پرش به محتوا

عبدالله بن جعفر بن ابی‌طالب: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
اصلاح کلی برخی موارد
جزبدون خلاصۀ ویرایش
imported>Hasaninasab
جز (اصلاح کلی برخی موارد)
خط ۴: خط ۴:
| تصویر        =
| تصویر        =
| توضیح تصویر  =
| توضیح تصویر  =
| نام کامل    = عبدالله جعفر بن ابوطالب
| نام کامل    = عبدالله بن جعفر بن ابوطالب
| کنیه        =ابوهاشم
| کنیه        =ابوهاشم
| لقب          = بحرالجود
| لقب          = بحر الجود
| دلیل شهرت    =
| دلیل شهرت    =
| زادروز/زادگاه = [[سال ۲ هجری قمری|۲]] یا [[سال ۳ هجری قمری|۳ق]]. [[حبشه]].
| زادروز/زادگاه = [[سال ۲ هجری قمری|۲]] یا [[سال ۳ هجری قمری|۳ق]]. [[حبشه]].
خط ۱۳: خط ۱۳:
| نسب/قبیله    =[[بنی‌هاشم]]
| نسب/قبیله    =[[بنی‌هاشم]]
| خویشاوندان سرشناس  = [[محمد (ص)]]• [[علی (ع)]] (عمو و پدر زن) {{سخ}}[[حسن بن علی|حسن (ع)]] • [[حسین بن علی|حسین (ع)]] (برادرزن و پسر عمو) {{سخ}} [[عبدالملک بن مروان]]• [[عبدالله بن عباس]] (داماد) {{سخ}} [[جعفر طیار|جعفر]] • [[اسماء بنت عمیس|اسماء]] (والدین)• [[زینب]] (همسر)
| خویشاوندان سرشناس  = [[محمد (ص)]]• [[علی (ع)]] (عمو و پدر زن) {{سخ}}[[حسن بن علی|حسن (ع)]] • [[حسین بن علی|حسین (ع)]] (برادرزن و پسر عمو) {{سخ}} [[عبدالملک بن مروان]]• [[عبدالله بن عباس]] (داماد) {{سخ}} [[جعفر طیار|جعفر]] • [[اسماء بنت عمیس|اسماء]] (والدین)• [[زینب]] (همسر)
| تاریخ و مکان درگذشت/شهادت = ۸۰، ۸۴، ۸۵، ۸۷، ۹۰ق.
| تاریخ و مکان درگذشت/شهادت = بین ۸۰ تا ۹۰ق.
| نحوه درگذشت/شهادت =
| نحوه درگذشت/شهادت =
| مدفن = مدینه -[[بقیع]]
| مدفن = مدینه -[[بقیع]]
خط ۲۳: خط ۲۳:
| آثار            =
| آثار            =
}}
}}
'''عبدالله بن جعفر بن ابی‌طالب''' (قرن ۱ق)،پدرش [[جعفر بن ابی‌طالب]] از [[صحابه|صحابه صغار]] [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]]و داماد [[امام علی (ع)]] و از یاران [[امام حسن(ع)]] و همسر [[زینب کبری]] (س).
'''عبدالله بن جعفر بن ابی‌طالب''' فرزند [[جعفر بن ابی‌طالب]]، از [[صحابه]] [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] و داماد [[امام علی (ع)]] و از یاران [[امام حسن(ع)]] و همسر [[زینب کبری]] (س).


او نخستین مولود [[اسلام|مسلمانان]] در [[حبشه]] بود که در کودکی با پیامبر (ص) [[بیعت]] نمود، و پس از آن حضرت، در حمایت از [[علی (ع)]] در جنگ‌های [[جنگ جمل|جمل]] و [[جنگ صفین|صفّین]] شرکت کرد.
او نخستین مولود [[اسلام|مسلمانان]] در [[حبشه]] بود که در کودکی با پیامبر (ص) [[بیعت]] نمود، و پس از آن حضرت، در حمایت از [[علی (ع)]] در جنگ‌های [[جنگ جمل|جمل]] و [[جنگ صفین|صفّین]] شرکت کرد.


