حرام ابدی: تفاوت میان نسخه‌ها

حرام ابدی به معنای حرام بودن همیشگی [[ازدواج]] مرد و زنی است. این اصطلاح دو کاربرد دارد یکی [[محارم]]( محارم نسبی، [[محارم رضاعی]]، و برخی از محارم سببی)<ref>علامه حلی، تذکره الفقهاء، ص۶۳۵؛ علامه حلی، قواعد الاحکام، ج۳، ص۳۰؛ فاضل مقداد، کنز العرفان، ج۲، ص۱۸۴.</ref> که ازدواج با آنان برای همیشه حرام است. دیگری کسانی که ازدواج با آنان جایز بوده اما به دلایلی برای همیشه حرام شده است.

در فقه شیعه برای حرام ابدی اسبابی ذکر شده است. [[زنای محصنه]]،<ref>شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۳ق، ص۵۰۱.</ref> [[لعان]]<ref>محقق حلی، شرایع الاسلام، ج۲، ص۲۳۷؛ فاضل مقداد، کنزالعرفان، ج۲، ص۲۹۵.</ref>، خواندن [[صیغه عقد]] در [[عده طلاق]] در [[ازدواج دائم]]{{یادداشت|فقیهان عده وفات و ازدواج موقت را استتثناء کرده‌اند}}،<ref>شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۳ق، ص۵۰۱</ref> [[لواط]] با پسر، پدر و برادر زنی<ref>علامه حلی، تحریر الاحکام، ص۴۶۵؛ شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۳ق، ص۵۰۱.</ref> و [[طلاق]] پس از مرتبه نهم همسر<ref> شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۳ق، ص۵۰۱؛ فاضل آبی، کشف الرموز، ج۲، ص۲۱۶.</ref> را از اسباب حرام بودن ازدواج زن و مرد برای همیشه دانسته‌اند. همچنین ازدواج با دختر عمه و خاله در صورتی که با مادر آنان زنا صورت گرفته باشد بر زناکننده حرام ابدی هستند.<ref>علامه حلی، تحریر الاحکام، ص۴۶۵؛ فاضل مقداد، کنز العرفان، ج۲، ص۱۸۸.</ref>

در قانون مدنی نیز حرام بودن ابدی آمده است. در ماده ۱۰۵۶ قانون مدنی ازدواج با مادر، دختر و خواهر لواط‌دهنده حرام دانسته شده است.<ref> بررسی فقهی حقوق خانواده، ص۱۳۱.</ref>