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۵، ص ۳۲؛ ابن عجيبه، البحرالمديد فى تفسير القرآن‌المجيد، ۱۴۱۹ق، ج ۲، ص ۴۵، ص ۶۶؛ اندلسى، البحرالمحيط فى التفسير، ۱۴۲۰ق، ج ۱، ص ۳۲۸؛ زجاج، اعراب‌القرآن(زجاج)، ۱۴۲۰ق، ج ۲، ص ۵۱۴؛ بيضاوى، أنوارالتنزيل و أسرارالتأويل، ۱۴۱۸ق، ج ۲، ص ۱۲۹</ref>

[[علامه طباطبایی]] این امر را دلیل بر عدم جهانی بودن این دین می‌داند و دین [[یهودیت]] را خاص بنی اسراییل بیان می‌کند. در سوره اعراف<ref>سوره اعراف، آیه ۱۴۵</ref> نیز در جایی که از الواح حضرت موسی(ع)سخن می‌گوید، به این نکته اشاره می‌کند که در این الواح از هر چیزی، بخشی از آن را بیان نمودیم.<ref>طباطبايى، الميزان فى تفسيرالقرآن، ۱۴۱۷ق، ج ۳، ص ۹-۱۵؛ ص ۲۱۷؛ ج ۵، ص ۵۶۱</ref>

قرآن حضرت عیسی(ع) را مصدق تورات می‌داند.<ref>شيبانى، نهج‌البيان عن كشف معانى‌القرآن، ۱۴۱۳ق، ج ۲، ص ۳۴-۳۵، عاملى، الوجيز فى تفسيرالقرآن‌العزيز، ۱۴۱۳ق، ج ۱، ص ۲۴۱؛ طباطبايى، الميزان فى تفسيرالقرآن، ۱۴۱۷ق، ج ۳، ص ۷-۸؛ موسوى سبزوارى، مواهب‌الرحمان في تفسيرالقرآن، ۱۴۰۹ق، ج ۱۱، ص ۲۵۱-۲۵۲؛ دخيل، الوجيز في تفسيرالكتاب العزيز، ۱۴۲۲ق، ص ۷۶؛ بلاغى نجفى، آلاء‌الرحمن فى تفسيرالقرآن، ۱۴۲۰ق، ج ۱، ص ۲۸۶-۲۸۷؛ سبزوارى نجفى، ارشادالاذهان الى تفسيرالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص ۶۱-۶۱؛ ص ۵۵؛ ص ۵۵۷؛ طيب، اطيب‌البيان في تفسيرالقرآن، ۱۳۷۸ش، ج ۳، ص ۲۰۷-۲۱۰؛ ج ۴، ص ۳۸۲؛ مكارم شيرازى، الأمثل فى تفسير كتاب الله‌المنزل، ۱۴۲۱ق، ج ۲، ص ۵۰۸-۵۰۹؛ ج ۴، ۲۰-۲۲؛ حسينى همدانى، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج ۳، ص ۸۴-۹۳؛ ابن عجيبه، البحرالمديد فى تفسير القرآن‌المجيد، ۱۴۱۹ق، ج ۱، ص ۳۵۶؛ اندلسى، البحرالمحيط فى التفسير، ۱۴۲۰ق، ج ۳، ص ۱۶۱-۱۶۲</ref> برخی از مفسرین مصدق بودن حضرت عیسی(ع) را برای کتاب توراتی که در بین مردم متداول است، نمی‌داند. مصدق بودن حضرت عیسی(ع) را مطابق تورات اصلی، که خداوند با توجه به آیات سوره مریم به آن حضرت وعده داده بود، بیان می‌کنند.<ref>مواهب‌الرحمان في تفسيرالقرآن، ۱۴۰۹ق، ج ۵، ص ۳۰۲</ref> بنابراین وجه دیگر مصدق بودن این است، که تحریف شامل تمام قسمت‌های کتاب مقدس نمی‌شود و بخشی از آن تحریف شده، بنابراین حضرت عیسی(ع) آن بخش تحریف نشده تورات را تأیید و تصدیق می‌کند.<ref>طباطبايى، الميزان فى تفسيرالقرآن، ۱۴۱۷ق، ج ۳، ص ۲۱۶، ج ۵، ۲۴۷-۲۴۹، ج ۸، ص ۲۸۰؛ ابيارى، الموسوعة‌القرآنية، ۱۴۰۵ق، ج ۹، ص ۲۲۷-۲۲۸؛ مواهب‌الرحمان في تفسيرالقرآن، ۱۴۰۹ق، ج ۵، ص ۳۰۲</ref>  