وی تا زمان [[صلح امام حسن علیه السلام|صلح امام حسن (ع)]] با [[معاویه]]، با امام همراه بود و در دوره حکومت معاویه و [[یزید]] هرچند عطایای آنها را می‌پذیرفت، و در [[واقعه کربلا]] حضور نیافت، اما دو تن از فرزندانش به نام‌های [[عون بن عبدالله بن جعفر|عون]] و [[محمد بن عبدالله بن جعفر|محمّد]] در [[روز عاشورا]]  به [[شهادت]] رسیدند و نام برخی دیگر از فرزندانش در میان شهدای [[واقعه حره|حره]] به چشم می‌خورد.
وی تا زمان [[صلح امام حسن علیه السلام|صلح امام حسن (ع)]] با [[معاویه]]، با [[اهل بیت (ع)]] همراه بود و در دوره حکومت معاویه و [[یزید]] هرچند عطایای آنها را می‌پذیرفت، و در [[واقعه کربلا]] حضور نیافت، اما دو تن از فرزندانش به نام‌های [[عون بن عبدالله بن جعفر|عون]] و [[محمد بن عبدالله بن جعفر|محمّد]] در [[روز عاشورا]]  به [[شهادت]] رسیدند و نام برخی دیگر از فرزندانش در میان شهدای [[واقعه حره|حره]] به چشم می‌خورد.


==نسب==
==نسب==
عبداللّه‌ بن جعفر بن ابی طالب ‌بن عبدالمطلب قرشی هاشمی، كنیه‌اش ابوجعفر، از [[صحابه|اصحاب]] [[رسول اكرم]] و [[امام علی]] و [[امام حسن]] علیهم‌السلام پدرش جعفر برادر علی علیه‌السلام و مادرش [[اسماء بنت عمیس]] بود.
عبداللّه‌ بن جعفر بن ابی طالب ‌بن عبدالمطلب قرشی هاشمی، کنیه‌اش ابوجعفر، از [[صحابه|اصحاب]] [[رسول اکرم]] و [[امام علی]] و [[امام حسن]] علیهم‌السلام پدرش جعفر برادر علی علیه‌السلام و مادرش [[اسماء بنت عمیس]] بود.
{{شجره‌نامه پیامبر اسلام}}
{{شجره‌نامه پیامبر اسلام}}
{{شجره نامه بنی هاشم}}
{{شجره نامه بنی هاشم}}


==ولادت و کودکی==
==ولادت و کودکی==
در [[هجرت دوم به حبشه|هجرت دوم به حبشه]]، جعفر زنش اسماء را با خود همراه برد<ref>ابن‌سعد، كتاب‌الطبقات‌الكبیر، ج‌۶، ص‌۴۶۲</ref> و عبداللّه، به عنوان نخستین مولود [[اسلام|مسلمانان]]، در آنجا متولد شد.<ref> ابن‌عبدالبرّ، ج‌۳، ص۸۸۰ـ۸۸۱؛ ابن‌اثیر، ج‌۳، ص‌۱۹۸</ref>
در [[هجرت به حبشه|هجرت دوم به حبشه]]، جعفر زنش اسماء را با خود همراه برد<ref>ابن‌سعد، الطبقات‌الکبیر، ج‌۶، ص‌۴۶۲</ref> و عبداللّه، به عنوان نخستین مولود [[اسلام|مسلمانان]]، در آنجا متولد شد.<ref>ابن‌عبدالبرّ، ج‌۳، ص۸۸۰ـ۸۸۱؛ ابن‌اثیر، ج‌۳، ص‌۱۹۸</ref>


وی در سال هفتم هجرت، پس از [[غزوه خیبر]]، به همراه خانواده‌اش به مدینه بازگشت و در كودكی با رسول اكرم بیعت نمود.<ref> ابن‌هشام، ج۴، ص۱۱، ۲۴؛ ابن‌عبدالبرّ، ج‌۳، ص‌۸۸۱؛ ابن‌عساكر، ج‌۲۷، ص‌۲۵۷</ref> گفته شده كه وی هنگام [[بیعت]] با پیامبر ۷ ساله و هنگام وفات پیامبر، ۱۰ ساله بوده است.<ref>ابن‌عساكر، ج‌۲۷، ص ۲۵۷، ۲۶۱</ref> بنا بر این روایات، وی در سال اول هجرت به‌دنیا آمده است.<ref> ابن‌قتیبه، ص‌۲۰۶</ref>
وی در [[سال هفتم هجری قمری|سال هفتم هجرت]]، پس از [[غزوه خیبر]]، به همراه خانواده‌اش به [[مدینه]] بازگشت و در کودکی با رسول اکرم بیعت نمود.<ref>ابن‌هشام، ج۴، ص۱۱، ۲۴؛ ابن‌عبدالبرّ، ج‌۳، ص‌۸۸۱؛ ابن‌عساکر، ج‌۲۷، ص‌۲۵۷</ref>


