Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۹۹
ویرایش
ثقلین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{درباره ۲|واژه ثقلین|آشنایی با حدیث ثقلین، مدخل |حدیث ثقلین| }} | {{درباره ۲|واژه ثقلین|آشنایی با حدیث ثقلین، مدخل |حدیث ثقلین| }} | ||
'''ثَقَلین''' یا '''ثِقْلین'''، به معنای دو شیء گران‌بها است. [[پیامبر اکرم]] در حدیثی [[قرآن]] و [[اهل بیت]] خود را ثقلین خوانده و امتش را به تمسک از آنان سفارش کرده | '''ثَقَلین''' یا '''ثِقْلین'''، به معنای دو شیء گران‌بها است. [[پیامبر اکرم]] در حدیثی [[قرآن]] و [[اهل بیت]] خود را ثقلین خوانده و امتش را به تمسک از آنان سفارش کرده است. | ||
ثِقْل در لغت به معنای بار،<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۱، ص۸۵.</ref> ثِقَل به معنای سنگینی،<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۱، ص۸۵.</ref> و ثَقَل به معنای شیء ارزشمند است.<ref>قرشی، قاموس قرآن، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۰۷-۳۱۰.</ref> از این‌رو ثَقَلین را دو شیء گران‌بها و باارزش معنا می‌کنند. | ثِقْل در لغت به معنای بار،<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۱، ص۸۵.</ref> ثِقَل به معنای سنگینی،<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۱، ص۸۵.</ref> و ثَقَل به معنای شیء ارزشمند است.<ref>قرشی، قاموس قرآن، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۰۷-۳۱۰.</ref> از این‌رو ثَقَلین را دو شیء گران‌بها و باارزش معنا می‌کنند. | ||
[[پیامبراسلام(ص)]] در [[حدیث|حدیثی]]، امت خود را به دستاویز قراردادنِ دو شیء گران‌بها که در میان آنها باقی می‌گذارد، سفارش کرده است.<ref>نسائی، السنن الکبری، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۴۵؛ کلینی، الکافی، دارالکتب الاسلامیه، ج۱، ص۲۹۴.</ref> پیامبر، قرآن را [[ثقل اکبر]]، و اهل بیتش را [[ثقل اصغر]] معرفی کرده است.<ref>عیاشی، تفسیرالعیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۵.</ref> حدیث مذکور به‌سبب دربرداشتن واژه ثقلین، به حدیث ثَقَلَین یا حدیث ثِقْلَین مشهور شده است. | [[پیامبراسلام(ص)]] در [[حدیث|حدیثی]]، امت خود را به دستاویز قراردادنِ دو شیء گران‌بها که در میان آنها باقی می‌گذارد، سفارش کرده است.<ref>نسائی، السنن الکبری، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۴۵؛ کلینی، الکافی، دارالکتب الاسلامیه، ج۱، ص۲۹۴.</ref> پیامبر، قرآن را [[ثقل اکبر]]، و اهل بیتش را [[ثقل اصغر]] معرفی کرده است.<ref>عیاشی، تفسیرالعیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۵.</ref> حدیث مذکور به‌سبب دربرداشتن واژه ثقلین، به [[حدیث ثقلین|حدیث ثَقَلَین]] یا حدیث ثِقْلَین مشهور شده است. | ||
گفتنی است در آیه ۳۱ [[سوره الرحمن]] کلمه «ثَقَلان» به کار رفته که گرچه بیشتر [[تفسیر|مفسران]] مراد از آن را دو گروه [[جن]] و انس دانسته‌اند،<ref>ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۴۴۷؛ ابوالفتوح رازی، تفسیر روض الجنان، ۱۳۸۷ش، ج۱۰، ص۳۹۶.</ref> شماری از آنها هم مراد از ثقلان را قرآن و [[عترت]] (اهل بیت پیامبر) دانسته‌اند.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۳۴۵؛ بحرانی، البرهان، ۱۳۳۴ق، ج۴، ص۲۶۷.</ref> | گفتنی است در آیه ۳۱ [[سوره الرحمن]] کلمه «ثَقَلان» به کار رفته که گرچه بیشتر [[تفسیر|مفسران]] مراد از آن را دو گروه [[جن]] و انس دانسته‌اند،<ref>ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۴۴۷؛ ابوالفتوح رازی، تفسیر روض الجنان، ۱۳۸۷ش، ج۱۰، ص۳۹۶.</ref> شماری از آنها هم مراد از ثقلان را قرآن و [[عترت]] (اهل بیت پیامبر) دانسته‌اند.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۳۴۵؛ بحرانی، البرهان، ۱۳۳۴ق، ج۴، ص۲۶۷.</ref> | ||