قرآن حضرت مسیح(ع) را پیامبر مبعوث شده بر بنی اسرائیل معرفی می‌کند.<ref>مواهب‌الرحمان في تفسيرالقرآن، ۱۴۰۹ق، ج ۵، ص۳۷؛ ص ۳۰۶؛ بلاغى‌نجفى، آلاءالرحمن فى تفسيرالقرآن، ۱۴۲۰ق، ج ۱، ص ۲۸۶-۲۸۷؛ طباطبايى، الميزان فى تفسيرالقرآن، ۱۴۱۷ق، ج ۳، ص ۱۹۹-۲۰۱؛ ج ۱۹، ص ۲۵۲</ref> می‌توان مصدق بودن حضرت عیسی(ع) را اینگونه تفسیر نمود، که دعوت این حضرت مغایر با دیانت یهودی و نقض کننده شریعت بیان شده در تورات نیست. بلکه بیان یا رد برخی از احکام، بدین معنااست که، مدت زمان این احکام از زمان صدور تا زمان خاصی بوده و این به معنای نقض احکام تورات نیست.<ref>مواهب‌الرحمان في تفسيرالقرآن، ۱۴۰۹ق، ج ۱۰، ص ۱۶۸-۱۶۹؛ سبزوارى نجفى، ارشادالاذهان الى تفسيرالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص ۱۲۴، - طيب، اطيب البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۸ش، ج ۴، ص ص ۴۲۱-۴۲۲؛ نحاس، اعراب القرآن( نحاس)، ۱۴۲۱ق، ج ۱،، ص ۲۷۵؛ حسينى همدانى، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج ۵، ص ۶۹؛ بيضاوى، أنوارالتنزيل و أسرارالتأويل، ۱۴۱۸ق، ج ۲، ص ۱۳۶؛ فيض كاشانى، الأصفى فى تفسيرالقرآن، ۱۴۱۸ق، ج ۱، ص ۲۸۴</ref> بنابراین مصدق بودن حضرت عیسی(ع) اینگونه بیان می‌شود، که تصدیق مخصوص آیاتی بوده که اولا تحریف نشده و دیگر اینکه زمان آن احکام به پایان نرسیده بود.<ref>طباطبايى، الميزان فى تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج ۳، ص ۱۹۸-۲۰۲؛ عاملى، الوجيز فى تفسير القرآن العزيز، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص ۲۴۱؛ شيبانى، نهج البيان عن كشف معانى‌القرآن، ۱۴۱۳ق، ج ۲، ص ۳۴-۳۵؛ دخيل، الوجيز في تفسيرالكتاب‌العزيز، ۱۴۲۲ق، ص ۷۶؛ بلاغى‌نجفى، آلاءالرحمن فى تفسيرالقرآن، ۱۴۲۰ق، ج ۱،، ص ۲۸۶-۲۸۷؛ موسوى سبزوارى، مواهب‌الرحمان في تفسيرالقرآن، ۱۴۰۹ق، ج ۵، ص ۳۰۲-۳۰۳؛ ص ۳۱۳-۳۱۵؛ سبزوارى نجفى، ارشادالاذهان الى تفسيرالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص ۵۵؛ ص ۶۱-۶۲؛ طيب، اطيب‌البيان في تفسيرالقرآن، ۱۳۷۸ش، ج ۳، ص ۲۰۷؛ ج ۴، ص ۳۸۲؛ نحاس، اعراب‌القرآن(نحاس)، ۱۴۲۱ق، ج ۱، ص ۱۶۰؛ ابن ادريس حلى، المنتخب من تفسيرالتبيان، ۱۴۰۹ق، ج ۱، ص ۱۲۶؛ اندلسى، البحرالمحيط فى التفسير، ۱۴۲۰ق، ج۳، ص ۱۶۱؛ ج ۴، ص ص ۲۸۰؛ ج ۵، ص ۲۷۰؛ ج ۹، ص ۳۸۷</ref>

تقسیم بندی تورات به عهد قدیم و عهد جدید مخصوص اعتقادات مسیحیان است. آنان قائل به دو عهد هستند اولین عهد با حضرت‌ابراهیم(ع) بسته شد و در زمان حضرت‌موسی(ع) تحکیم و تجدید گردید، و دیگری عهد جدید که با ظهور حضرت‌عیسی(ع) است.<ref>سلیمانی‌اردستانی، کتاب مقدس، ۱۳۸۵، ص۱۹-۲۰</ref>