همچنین بنا بر پاره‌ای روایات، هنگامی كه جعفر در [[جنگ موته|غزوۀ موته]] به شهادت رسید و پیامبر اكرم فرزندان او را مورد نوازش قرار داد، عبداللّه خردسال بود<ref> نک: واقدی، كتاب‌المغازی للواقدی، ج۲، ص‌۷۶۶ـ۷۶۷؛ ابن‌سعد، كتاب‌الطبقات‌الكبیر، ج‌۶، ص‌۴۶۲ـ۴۶۳</ref> پس از این [[غزوه]]، عبداللّه را، باتوجه به حدیثی از پیامبر دربارۀ جعفر، ابن‌ [[جعفر بن ابی طالب|ذی‌الجناحین]] خواندند.<ref> نک: ابن‌سعد، كتاب‌الطبقات‌الكبیر، ج۶، ص‌۴۶۲، ۴۶۶؛ ابن‌ابی‌الحدید، ج‌۶، ص‌۲۹۷</ref>
بنابر پاره‌ای روایات، هنگامی که جعفر در [[جنگ موته]] به شهادت رسید، پیامبر اکرم فرزندان او را ازجمله عبدالله مورد نوازش قرار داد.<ref>نک: واقدی، المغازی، ج۲، ص‌۷۶۶ـ۷۶۷؛ ابن‌سعد، الطبقات‌الکبیر، ج‌۶، ص‌۴۶۲ـ۴۶۳</ref> پس از این جنگ، عبداللّه را، باتوجه به حدیثی از پیامبر دربارۀ جعفر، ابن‌ ذی‌الجناحین خواندند.<ref>نک: ابن‌سعد، الطبقات‌ الکبیر، ج۶، ص‌۴۶۲، ۴۶۶؛ ابن‌ابی‌الحدید، ج‌۶، ص‌۲۹۷</ref>


عبداللّه بعدها به تجارت پرداخت و گاه زمینی می‌خرید و آن را آباد می‌ساخت.<ref> نک:ابن‌سعد، كتاب‌الطبقات‌الكبیر، ج‌۶، ص‌۴۶۵ـ۴۶۶</ref>
عبداللّه بعدها به تجارت پرداخت و گاه زمینی می‌خرید و آن را آباد می‌ساخت.<ref>نک:ابن‌سعد، الطبقات‌الکبیر، ج‌۶، ص‌۴۶۵ـ۴۶۶</ref>


==در دوران خلفا==
==در دوران خلفا==
بیشتر منابع تاریخی از حضور او در فتوحات صدر [[اسلام]] یادی نكرده‌اند، اما بنابر كتاب [[فتوح‌ الشام (کتاب)|فتوح الشام]] عبداللّه در فتوحات [[شام]] در زمان [[خلافت]] [[عمر بن خطاب|عمر]] مشاركت نمود و ابوعبیده با نصب پرچمی برای او، وی را امیر ۵۰۰ سواره‌نظام كرد.<ref>واقدی،  فتوح‌الشام، ج‌۱، ص۱۰۰ـ۱۰۸</ref>
بیشتر منابع تاریخی از حضور او در فتوحات صدر [[اسلام]] یادی نکرده‌اند، اما بنابر کتاب [[فتوح‌ الشام (کتاب)|فتوح الشام]] عبداللّه در فتوحات [[شام]] در زمان [[خلافت]] [[عمر بن خطاب|عمر]] مشارکت نمود و [[ابوعبیده جراح|ابوعبیده]] با نصب پرچمی برای او، وی را امیر ۵۰۰ سواره‌نظام کرد.<ref>واقدی،  فتوح‌الشام، ج‌۱، ص۱۰۰ـ۱۰۸</ref>


در دورۀ خلافت [[عثمان]]، هنگام تبعید [[ابوذر]] به [[ربذه]]، عبداللّه به تبعیت از علی (ع)، ابوذر را تا بیرون مدینه بدرقه كرد.<ref> یعقوبی، ج‌۲، ص‌۱۷۲؛ مسعودی، مروج‌الذهب(بیروت)، ج‌۳، ص‌۸۴</ref>
در دورۀ خلافت [[عثمان]]، هنگام تبعید [[ابوذر]] به [[ربذه]]، عبداللّه به تبعیت از علی (ع)، ابوذر را تا بیرون مدینه بدرقه کرد.<ref>یعقوبی، ج‌۲، ص‌۱۷۲؛ مسعودی، مروج‌الذهب(بیروت)، ج‌۳، ص‌۸۴</ref>


