آیه آمن الرسول: تفاوت میان نسخه‌ها
←فضیلت و محتوا
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
بر پایه حدیثی که در منابع [[اهل سنت و جماعت| اهل سنت]] به نقل [[عبدالله بن عمر]] از پیامبر روایت شده است، دو بار قرائت این آیات پس از [[نماز عشاء]]، از [[نماز شب]] کفایت می‌کند.<ref>قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۴۳۳. </ref> در برخی از [[مسجد|مساجد]] پس از [[نماز جماعت]] عشاء، این آیه را می‌خوانند.<ref>[https://iqna.ir/fa/news/1679976 «اشتباه‌نويسی و اشتباه‌خوانی قرآن در مساجد؛ چه كسی مسئول است؟»، خبرگزاری بین‌المللی قرآن.]</ref> | بر پایه حدیثی که در منابع [[اهل سنت و جماعت| اهل سنت]] به نقل [[عبدالله بن عمر]] از پیامبر روایت شده است، دو بار قرائت این آیات پس از [[نماز عشاء]]، از [[نماز شب]] کفایت می‌کند.<ref>قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۴۳۳. </ref> در برخی از [[مسجد|مساجد]] پس از [[نماز جماعت]] عشاء، این آیه را می‌خوانند.<ref>[https://iqna.ir/fa/news/1679976 «اشتباه‌نويسی و اشتباه‌خوانی قرآن در مساجد؛ چه كسی مسئول است؟»، خبرگزاری بین‌المللی قرآن.]</ref> | ||
علامه [[سید محمدحسین طباطبائی]] براین باور است که سوره بقره با بیان ویژگی های متقین شروع شد که ایمان به غیب و اقامه نماز وانفاق و...است و این که آنان مشمول هدایت و نعمت شدند و در ادامه به عناد و سرکشی اهل کتاب و به خصوص یهودیان در برابر حق و در نتیجه گرفتارشدنشان به انواع عذاب وبلا و...اشاره شده است و در پایان سوره به تبیین حال پیامبر و مومنان به او پرداخته که بر خلاف اهل کتاب در برابر حق تسلیم و به عجز خویش معترفند.و این دو آیه مانند خلاصه مطالب مفصلی است که در سوره بقره تبیین شده است. <ref>طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۲، ص۴۴۰، نشر اعلمی، بیروت، ۱۳۹۳ق.</ref> | علامه [[سید محمدحسین طباطبائی]] براین باور است که سوره بقره با بیان ویژگی های [[تقوی|متقین]] شروع شد که ایمان به غیب و اقامه نماز وانفاق و...است و این که آنان مشمول هدایت و نعمت شدند و در ادامه به عناد و سرکشی اهل کتاب و به خصوص یهودیان در برابر حق و در نتیجه گرفتارشدنشان به انواع عذاب وبلا و...اشاره شده است و در پایان سوره به تبیین حال پیامبر و مومنان به او پرداخته که بر خلاف اهل کتاب در برابر حق تسلیم و به عجز خویش معترفند.و این دو آیه مانند خلاصه مطالب مفصلی است که در سوره بقره تبیین شده است. <ref>طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۲، ص۴۴۰، نشر اعلمی، بیروت، ۱۳۹۳ق.</ref> | ||