کاربر ناشناس
معجم رجال الحدیث (کتاب): تفاوت میان نسخهها
جز
←درباره مولف
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Fayaz جز (←درباره مولف) |
||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
{{اصلی|سید ابوالقاسم خویی}} | {{اصلی|سید ابوالقاسم خویی}} | ||
[[پرونده:تصویر از آیت الله خویی.JPG|150px|بندانگشتی|آیت الله سید ابوالقاسم خوئی]] | [[پرونده:تصویر از آیت الله خویی.JPG|150px|بندانگشتی|آیت الله سید ابوالقاسم خوئی]] | ||
سید ابوالقاسم موسوی خویی (۱۲۷۸ - ۱۳۷۱ش) [[فقیه]]، [[مرجع تقلید | سید ابوالقاسم موسوی خویی (۱۲۷۸ - ۱۳۷۱ش) [[فقیه]]، [[مرجع تقلید]] و [[تفسیر|مفسر]] مقیم [[نجف]] بود که دارای آثاری در علوم اسلامی مانند فقه و اصول است. {{یادداشت|مجموع آثار فقهی و اصولی او با عنوان [[موسوعة الامام الخوئی]] منتشر شده است.}} | ||
خویی در تألیف معجم رجال الحدیث دستیارانی داشته که در تنظیم، استنساخ، تصحیح، مقابله و ارجاعات کتاب مساعدت کردهاند.<ref>رضا مختاری، نکتهها، کتاب شیعه، بهار ۱۳۸۹، ش ۱</ref> [[سید عبدالعزیز طباطبایی]]، سید جواد گلپایگانی، محمد تبریزی، مرتضی حکمی، یحیی اراکی، مرتضی نخجوانی، محمد کاظم خوانساری، فخرالدین زنجانی، غلامرضا رحمانی اعضای گروه ضبط و تصحیح معجم رجال الحدیث بودند.<ref> خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱، ۱۴۱۳ق، ص «ل».</ref> | |||
==انگیزه تألیف== | ==انگیزه تألیف== | ||
کتاب «معجم رجال الحدیث» از جمله آثاری است که نویسنده در اواخر عمر و کهولت سن به تألیف و تدوین آن اقدام نموده است. وی علم رجال را از دیرباز مورد توجه دانشمندان و [[فقیهان]] دانسته اما معتقد است در عصر حاضر نسبت به آن بیتوجهی و بیاعتنایی میشود، گویی اجتهاد و استنباط احکام شرعی بدان وابسته نیست. از این رو وی تصمیم گرفته تا کتاب جامع و کاملی که دربردارندۀ تمام امتیازات و خصوصیات این علم باشد را تألیف نماید.<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۱و۱۲.</ref> | کتاب «معجم رجال الحدیث» از جمله آثاری است که نویسنده در اواخر عمر و کهولت سن به تألیف و تدوین آن اقدام نموده است. وی علم رجال را از دیرباز مورد توجه دانشمندان و [[فقیهان]] دانسته اما معتقد است در عصر حاضر نسبت به آن بیتوجهی و بیاعتنایی میشود، گویی اجتهاد و استنباط احکام شرعی بدان وابسته نیست. از این رو وی تصمیم گرفته تا کتاب جامع و کاملی که دربردارندۀ تمام امتیازات و خصوصیات این علم باشد را تألیف نماید.<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۱و۱۲.</ref> |