به گفتۀ [[ابن ابی الحدید]] در جریان شراب‌خواری [[ولید بن عقبه]]، والی عثمان در [[كوفه]]، عبداللّه به دستور علی (ع) بر ولید [[حد]] جاری نمود. در سال ۳۵ هنگامی كه عثمان در محاصره مخالفان بود، عبداللّه ظاهراً جزو كسانی بود كه از طرف علی (ع) برای حفظ جان عثمان از تعرض مخالفان كوشید.<ref> ابن‌ابی‌الحدید ج‌۱۷، ص‌۲۳۲، ۲۳۴؛ نک: مفید، الجمل، ص‌۴۳۵ـ۴۳۶</ref>
به گفتۀ [[ابن ابی الحدید]] در جریان شراب‌خواری [[ولید بن عقبه]]، والی عثمان در [[کوفه]]، عبداللّه به دستور علی (ع) بر ولید [[حد]] جاری نمود. در سال ۳۵ هنگامی که عثمان در محاصره مخالفان بود، عبداللّه ظاهراً جزو کسانی بود که از طرف علی (ع) برای حفظ جان عثمان از تعرض مخالفان کوشید.<ref>ابن‌ابی‌الحدید ج‌۱۷، ص‌۲۳۲، ۲۳۴؛ نک: مفید، الجمل، ص‌۴۳۵ـ۴۳۶</ref>


===در عصر امام علی (ع) ===
===در عصر امام علی (ع) ===
در دوران خلافت [[علی (ع)]]، عبداللّه در بیشتر حوادث حضور داشت و با وی [[بیعت]] نمود.<ref> مفید، الجمل، ص‌۱۰۷</ref> عبداللّه به طرفداری از علی (ع) در [[جنگ جمل]] شرکت كرد<ref> مسعودی،مروج الذهب(بیروت)، ج‌۳، ص‌۱۰۵</ref> و شاید پس از این جنگ بود كه همراه حضرت علی در كوفه اقامت گزید.<ref> نک: به خلیفةبن خیاط، ص‌۲۱۳</ref>
در دوران خلافت [[علی (ع)]]، عبداللّه در بیشتر حوادث حضور داشت و با وی [[بیعت]] نمود.<ref>مفید، الجمل، ص‌۱۰۷</ref> عبداللّه به طرفداری از علی (ع) در [[جنگ جمل]] شرکت کرد<ref>مسعودی، مروج الذهب(بیروت)، ج‌۳، ص‌۱۰۵</ref> و شاید پس از این جنگ بود که همراه حضرت علی در [[کوفه]] اقامت گزید.<ref>نک: به خلیفةبن خیاط، ص‌۲۱۳</ref>


در [[جنگ صفین]] نیز وی در كنار امام بود و بر قبایل [[قریش]] و [[قبیله اسد|اَسَد]] و [[قبیله کنانه|كنانه]] ریاست داشت<ref> ابن‌عساكر، ج‌۲۷، ص‌۲۷۲</ref> و پیادگانِ سَمت راست سپاه امام را فرماندهی كرد.<ref> ابن‌اعثم كوفی، ج‌۳، ص‌۲۴</ref> او به همراه عده‌ای از [[قریش]] و [[انصار]] به [[عمرو بن عاص]] حمله كرد.<ref> دینوری، ص‌۱۸۴</ref>
در [[جنگ صفین]] نیز وی در کنار امام بود و بر قبایل [[قریش]] و [[قبیله اسد|اَسَد]] و [[قبیله کنانه|کنانه]] ریاست داشت<ref>ابن‌عساکر، ج‌۲۷، ص‌۲۷۲</ref> و پیادگانِ سَمت راست سپاه امام را فرماندهی کرد.<ref>ابن‌اعثم کوفی، ج‌۳، ص‌۲۴</ref> او به همراه عده‌ای از [[قریش]] و [[انصار]] به [[عمرو بن عاص]] حمله کرد.<ref>دینوری، ص‌۱۸۴</ref>


در جریان [[حکمیت]] نیز علی (ع) علت پذیرش آن را زنده ماندن افرادی از جمله عبدالله‌ بن جعفر دانست.<ref> نصربن مزاحم، ص۵۳۰</ref> عبداللّه از  كسانی بود كه به پایبندی [[عراق|عراقیان]] بر عهدنامه حكمیت گواهی داد.<ref> نصربن مزاحم، ص‌۵۰۷</ref>
در جریان [[حکمیت]] علی (ع) علت پذیرش آن را بنابر قولی زنده ماندن افرادی از جمله عبدالله‌ بن جعفر دانست.<ref>نصر بن مزاحم، ص۵۳۰</ref> عبداللّه از  کسانی بود که به پایبندی [[عراق|عراقیان]] بر عهدنامه حکمیت گواهی داد.<ref>نصربن مزاحم، ص‌۵۰۷</ref>


