۱۷٬۱۳۹
ویرایش
طه حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیزکاری
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) جز (اصلاح شناسه) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
طه حسین با وجود اعتقاد به [[اعجاز قرآن]]، آن را از [[اسرائیلیات|داستان‌های یهودی]] متأثر میدانست. وی بر این باور بود که گذشتگان اهل سنت، [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] را بزرگتر از آنچه که بوده‌اند، نشان داده‌اند. به نظر او در زمان عثمان [[بنی‌امیه]] تمام امور [[خلافت]] را در دست گرفته بودند. او اعتقاد داشت [[امام علی(ع)]] هیچ‌گاه از سیاست برای رسیدن به مقاصد دنیایی استفاده نکرد. طه حسین، زمان شکل‌گیری [[شیعه]] به عنوان یک حزب را پس از ماجرای [[صلح امام حسن علیه السلام|صلح امام حسن با معاویه]] میدانست. | طه حسین با وجود اعتقاد به [[اعجاز قرآن]]، آن را از [[اسرائیلیات|داستان‌های یهودی]] متأثر میدانست. وی بر این باور بود که گذشتگان اهل سنت، [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] را بزرگتر از آنچه که بوده‌اند، نشان داده‌اند. به نظر او در زمان عثمان [[بنی‌امیه]] تمام امور [[خلافت]] را در دست گرفته بودند. او اعتقاد داشت [[امام علی(ع)]] هیچ‌گاه از سیاست برای رسیدن به مقاصد دنیایی استفاده نکرد. طه حسین، زمان شکل‌گیری [[شیعه]] به عنوان یک حزب را پس از ماجرای [[صلح امام حسن علیه السلام|صلح امام حسن با معاویه]] میدانست. | ||
برخی از آثار طه حسین عبارت است از: «فی الشعر الجاهلی»، «[[الفتنة الکبری]]»، «الأیام» و «الشیخان». برخی از کتاب‌های طه حسین همچون الفتنة الکبری | برخی از آثار طه حسین عبارت است از: «فی الشعر الجاهلی»، «[[الفتنة الکبری]]»، «الأیام» و «الشیخان». برخی از کتاب‌های طه حسین همچون الفتنة الکبری و الایام به فارسی ترجمه شده‌اند. | ||
==زندگی‌نامه== | ==زندگی‌نامه== | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
===شیعه=== | ===شیعه=== | ||
به اعتقاد طه حسین بیشتر [[متکلمان]] و [[فقها]] درباره تاریخ شکل‌گیری [[شیعه]] به عنوان یک مذهب، به اشتباه رفته‌اند.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۱، ص۱۷۵.</ref> او بر این باور بود که کسانی که در جنگ‌ها به [[امام علی علیه السلام|علی(ع)]] یاری رساندند، شیعیان او نبودند؛ بلکه قصدشان تنها کمک‌رسانی به او بود.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۱، ص۱۷۵.</ref> از نظر او مذهب شیعه، پس از ماجرای [[صلح امام حسن علیه السلام|صلح حسن بن علی(ع)]] با [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] شکل گرفته است.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۱، ص۱۷۵.</ref> | به اعتقاد طه حسین بیشتر [[متکلمان]] و [[فقها]] درباره تاریخ شکل‌گیری [[شیعه]] به عنوان یک مذهب، به اشتباه رفته‌اند.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۱، ص۱۷۵.</ref> او بر این باور بود که کسانی که در جنگ‌ها به [[امام علی علیه السلام|علی(ع)]] یاری رساندند، شیعیان او نبودند؛ بلکه قصدشان تنها کمک‌رسانی به او بود.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۱، ص۱۷۵.</ref> از نظر او مذهب شیعه، پس از ماجرای [[صلح امام حسن علیه السلام|صلح حسن بن علی(ع)]] با [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] شکل گرفته است.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۱، ص۱۷۵.</ref> | ||
