شراب‌خواری: تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس نقل منابع تاریخی، شراب و شرابخواری، بخشی از درآمد اقتصادی مردم آن دوره را تامین می‌کرد.<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> پس هنگامی که مسلمانان به [[مدینه]] منتقل شدند و نخستین حکومت اسلامی تشکیل شد، دومین دستور در زمینه منع شرابخواری به صورت قاطع تری نازل شد، تا افکار را برای تحریم نهایی آماده‌‏تر سازد.<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> آیه ۲۱۹ [[سوره بقره]]، به نفع داشتن شراب اشاره می‌کند اما ضرر آن را بیش از منافش دانسته است.<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref>

*'''تشویق به ترک شراب'''

*'''تحریم کامل شرب خمر'''

[[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان]] نقل می‌کند آخرین آیه‌ای که در قرآن برای تحریم نوشیدن شراب نازل شد، آیه ۹۰ [[سوره مائده]] است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۶، ص۱۲۰.</ref> آورده‌اند در این آیه، خداوند شراب را به ‏طور کامل و قطعی تحریم کرد، مفسرین می‌گویند اینکه خداوند شراب را در کنار بت‌ها قرار داده و آن را پلید و از رفتارهای شیطانی دانسته است نشان از حساسیت ویژه به تحریم شراب بوده<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۲.</ref> و همچنین به روایات استناد کرده‌اند که شرابخوار مانند عبادت کننده بت است.<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۳۶۶.</ref>