علی(ع) به پیشنهاد او [[محمد بن ابی‌ بكر]] را، كه برادر مادری عبداللّه‌ بن جعفر بود، به جای [[قیس‌ بن سعد]] به ولایت [[مصر]] منصوب كرد.<ref> طبری، ج‌۴، ص‌۵۵۴ـ۵۵۵؛ ابن‌ابی‌الحدید، ج‌۶، ص‌۶۳</ref>
علی(ع) به پیشنهاد او [[محمد بن ابی‌ بکر]] را، که برادر مادری عبداللّه‌ بن جعفر بود، به جای [[قیس‌ بن سعد]] به ولایت [[مصر]] منصوب کرد.<ref>طبری، ج‌۴، ص‌۵۵۴ـ۵۵۵؛ ابن‌ابی‌الحدید، ج‌۶، ص‌۶۳</ref>


به گفتۀ ابن ابی الحدید چون علی (ع) خواست عبدالله را، به‌سبب [[اسراف]] و [[تبذیر]]، از تصرف اموالش منع كند، او با [[زبیر]] شریك شد و امام دیگر او را محجور نكرد.<ref> ابن‌ابی‌الحدید ج‌۱، ص‌۵۳؛ نک: دینوری، ص‌۲۱۵</ref>
به گفتۀ [[ابن ابی الحدید]] چون علی (ع) خواست عبدالله را، به‌سبب [[اسراف]] و [[تبذیر]]، از تصرف اموالش منع کند، او با [[زبیر]] شریک شد و امام دیگر او را محجور نکرد.<ref>ابن‌ابی‌الحدید ج‌۱، ص‌۵۳؛ نک: دینوری، ص‌۲۱۵</ref>


===پس از شهادت امام علی (ع)===
===پس از شهادت امام علی (ع)===
به گفته [[محمد بن سعد بن منیع الهاشمی|ابن سعد]] و [[مسعودی]] عبدالله، پس از [[شهادت]] امام علی (ع) به دست [[ابن ملجم]]، وی را [[قصاص]] كرد.<ref> ابن سعد، كتاب‌الطبقات‌الکبری، دارالفکر، ج۳، ص‌۳۹-۴۰</ref>،<ref> مسعودی، مروج‌الذهب (قم)،ج۲، ص۴۱۴-۴۱۶</ref>، البته این گفته خلاف مشهور است و با عبارت دیگری از خود مسعودی که می‌گوید: «و قتل الحسنُ عبدالرحمن بن ملجمَ علی حسب ما ذکرنا»<ref> مسعودی، مروج‌الذهب(قم)، ج۲، ص۴۲۶</ref> سازگار نیست. طبق نظر مشهور [[امام حسن (ع)]] ابن‌ملجم را قصاص کرد.<ref> مفید، الارشاد، ج‌۱، ص‌۲۲</ref>
به گفته [[محمد بن سعد بن منیع الهاشمی|ابن سعد]] و [[مسعودی]] عبدالله، پس از [[شهادت]] امام علی (ع) به دست [[ابن ملجم]]، وی را [[قصاص]] کرد.<ref>ابن سعد، الطبقات‌الکبری، دارالفکر، ج۳، ص‌۳۹-۴۰</ref>،<ref>مسعودی، مروج‌الذهب (قم)،ج۲، ص۴۱۴-۴۱۶</ref>، البته این گفته خلاف مشهور است و با عبارت دیگری از خود مسعودی که می‌گوید: «و قتل الحسنُ عبدالرحمن بن ملجمَ علی حسب ما ذکرنا»<ref>مسعودی، مروج‌الذهب(قم)، ج۲، ص۴۲۶</ref> سازگار نیست. طبق نظر مشهور [[امام حسن (ع)]] ابن‌ملجم را قصاص کرد.<ref>مفید، الارشاد، ج‌۱، ص‌۲۲</ref>


عبدالله تا [[صلح امام حسن علیه السلام]] با [[معاویه]] با امام حسن (ع) همراه بود.<ref> طبری، ج‌۵، ص‌۱۶۵</ref>
عبدالله تا [[صلح امام حسن علیه السلام]] با [[معاویه]] با امام حسن (ع) همراه بود.<ref>طبری، ج‌۵، ص‌۱۶۵</ref>


