سنائی غزنوی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابوالمجد مجدود ابن آدم مشهور به سنائی، در نیمه دوم قرن پنجم هجری قمری در [[غزنین]] به دنیا آمد. وی در شهرهای [[بلخ]]، هرات، سرخس،‌ [[نیشابور]] و [[غزنین]] سکونت داشته است.<ref>دهخدا، لغت‌نامه دهخدا، ذیل «سنائی».</ref> سال‌های ۴۹۹، ۵۲۵، ۵۳۵، ۵۴۵، ۵۵۵، ۵۷۶ و ۵۹۰ هجری قمری درخصوص تاریخ وفات او ضبط شده است. نویسنده [[ریحانة الادب (کتاب)|ریحانة الأدب]] یکی از دو تاریخ ۵۴۵ و ۵۵۵ قمری را درست می‌داند.<ref>مدرس،‌ ریحانة الأدب، ۱۳۶۹ش،‌ ج۳، ص۸۷.</ref>

سنائی را در کنار فریدالدین عطار نیشابوری و جلال‌الدین محمد بلخی (مولانا)، یکی از سه شاعر بزرگ اهل [[تصوف]] و نخستینِ آنان به شمار می‌آورند.<ref>براون، تاریخ الأدب فی إیران، ۱۴۲۴ق، ص۳۹۵.</ref> گفته‌اند سنائی نخستین شاعری است که مضامین و اصطلاحات [[عرفان]] و تصوف را در قالب شعر درآورده است.<ref>سنائی غزنوی، حدیقة الحقیقة، ۱۳۷۴ش، مقدمه ناشر، صکج.</ref><br />

کتاب حدیقة الحقیقة وی را نشان‌دهنده تبحرش در علوم ادبی، [[تفسیر قرآن|تفسیر]]،‌ [[حدیث]]، [[فقه]]، حکمت، عرفان، منطق، [[علم کلام|کلام]]، تاریخ،‌ طب و [[نجوم]] می‌دانند.<ref>سنائی غزنوی، حدیقة الحقیقة، تهران، ۱۳۷۴، مقدمه ناشر، صکه.</ref> مولانا در کتاب مثنوی معنوی از او با عناوین «حکیم» و «حکیم غزنوی» یاد کرده است.<ref>سنائی غزنوی، حدیقة الحقیقة، ۱۳۷۴ش، مقدمه ناشر، ص‌کد.</ref>