او امام علی(ع) را فردی سیاستمدار میدانست که هیچ‌گاه از سیاست برای رسیدن به مقاصد دنیایی استفاده نکرد.<ref>حسین، آئینه اسلام، ۱۳۴۶ش، ص۲۱۹.</ref> به نظر او با اینکه علی(ع) [[خلافت]] را حق [[بنی‌هاشم]] میدانست، پس از وفات [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] از ترس بروز فتنه، پیشنهاد عمویش [[عباس بن عبدالمطلب|عباس]] برای بیعت را نپذیرفت.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۲، ص۱۷.</ref> | |||
او امام علی(ع) را فردی سیاستمدار میدانست که هیچ‌گاه از سیاست برای رسیدن به مقاصد دنیایی استفاده نکرد.<ref>حسین، آئینه اسلام، ۱۳۴۶ش، ص۲۱۹.</ref> به نظر او با اینکه علی(ع) [[خلافت]] را حق [[بنی‌هاشم]] میدانست، پس از وفات [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] از ترس بروز فتنه، پیشنهاد عمویش [[عباس بن عبدالمطلب|عباس]] برای بیعت را نپذیرفت.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۲، ص۱۷.</ref> | |||
طه حسین مقصر اصلی [[واقعه کربلا]] را [[ابن زیاد]] میدانست؛<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۲، ص۲۴۴.</ref> زیرا [[امام حسین علیه السلام|حسین بن علی(ع)]] هنگام مواجهه با سپاه [[کوفه]]، به [[عمر بن سعد|عمر سعد]] سه پیشنهاد داد: «۱) به او راه دهند به [[حجاز]] رود. ۲) او را به [[شام]] نزد [[یزید بن معاویه|یزید]] بفرستند تا قضیه را میان خود حل کنند. ۳) به او راه دهند تا به یکی از مرزهای مسلمین رود و در آنجا بماند». عمر سعد این پیشنهادها را به صورت مکتوب برای [[عبیدالله بن زیاد|ابن‌زیاد]] فرستاد؛ اما ابن‌زیاد آنها را رد کرد و تسلیم‌شدن بلاشرط حسین(ع) را خواست.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۲، ص۲۴۰.</ref> به عقیده طه حسین اگر یکی از سه پیشنهاد حسین(ع) عملی می‌شد، خون [[اهل البیت علیهم السلام|اهل‌بیت پیامبر(ص)]] پایمال نمی‌شد و واقعه کربلا اتفاق نمی‌افتاد.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۲، ص۲۴۴.</ref> | طه حسین مقصر اصلی [[واقعه کربلا]] را [[ابن زیاد]] میدانست؛<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۲، ص۲۴۴.</ref> زیرا [[امام حسین علیه السلام|حسین بن علی(ع)]] هنگام مواجهه با سپاه [[کوفه]]، به [[عمر بن سعد|عمر سعد]] سه پیشنهاد داد: «۱) به او راه دهند به [[حجاز]] رود. ۲) او را به [[شام]] نزد [[یزید بن معاویه|یزید]] بفرستند تا قضیه را میان خود حل کنند. ۳) به او راه دهند تا به یکی از مرزهای مسلمین رود و در آنجا بماند». عمر سعد این پیشنهادها را به صورت مکتوب برای [[عبیدالله بن زیاد|ابن‌زیاد]] فرستاد؛ اما ابن‌زیاد آنها را رد کرد و تسلیم‌شدن بلاشرط حسین(ع) را خواست.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۲، ص۲۴۰.</ref> به عقیده طه حسین اگر یکی از سه پیشنهاد حسین(ع) عملی می‌شد، خون [[اهل البیت علیهم السلام|اهل‌بیت پیامبر(ص)]] پایمال نمی‌شد و واقعه کربلا اتفاق نمی‌افتاد.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۲، ص۲۴۴.</ref> | ||
| خط ۹۸: | خط ۱۰۰: | ||
*القصر المسحور<ref>نظری، «بررسی و آثار طه حسین در ادب عربی»، ص۲۴.</ref> | *القصر المسحور<ref>نظری، «بررسی و آثار طه حسین در ادب عربی»، ص۲۴.</ref> | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
برخی از آثار طه حسین به فارسی ترجمه شده است؛ مانند: | برخی از آثار طه حسین به فارسی ترجمه شده است؛ مانند: | ||
{{ستون|۲}} | {{ستون|۲}} | ||
* | *انقلا بزرگ(الفتنة الکبری) ترجمه [[سید جعفر شهیدی]]. | ||
*آن روزها(الایام) ترجمه حسین خدیوجم. | *آن روزها(الایام) ترجمه حسین خدیوجم. | ||
*آئینه اسلام(مرآة الاسلام) ترجمه [[محمدابراهیم آیتی]]. | *آئینه اسلام(مرآة الاسلام) ترجمه [[محمدابراهیم آیتی]]. | ||