===در عصر حکومت معاویه===
===در عصر حکومت معاویه===
با به خلافت رسیدن معاویه، عبدالله با دربار معاویه در [[دمشق]] ارتباط یافت<ref>نک: ابن‌سعد، كتاب‌الطبقات‌الكبیر، ج‌۶، ص‌۴۶۷</ref> و با جمعی از قریش نزد معاویه رفت. معاویه نیز ۱۰۰۰۰۰۰ درهم مقرری سالیانه برای وی تعیین كرد<ref>بلاذری، ج‌۴، ص‌۱۰۱، ۳۲۰</ref> هرچند یزید این مقرری را به ۲۰۰۰۰۰۰ درهم افزایش داد اما بذل و بخشش وی چنان بود که قبل از پایان سال نه تنها همه را بخشیده بود بلکه بدهکار نیز می‌شد.<ref> بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، تحقیق: محمدباقر المحمودی، بیروت: مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۴ق/۱۹۷۴م، ص۴۵</ref>
با به خلافت رسیدن معاویه، عبدالله با دربار معاویه در [[دمشق]] ارتباط یافت<ref>نک: ابن‌سعد، الطبقات‌الکبیر، ج‌۶، ص‌۴۶۷</ref> و با جمعی از قریش نزد معاویه رفت. معاویه نیز ۱.۰۰۰.۰۰۰ درهم مقرری سالیانه برای وی تعیین کرد<ref>بلاذری، ج‌۴، ص‌۱۰۱، ۳۲۰</ref> هرچند یزید این مقرری را به ۲.۰۰۰.۰۰۰ درهم افزایش داد؛ اما بذل و بخشش وی چنان بود که قبل از پایان سال نه تنها همه را بخشیده بود بلکه بدهکار نیز می‌شد.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، تحقیق: محمدباقر المحمودی، بیروت: مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۴ق/۱۹۷۴م، ص۴۵</ref>


معاویه وی را سید [[بنی‌هاشم]] لقب داد، اما عبداللّه چنین لقبی را مختص به امام حسن و حسین دانست.<ref> ابن‌ابی‌الحدید، ج‌۶، ص‌۲۹۷</ref> احترام معاویه به عبداللّه‌ بن جعفر برخاسته از تلاش معاویه برای جذب بزرگان و سران قبایل، و شاید برای كاستن از مقام [[:رده:فرزندان امام علی‎‏|فرزندان علی]]، بوده است.<ref> مهدویان، ص‌۳۶</ref>
معاویه وی را سید [[بنی‌هاشم]] لقب داد، اما عبداللّه چنین لقبی را مختص به امام حسن و حسین دانست.<ref>ابن‌ابی‌الحدید، ج‌۶، ص‌۲۹۷</ref> احترام معاویه به عبداللّه‌ بن جعفر برخاسته از تلاش معاویه برای جذب بزرگان و سران قبایل، و شاید برای کاستن از مقام [[:رده:فرزندان امام علی‎‏|فرزندان علی]]، بوده است.<ref>مهدویان، ص‌۳۶</ref>


در مجالس معاویه بارها بین [[عمرو بن عاص]] و [[یزید]] با عبداللّه‌ بن جعفر مفاخراتی صورت گرفت<ref>ابن‌عساكر، ج‌۲۷، ص‌۲۶۵ـ۲۶۶، ۲۶۸؛ ابن‌ابی‌الحدید، ج‌۶، ص‌۲۹۵ـ۲۹۷، ج‌۱۵، ص‌۲۲۹</ref> در یكی از این مجالس، كه امام حسن (ع) و امام حسین (ع) نیز حضور داشتند، بین معاویه و عبداللّه مشاجره‌ای رخ داد و عبداللّه به بیان فضیلت علی (ع) و خاندانش پرداخت.<ref> نعمانی، ص‌۹۶ـ۹۷؛ طوسی، ص‌۱۳۷ـ۱۳۸</ref>
در مجالس معاویه بارها بین [[عمرو بن عاص]] و [[یزید]] با عبداللّه‌ بن جعفر مفاخراتی صورت گرفت<ref>ابن‌عساکر، ج‌۲۷، ص‌۲۶۵ـ۲۶۶، ۲۶۸؛ ابن‌ابی‌الحدید، ج‌۶، ص‌۲۹۵ـ۲۹۷، ج‌۱۵، ص‌۲۲۹</ref> در یکی از این مجالس، که امام حسن (ع) و امام حسین (ع) نیز حضور داشتند، بین معاویه و عبداللّه مشاجره‌ای رخ داد و عبداللّه به بیان فضیلت علی (ع) و خاندانش پرداخت.<ref>نعمانی، ص‌۹۶ـ۹۷؛ طوسی، ص‌۱۳۷ـ۱۳۸</ref>


