کاربر ناشناس
طه حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
.
imported>M.r.seifi بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>M.r.seifi (.) |
||
| خط ۹۱: | خط ۹۱: | ||
*'''ضعف عثمان در اداره امور خلافت''': [[عثمان بن عفان|عثمان]] در هفتاد سالگی به خلافت رسید از این رو به راحتی در برابر طمع ورزان [[قریش]] و به خصوص [[بنی‌امیه]] از پا درآمد و تسلیم شد. تا جاییکه آنها تمام امور خلافت را به دست گرفته بودند و حتی عزل و نصب ها توسط آنها رخ می‌داد و عثمان نیز بی چون و چرا می‌پذیرفت.<ref>حسین، آئینه اسلام، ۱۳۴۶ش، ص۲۰۵.</ref> | *'''ضعف عثمان در اداره امور خلافت''': [[عثمان بن عفان|عثمان]] در هفتاد سالگی به خلافت رسید از این رو به راحتی در برابر طمع ورزان [[قریش]] و به خصوص [[بنی‌امیه]] از پا درآمد و تسلیم شد. تا جاییکه آنها تمام امور خلافت را به دست گرفته بودند و حتی عزل و نصب ها توسط آنها رخ می‌داد و عثمان نیز بی چون و چرا می‌پذیرفت.<ref>حسین، آئینه اسلام، ۱۳۴۶ش، ص۲۰۵.</ref> | ||
*'''تاریخ شکل گیری شیعه''': آن طور که متکلمان و فقهاء معتقدند که [[امام علی علیه السلام|علی(ع)]] در زمان خلافتش شیعیانی داشته درست نیست. بلکه تعدادی یار و انصار داشت که در جنگها به وی یاری می‌رساندند. تا زمان قتل علی(ع) حزب و گروه جداگانه‌ای به نام شیعه وجود نداشت اما پس از [[صلح امام حسن علیه السلام|صلح حسن بن علی(ع)]] با [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] این حزب شکل گرفت.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۱، ص۱۷۵.</ref> | *'''تاریخ شکل گیری شیعه''': آن طور که متکلمان و فقهاء معتقدند که [[امام علی علیه السلام|علی(ع)]] در زمان خلافتش شیعیانی داشته درست نیست. بلکه تعدادی یار و انصار داشت که در جنگها به وی یاری می‌رساندند. تا زمان قتل علی(ع) حزب و گروه جداگانه‌ای به نام شیعه وجود نداشت اما پس از [[صلح امام حسن علیه السلام|صلح حسن بن علی(ع)]] با [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] این حزب شکل گرفت.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۱، ص۱۷۵.</ref> | ||
*'''دفاع علی از عثمان''': در شورش علیه عثمان، علی(ع) تا می‌توانست مردم را از این شورش بازمی‌داشت و شورشیان را از [[مدینه|شهر مدینه]] دور می‌کرد. حتی وقتی شورشیان شهر را تصرف کردند، در صدد دفاع از عثمان برآمد و سعی کرد که به عثمان آب برساند. اما [[زبیر بن عوام|زبیر]] هرچند با شورشیان نبود اما قلبا به شورشیان متمایل بود در حالی که [[طلحة بن عبیدالله|طلحه]] آشکارا از شورشیان حمایت می‌کرد.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۲، ص۷.</ref> | *'''دفاع علی(ع) از عثمان''': در شورش علیه عثمان، علی(ع) تا می‌توانست مردم را از این شورش بازمی‌داشت و شورشیان را از [[مدینه|شهر مدینه]] دور می‌کرد. حتی وقتی شورشیان شهر را تصرف کردند، در صدد دفاع از عثمان برآمد و سعی کرد که به عثمان آب برساند. اما [[زبیر بن عوام|زبیر]] هرچند با شورشیان نبود اما قلبا به شورشیان متمایل بود در حالی که [[طلحة بن عبیدالله|طلحه]] آشکارا از شورشیان حمایت می‌کرد.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۲، ص۷.</ref> | ||
*'''پذیرش خلافت توسط علی''': وقتی که شورشیان پیشنهاد [[خلافت]] را به علی(ع) دادند نپذیرفت اما پس از آنکه [[مهاجرین|مهاجران]] و [[انصار]] با او بیعت کردند خلافت را قبول کرد.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۲، ص۹.</ref> | *'''پذیرش خلافت توسط علی(ع)''': وقتی که شورشیان پیشنهاد [[خلافت]] را به علی(ع) دادند نپذیرفت اما پس از آنکه [[مهاجرین|مهاجران]] و [[انصار]] با او بیعت کردند خلافت را قبول کرد.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۲، ص۹.</ref> | ||
*'''مصلحت اندیشی علی''': پس از وفات پیامبر اسلام(ص)، علی(ع) و عمویش [[عباس بن عبدالمطلب|عباس]] معتقد بودند که خلافت حق [[بنی‌هاشم]] است. به همین جهت عباس خواست که با علی(ع) بیعت کند اما علی(ع) از ترس بروز فتنه این بیعت را نپذیرفت.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۲، ص۱۷.</ref> | *'''مصلحت اندیشی علی(ع)''': پس از وفات پیامبر اسلام(ص)، علی(ع) و عمویش [[عباس بن عبدالمطلب|عباس]] معتقد بودند که خلافت حق [[بنی‌هاشم]] است. به همین جهت عباس خواست که با علی(ع) بیعت کند اما علی(ع) از ترس بروز فتنه این بیعت را نپذیرفت.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۲، ص۱۷.</ref> | ||
*'''ترجیح دین بر دنیا نزد علی(ع)''': علی با سیاست به خوبی آشنا بود و می‌توانست با اعمال سیاست مردم را دور خود جمع کند، اما او دین را برگزید و دنیا را رها کرد.<ref>حسین، آئینه اسلام، ۱۳۴۶ش، ص۲۱۹.</ref> | *'''ترجیح دین بر دنیا نزد علی(ع)''': علی با سیاست به خوبی آشنا بود و می‌توانست با اعمال سیاست مردم را دور خود جمع کند، اما او دین را برگزید و دنیا را رها کرد.<ref>حسین، آئینه اسلام، ۱۳۴۶ش، ص۲۱۹.</ref> | ||
*'''بدعت معاویه''': یکی از بزرگترین بدعت‌های [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] در اسلام موروثی کردن خلافت بود که تا قبل از او خلفا چیزی را زشت تر از موروثی نمودن خلافت نمی‌دانستند.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۲، ص۲۲۵.</ref> پس از معاویه اموال مسلمانان ملک خلفا گردید، و آن را در راهی که خود می‌خواستند و نه در مصارفی که خدا می‌خواست، به مصرف می‌رساندند.<ref>حسین، آئینه اسلام، ۱۳۴۶ش، ص۲۱۹.</ref> | *'''بدعت معاویه''': یکی از بزرگترین بدعت‌های [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] در اسلام موروثی کردن خلافت بود که تا قبل از او خلفا چیزی را زشت تر از موروثی نمودن خلافت نمی‌دانستند.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۲، ص۲۲۵.</ref> پس از معاویه اموال مسلمانان ملک خلفا گردید، و آن را در راهی که خود می‌خواستند و نه در مصارفی که خدا می‌خواست، به مصرف می‌رساندند.<ref>حسین، آئینه اسلام، ۱۳۴۶ش، ص۲۱۹.</ref> | ||