آیه نفر: تفاوت میان نسخه‌ها

| شأن نزول      = دارد

|  موضوع        =  

'''آیه نَفْر''' آیه ۱۲۲ [[سوره توبه]] است که عده‌ای از مؤمنان را از [[جهاد]] منع کرده و به علم‌آموزی و تبلیغ دین دعوت می‌کند. برخی از مفسران و فقیهان این آیه را از دلایل حجیت [[خبر واحد]] و حجیت [[فتوا|فتوای]] [[مجتهد]] و واجب بودن تحصیل برای [[اجتهاد]] و جواز [[تقلید]] می‌دانند.

در [[شأن نزول]] این آیه آمده است که هنگامی که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] به سوی میدان جهاد حرکت می‌کرد، همه [[مسلمانان]] به استثنای [[منافق|منافقان]] و معذوران به‌همراه او به میدان جهاد حرکت می‌کردند، پس از آنکه آیاتی در مذمت منافقان نازل شد و متخلفان [[غزوه تبوک]] را مورد سرزنش قرار داد، مؤمنان با جدیت بیشتری در میدان‌های جهاد حاضر می‌شدند، حتی در جنگ‌هایی که خود پیامبر(ص) شرکت نمی‌کرد همه مؤمنان به [[جهاد]] می‌رفتند و پیامبر را تنها می‌گذاشتند، این آیه نازل شد و اعلام کرد که در غیر ضرورت، شایسته نیست همه مسلمانان به‌سوی میدان جنگ بروند بلکه گروهی در [[مدینه]] بمانند، و معارف و احکام [[اسلام]] را از پیامبر(ص) بیاموزند، و به دوستان مجاهدشان پس از بازگشت تعلیم دهند.<ref>مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۸، ص۱۸۹. </ref>