به گفته ابن ابی الحدید، چون امام حسن (ع) به [[شهادت]] رسید، [[مروان بن حکم|مروان]] از دفن وی در كنار مرقد [[پیامبر (ص)]] جلوگیری كرد؛ عبداللّه، [[امام حسین (ع)]] را [[سوگند]] داد كه از مشاجره با مروان بپرهیزد.<ref>ابن‌ابی‌الحدید، ج‌۱۶، ص۵۰</ref>
به گفته ابن ابی الحدید، چون امام حسن (ع) به [[شهادت]] رسید، [[مروان بن حکم|مروان]] از دفن وی در کنار مرقد [[پیامبر (ص)]] جلوگیری کرد عبداللّه، [[امام حسین (ع)]] را [[سوگند]] داد که از مشاجره با مروان بپرهیزد.<ref>ابن‌ابی‌الحدید، ج‌۱۶، ص۵۰</ref>


===در جریان قیام امام حسین (ع)===
===در جریان قیام امام حسین (ع)===
در جریان حركت امام حسین (ع) از [[مكه]] به سوی كوفه، عبداللّه از جمله كسانی بود كه توسط پسرانش، [[عون بن عبدالله بن جعفر|عون]] و [[محمد بن عبدالله بن جعفر|محمد]]، برای امام نامه نوشت و آن حضرت را پرچم هدایت و امید مؤمنان خواند و او را از حركت به سوی كوفیان برحذر داشت و گفت كه پس از این نامه، به امام خواهد پیوست. وی حتی از عامل مكه، [[عمرو بن سعید]]، نیز برای امام حسین (ع) امان‌نامه گرفت.<ref> طبری، ج‌۵، ص‌۳۸۷ـ۳۸۸؛ قس ابن‌اعثم كوفی، ج‌۵، ص‌۶۷</ref>
در جریان حرکت امام حسین (ع) از [[مکه]] به سوی کوفه، عبداللّه از جمله کسانی بود که توسط پسرانش، [[عون بن عبدالله بن جعفر|عون]] و [[محمد بن عبدالله بن جعفر|محمد]]، برای امام نامه نوشت و آن حضرت را پرچم هدایت و امید مؤمنان خواند و او را از حرکت به سوی [[کوفه|کوفیان]] برحذر داشت و گفت که پس از این نامه، به امام خواهد پیوست. وی حتی از عامل [[مکه]]، [[عمرو بن سعید]]، نیز برای امام حسین (ع) امان‌نامه گرفت.<ref>طبری، ج‌۵، ص‌۳۸۷ـ۳۸۸؛ قس ابن‌اعثم کوفی، ج‌۵، ص‌۶۷</ref>


هرچند كه عبدالله، امام را همراهی نكرد، اما در [[واقعه كربلا]] دو فرزندش، عون و محمّد، و به قولی [[عبیدالله بن عبدالله بن جعفر|عبیدالله‌]]، به [[شهادت]] رسیدند.<ref> طبری، ج‌۵، ص‌۴۱۹، ۴۶۶؛ ابوالفرج‌اصفهانی، مقاتل‌الطالبیین، ص‌۹۱ـ۹۲</ref>
هرچند که عبدالله، امام را همراهی نکرد، اما در [[واقعه کربلا]] دو فرزندش، عون و محمّد، و به قولی [[عبیدالله بن عبدالله بن جعفر|عبیدالله‌]]، به [[شهادت]] رسیدند.<ref>طبری، ج‌۵، ص‌۴۱۹، ۴۶۶؛ ابوالفرج‌اصفهانی، مقاتل‌الطالبیین، ص‌۹۱ـ۹۲</ref>


در سال ۶۳ در [[واقعه حره]]، عبدالله بن جعفر دربارۀ مردم [[مدینه]] با [[یزید]] مذاكره كرد و كوشید یزید را از خشونت با مردم مدینه بازدارد. یزید خواست وی را، در صورت اطاعت اهالی مدینه، پذیرفت. عبدالله برای عده‌ای از سران مدینه نامه نوشت و از آنان خواست كه متعرض سپاه یزید نشوند.<ref> ابن‌سعد،كتاب‌الطبقات‌الكبیر، ج‌۷، ص‌۱۴۵</ref>
در سال [[سال ۶۳ هجری قمری|۶۳]]ق در [[واقعه حره]]، عبدالله بن جعفر دربارۀ مردم [[مدینه]] با [[یزید]] مذاکره کرد و کوشید یزید را از خشونت با مردم مدینه بازدارد. یزید خواست وی را، در صورت اطاعت اهالی مدینه، پذیرفت. عبدالله برای عده‌ای از سران مدینه نامه نوشت و از آنان خواست که متعرض سپاه یزید نشوند.<ref>ابن‌سعد،الطبقات‌الکبیر، ج‌۷، ص‌۱۴۵</ref>


