کاربر ناشناس
طه حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
←لید: ویراستاری و صفحه آرایی
imported>M.r.seifi (.) |
imported>Baqer h (←لید: ویراستاری و صفحه آرایی) |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
| پانویس = | | پانویس = | ||
}} | }} | ||
'''طه حسین'''(۱۸۸۹-۱۹۷۳م) نویسنده و متفکر مصری.او درباره [[قرآن]] | '''طه حسین'''(۱۸۸۹-۱۹۷۳م) نویسنده و متفکر مصری. او درباره [[قرآن]] نظریه‌ای جنجالی دارد. همچنین نظراتی از وی درباره مسائل جهان اسلام و [[شیعه]] به جای مانده است. از معروفترین آثار وی می‌توان به «فی الشعر الجاهلی»، «[[الفتنة الکبری]]» و «الشیخان» اشاره کرد. | ||
==زندگی‌نامه== | ==زندگی‌نامه== | ||
طه حسین در سال ۱۸۸۹ در | طه حسین در سال ۱۸۸۹ در [[مصر]] به دنیا آمد.<ref>الجندی، طه حسین حیاته و فکره، ۱۹۷۷م، ص۲۱.</ref> طبق رسم آن زمان به مکتب‌خانه رفت و کل قرآن را حفظ نمود. در پنج سالگی در اثر بیماری، بینایی‌اش را از دست داد.<ref>الجندی، طه حسین حیاته و فکره، ۱۹۷۷م، ص۲۱.</ref> در سال ۱۹۰۲ وارد [[مدرسه الازهر]] شد و تا سال ۱۹۰۸ در آنجا باقی ماند.<ref>الجندی، طه حسین حیاته و فکره، ۱۹۷۷م، ص۲۱.</ref> در این مدت، نزد اساتیدی چون [[محمد عبده]]، محمد بخیت(مفتی مصر)، محمد حسنین العدوی، محمد مصطفی المراغی، محمد راضی و عاشور الصدفی دروس فقه، اصول فقه، نحو و منطق را آموخت.<ref>حسین، آئینه اسلام، ۱۳۴۶ش، مقدمه، صفحه نه.</ref> از سال ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۴ در دانشگاه مصر مشغول تحصیل شد <ref>الجندی، طه حسین حیاته و فکره، ۱۹۷۷م، ص۲۲.</ref>و موفق به اخذ دکتری در رشته [[ادبیات عرب]] شد.<ref>نظری، «بررسی و آثار طه حسین در ادب عربی»، ص۲۴.</ref> پس از آن به فرانسه رفت و از دانشگاه سوربن موفق به اخذ دکتری در رشته تاریخ شد.<ref>نظری، «بررسی و آثار طه حسین در ادب عربی»، ص۲۴.</ref> | ||
در سال ۱۹۱۹ به دانشگاه قاهره بازگشت و مشغول تدریس تاریخ [[یونان]] و روم در این دانشگاه شد و پس از مدتی ریاست دانشکده ادبیات این دانشگاه را پذیرفت. در طی سال‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۲ عهده‌دار وزارت معارف مصر | در سال ۱۹۱۹ به دانشگاه قاهره بازگشت و مشغول تدریس تاریخ [[یونان]] و [[روم]] در این دانشگاه شد و پس از مدتی ریاست دانشکده ادبیات این دانشگاه را پذیرفت. در طی سال‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۲ عهده‌دار وزارت معارف مصر شد؛ اما پس از سقوط کابینه [[حزب وفد مصر|حزب وفد]]، برای همیشه از سیاست کناره گرفت.<ref>حسین، آن روزها، ۱۳۵۸ش، ص۱۲-۱۳.</ref> در زمان وزارت خود تحصیلات متوسطه و فنی را رایگان اعلام کرد و قصد داشت تحصیلات عالی را نیز رایگان کند اما پادشاه وقت مصر نپذیرفت.<ref>حسین، آئینه اسلام، ۱۳۴۶ش، مقدمه، صفحه چهارده.</ref> سرانجام وی در سال ۱۹۷۳، در ۸۴ سالگی از دنیا رفت.<ref>نظری، «بررسی و آثار طه حسین در ادب عربی»، ص۲۴.</ref> | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
[[پرونده:کتاب انقلاب بزرگ طه حسین.jpg|بندانگشتی|200px|<small>تصویری از کتاب انقلاب بزرگ(الفتنة الکبری) ترجمه [[سید جعفر شهیدی]].</small>]] | [[پرونده:کتاب انقلاب بزرگ طه حسین.jpg|بندانگشتی|200px|<small>تصویری از کتاب انقلاب بزرگ(الفتنة الکبری) ترجمه [[سید جعفر شهیدی]].</small>]] | ||
مقاله «بررسی طه حسین در ادب عربی» آثار طه حسین را به چهار دسته تقسیم کرده است: | |||
#شرح حال نویسی شامل: فی الصیف، من بعید، ادیب و رحلة الربیع. | #شرح حال نویسی شامل: فی الصیف، من بعید، ادیب و رحلة الربیع. | ||
#آثار انتقادی شامل: تـجدید ذکـر ابی العلاء، حدیث الاربعاء، فی الشعر الجـاهلی، حـافظ و شوقی، من حدیث الشعر و النثر مع المتنبی، لحظات، فصول فی الادب و النقد، نقد و اصـلاح، مستقبل الثقافة فی مصر و... | #آثار انتقادی شامل: تـجدید ذکـر ابی العلاء، حدیث الاربعاء، فی الشعر الجـاهلی، حـافظ و شوقی، من حدیث الشعر و النثر مع المتنبی، لحظات، فصول فی الادب و النقد، نقد و اصـلاح، مستقبل الثقافة فی مصر و... | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۵: | ||
*آئینه اسلام(مرأة الاسلام) ترجمه [[محمدابراهیم آیتی]]. | *آئینه اسلام(مرأة الاسلام) ترجمه [[محمدابراهیم آیتی]]. | ||
*پیرامون سیره نبوی(علی هامش السیرة) ترجمه بدرالدین کتابی. | *پیرامون سیره نبوی(علی هامش السیرة) ترجمه بدرالدین کتابی. | ||
طه حسین در کتاب «فی الشعر الجاهلی» مدعی شده است که برخی مطالب [[قرآن]] از [[اسرائیلیات|داستان‌های یهودی]] تأثیر پذیرفته است و قرآن از کتابهای قدیمی نقل کرده است.<ref>الجندی، طه حسین حیاته و فکره، ۱۹۷۷م، ص۱۴۰.</ref> این نظریه‌ها موجب شد که مجلس مصر دستور جمع آوری این کتاب را صادر و او را از دانشگاه مصر اخراج کند.<ref>الجندی، طه حسین حیاته و فکره، ۱۹۷۷م، ص۱۷۸.</ref> برخی بر این باورند که این جنجالها بیشتر جنبه سیاسی داشته است.<ref>طه حسین، آئینه اسلام، ۱۳۴۶ش، مقدمه، صفحه دوازده.</ref> | |||
توضیح برخی آثار طه حسین: | توضیح برخی آثار طه حسین: | ||