۱۶٬۹۷۹
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←اصحاب سر حضرت علی) |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
صاحب سر در مورد برخی از اصحاب حضرت علی(ع) به کار رفته است در مورد اصحاب سایر ائمه این تعبیر به کار نرفته است. برخی از [[کمیل بن زیاد]]<ref>حسینی زبیدی، تاج العروس(۱۴۱۴ق)، ج۱۵، ص۶۶۸.</ref> و [[رشید هجری]]<ref>قمی منتهی الآمال(۱۳۷۹ش)، ج۱، ص۴۷۳.</ref> به عنوان صاحب سر و محرم اسرا حضرت علی(ع) یاد کردهاند. درباره میثم تمار نیز گفته شده است که حضرت علی او را از «أسرار خفيّة من أسرار الوصيّة» آگاه کرده بود.<ref> ثقفی، الغارات(۱۳۹۵ق)، ج۲، ص۷۹۷.</ref> | صاحب سر در مورد برخی از اصحاب حضرت علی(ع) به کار رفته است در مورد اصحاب سایر ائمه این تعبیر به کار نرفته است. برخی از [[کمیل بن زیاد]]<ref>حسینی زبیدی، تاج العروس(۱۴۱۴ق)، ج۱۵، ص۶۶۸.</ref> و [[رشید هجری]]<ref>قمی منتهی الآمال(۱۳۷۹ش)، ج۱، ص۴۷۳.</ref> به عنوان صاحب سر و محرم اسرا حضرت علی(ع) یاد کردهاند. درباره میثم تمار نیز گفته شده است که حضرت علی او را از «أسرار خفيّة من أسرار الوصيّة» آگاه کرده بود.<ref> ثقفی، الغارات(۱۳۹۵ق)، ج۲، ص۷۹۷.</ref> | ||
اگر صاحب سر به معنای کسانی باشد که امام آنها را از برخی امور غیبی باخبر کرده باشد، میتوان افرادی چون رشید هجری، [[میثم تمار]] و [[حبیب بن مظاهر]] را صاحب سر علی(ع) دانست، هر چند در منابع به صاحب سر بودن آنها تصریح نشده باشد. گفته شده است که حضرت علی(ع) رشید هجری، حبیب بن مظاهر و میثم تمار را از علم منایا و بلایا(علم به اموری که بعدها اتفاق خواهد افتاد) آگاه ساخته بود.<ref>الحسین فی طریقه الی الشهاده، ص۶؛سماوی، ابصارالعین فی انصارالحسین، ص۱۲۷.</ref> شیخ عباس قمی از سه تن | اگر صاحب سر به معنای کسانی باشد که امام آنها را از برخی امور غیبی باخبر کرده باشد، میتوان افرادی چون رشید هجری، [[میثم تمار]] و [[حبیب بن مظاهر]] را صاحب سر علی(ع) دانست، هر چند در منابع به صاحب سر بودن آنها تصریح نشده باشد. گفته شده است که حضرت علی(ع) رشید هجری، حبیب بن مظاهر و میثم تمار را از علم منایا و بلایا(علم به اموری که بعدها اتفاق خواهد افتاد) آگاه ساخته بود.<ref>الحسین فی طریقه الی الشهاده، ص۶؛سماوی، ابصارالعین فی انصارالحسین، ص۱۲۷.</ref> [[شیخ عباس قمی]] از این سه تن به عنوان کسانی یاد میکند که اخبار غیبی را برای یکدیگر بیان میکردند و از نحوه شهادت یکدیگر خبر میدادند.<ref>قمی منتهی الآمال(۱۳۷۹ش)، ج۱، ص۴۷۳.</ref> | ||
== پانویس== | == پانویس== |
ویرایش