امامه دختر ابوالعاص بن ربیع: تفاوت میان نسخه‌ها

اُمامَه پیش از [[بعثت]] به دنیا آمد و در [[سال ۵۰ قمری|سال ۵۰ق]] از دنیا رفت.<ref>ذهبی، تاریخ اسلام، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۲۴.</ref>  به گزارش منابع تاریخی رسول خدا(ص) اُمامَه را دوست می‌داشت، او در کودکی هنگامی که پیامبر(ص) [[نماز]] می‌گزارد، بر روی دوش آن حضرت بالا می‌رفت. پیامبر هنگامی که به [[سجده]] می‌رفت او را بر زمین می‌گذاشت و هنگامی که برمی‌خاست او را برمی‌داشت.<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۷۸۸؛ ابن اثیر، اسدالغابه، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۲۲؛ مقدسی، البدء و التاریخ، مکتبة الثقافة، ج۷، ص۳۳۱.</ref>

فقها از این ماجرا برای جواز انجام دادن برخی کارها در حال نماز استفاده کرده‌اند.<ref> نگاه کنید به علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۸۱، ص۲۸۸.</ref>

امام علی(ع) پس از درگذشت حضرت فاطمه (س) بر اساس وصیت او با اُمامَه [[ازدواج]] کرد<ref>محدث نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۱۳۵؛ ابن اثیر، اسدالغابه، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۲۲؛ علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۴۳، ص۲۱۷.</ref> و از او صاحب پسری شد که [[محمد اوسط بن علی|محمد اوسط]] نام گرفت.<ref> ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۳، ص۳۹۷؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۹۳.</ref> پس از آنکه حضرت علی(ع) به دست [[ابن ملجم]] ضربت خورد، به امامه وصیت کرد که پس از او، با [[مغیره بن نوفل|مُغِیرَة بن نَوْفَل]] ازدواج کند. او پس از گذشت [[عده]] با مغیره ازدواج کرد و تا زمان وفات نزد او بود و فرزندی به نام یحیی برای او آورد<ref>ابن اثیر، اسدالغابه، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۴۷۳، ج۶، ص۲۲؛ ذهبی، تاریخ اسلام، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۲۴؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۷۸۹.</ref> با این حال برخی معتقدند که او از علی و مغیره صاحب فرزندی نشد.<ref> نگاه کنید به ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۷۸۹.</ref> بنابر برخی گزارش‌های دیگر، حضرت علی (ع) هنگامی که در بستر مرگ بود، از مغیره خواست که پس از ایام عده امامه، او را به عقد خود درآورد زیرا بیم داشت که بعد از او، [[معاویة بن ابی‌سفیان]] از امامه خواستگاری کند.<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج‏۲، ص۱۷۸۹.</ref> طبق نقلی دیگر، علی(ع) به امامه گفت اگر بعد از من خواستی شوهر کنی، با مغیره ازدواج کن. پس از اتمام عده امامه، معاویه از او [[خواستگاری]] کرد و امامه به مغیره پیام فرستاد که «معاویه» از من خواستگاری کرده و اگر تو را به من نیازی هست، به خواستگاری من بیا و امامه به همسری مغیره درآمد.<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج‏۴، ص۱۷۸۹-۱۷۹۰.</ref>