Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۰۰
ویرایش
باب حطه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←لید
جز (←لید) |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:باب حطة.jpg|بندانگشتی|300px|دری از [[بیت المقدس]]، معروف به باب حطه.]] | [[پرونده:باب حطة.jpg|بندانگشتی|300px|دری از [[بیت المقدس]]، معروف به باب حطه.]] | ||
'''باب حِطَّه''' دری که [[بنی‌اسرائیل]] پس از ماجرای سرگردانی در [[سرزمین تیه]] باید از آن عبور می‌کردند. آنان هنگام ورود به [[ارض موعود|سرزمین مقدس]] به امر [[خدا]] برای [[آمرزش گناهان]] خود با گفتن کلمه «حطه» باید از این در می‌گذشتند. بیشتر [[مفسران]] باب حطة را یکی از درهای [[بیت‌المقدس]] در [[فلسطین]] دانسته‌اند. در روایات [[شیعه]] و | '''باب حِطَّه''' دری که [[بنی‌اسرائیل]] پس از ماجرای سرگردانی در [[سرزمین تیه]] باید از آن عبور می‌کردند. آنان هنگام ورود به [[ارض موعود|سرزمین مقدس]] به امر [[خدا]] برای [[استغفار|آمرزش گناهان]] خود با گفتن کلمه «حطه» باید از این در می‌گذشتند. بیشتر [[مفسران]] باب حطة را یکی از درهای [[بیت‌المقدس]] در [[فلسطین]] دانسته‌اند. در روایات [[شیعه]] و سنی، [[اهل‌البیت علیهم‌السلام|اهل بیت(ع)]] به این درب تشبیه شده‌اند که براساس آنها، هر کس به اهل‌بیت پیامبر(ع) پناه آورد نجات خواهد یافت. | ||
== دستور به بنی‌اسرائیل== | == دستور به بنی‌اسرائیل== | ||
براساس آیات [[قرآن]] هنگامی که بنی‌اسرائیل قصد ورود به یکی از شهرهای [[ارض موعود|سرزمین مقدس]] را داشتند به امر خدا باید از دروازه‌ای مشخص وارد می‌شدند و کلمه «حطه» را بر زبان جاری می‌کردند.<ref> سوره بقره، آیه ۵۸.</ref> در روایات نام این دروازه «باب حطه» خوانده شده است.<ref> نگاه کنید به: صدوق، الامالی، ۱۳۷۶، ص۷۴، ح۶.</ref> بیشتر مفسّران <ref>برای نمونه نگاه کنید به: طبری، جامع‌البیان، دار المعرفة، ج۱، ص۴۲۶؛طَبرِِسی، مجمع‌البیان، ۱۳۸۳، ج۱، ص۲۴۷؛ ابن عادل، اللباب فی علوم الکتاب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۹۵.</ref> حتى مفسرانى كه قریه را شهر «أریحا» گفته‌اند <ref> طبری، جامع‌البیان، دار المعرفة، ج۱، ص۴۲۶؛ ابن عادل، اللباب فی علوم الکتاب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۹۳.</ref> «الباب» را اشاره به یكى از درهاى [[بیت المقدس]] مى‌دانند.<ref> طبری، جامع‌البیان، دار المعرفة، ج۱، ص۴۲۷؛ ابن عادل، اللباب فی علوم الکتاب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۹۵.</ref> | براساس آیات [[قرآن]] هنگامی که بنی‌اسرائیل قصد ورود به یکی از شهرهای [[ارض موعود|سرزمین مقدس]] را داشتند به امر خدا باید از دروازه‌ای مشخص وارد می‌شدند و کلمه «حطه» را بر زبان جاری می‌کردند.<ref> سوره بقره، آیه ۵۸.</ref> در روایات نام این دروازه «باب حطه» خوانده شده است.<ref> نگاه کنید به: صدوق، الامالی، ۱۳۷۶، ص۷۴، ح۶.</ref> بیشتر مفسّران <ref>برای نمونه نگاه کنید به: طبری، جامع‌البیان، دار المعرفة، ج۱، ص۴۲۶؛طَبرِِسی، مجمع‌البیان، ۱۳۸۳، ج۱، ص۲۴۷؛ ابن عادل، اللباب فی علوم الکتاب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۹۵.</ref> حتى مفسرانى كه قریه را شهر «أریحا» گفته‌اند <ref> طبری، جامع‌البیان، دار المعرفة، ج۱، ص۴۲۶؛ ابن عادل، اللباب فی علوم الکتاب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۹۳.</ref> «الباب» را اشاره به یكى از درهاى [[بیت‌المقدس|بیت المقدس]] مى‌دانند.<ref> طبری، جامع‌البیان، دار المعرفة، ج۱، ص۴۲۷؛ ابن عادل، اللباب فی علوم الکتاب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۹۵.</ref> | ||
کلمه حطه به معنای تنزل مقام، برداشتن بار و سنگینى [[تكلیف]] یا [[گناه]] از دوش انسان است.<ref>فیروزآبادی، القاموس المحیط، دارالکتب العلمیه، ج۲، ص۸۹۴-۸۹۵، ذیل «حط»؛ زب‍ی‍دی، تاج‌العروس، ج۱۰، ص۲۱۶-۲۱۷، ذیل «حطط».</ref> | کلمه حطه به معنای تنزل مقام، برداشتن بار و سنگینى [[تكلیف]] یا [[گناه]] از دوش انسان است.<ref>فیروزآبادی، القاموس المحیط، دارالکتب العلمیه، ج۲، ص۸۹۴-۸۹۵، ذیل «حط»؛ زب‍ی‍دی، تاج‌العروس، ج۱۰، ص۲۱۶-۲۱۷، ذیل «حطط».</ref> | ||