در واقعۀ حرّه، سپاه یزید دو پسر عبدالله، ابوبكر و عون اصغر، را كشتند.<ref> تستری، ج‌۶، ص‌۲۸۷</ref>
در واقعۀ حرّه، سپاه یزید دو پسر عبدالله، ابوبکر و عون اصغر، را کشتند.<ref>تستری، ج‌۶، ص‌۲۸۷</ref>


===بیعت با عبدالله بن زبیر===
===بیعت با عبدالله بن زبیر===
به گفتۀ بلاذری<ref> بلاذری ج‌۴، ص‌۳۹۱</ref> بعد از مرگ یزید، عبداللّه‌ بن جعفر با [[عبداللّه‌ بن زبیر]] [[بیعت]] كرد.
به گفتۀ بلاذری<ref>بلاذری ج‌۴، ص‌۳۹۱</ref> بعد از مرگ [[یزید]]، عبداللّه‌ بن جعفر با [[عبداللّه‌ بن زبیر]] [[بیعت]] کرد.


وی به دربار عبدالملك‌ بن مروان در دمشق نیز آمد و شد داشت<ref> ابن‌عساكر، ج‌۲۷، ص‌۲۴۸</ref>، اما سپس مورد بی‌مهری او قرار گرفت و به‌سبب جفایی كه عبدالملك در حقش نمود، در اواخر عمر به تنگدستی گرفتار شد.<ref> ابن‌ابی‌الحدید، ج‌۱۱، ص‌۲۵۵</ref>
وی به دربار [[عبدالملک‌ بن مروان]] در [[دمشق]] نیز آمد و شد داشت<ref>ابن‌عساکر، ج‌۲۷، ص‌۲۴۸</ref>، اما سپس مورد بی‌مهری او قرار گرفت و به‌سبب جفایی که عبدالملک در حقش نمود، در اواخر عمر به تنگدستی گرفتار شد.<ref>ابن‌ابی‌الحدید، ج‌۱۱، ص‌۲۵۵</ref>


عبداللّه‌بن جعفر چند سال از عمر خود را در [[بصره]] و [[كوفه]] و شام به‌سر برد و سرانجام در مدینه اقامت گزید.<ref> خلیفةبن خیاط، ص‌۲۹، ۳۱</ref>
عبداللّه‌بن جعفر چند سال از عمر خود را در [[بصره]] و [[کوفه]] و [[شام]] به‌سر برد و سرانجام در [[مدینه]] اقامت گزید.<ref>خلیفةبن خیاط، ص‌۲۹، ۳۱</ref>


==خصوصیات فردی==
==خصوصیات فردی==
عبداللّه دوستدار موسیقی بود و سماع (گوش دادن) آن را ناروا نمی‌دانست. وی از مغنیانی چون بُدَیح، سائب خاثر و نشیط، حمایت كرد.<ref> نک: طبری، ج‌۵، ص‌۳۳۶ـ۳۳۷؛ ابوالفرج اصفهانی، كتاب الاغانی، ج‌۸، ص‌۳۲۱؛ ابن‌عبدالبرّ، ج‌۳، ص‌۸۸۱</ref>
عبداللّه دوستدار موسیقی بود و سماع (گوش دادن) آن را ناروا نمی‌دانست. وی از مغنیانی چون بُدَیح، سائب خاثر و نشیط، حمایت کرد.<ref>نک: طبری، ج‌۵، ص‌۳۳۶ـ۳۳۷؛ ابوالفرج اصفهانی، کتاب الاغانی، ج‌۸، ص‌۳۲۱؛ ابن‌عبدالبرّ، ج‌۳، ص‌۸۸۱</ref>


وی بزرگوار، زیرك و نكته‌سنج، خوش‌خلق، پاك‌دامن، بسیار بخشنده و ملقب به ''بحرالجود'' بود<ref> ابن‌عبدالبرّ، ج‌۳، ص‌۸۸۱</ref> چنانکه او را در زمرۀ چهار بخشنده [[بنی‌هاشم|هاشمی]] ذكر كرده‌اند.<ref> ابن‌عنبه، ص‌۳۶؛ قس ابن‌عبدالبرّ، ج‌۳، ص‌۸۸۱ـ۸۸۲</ref> به گفته [[یعقوبی]]<ref> یعقوبی ج‌۲، ص‌۲۷۷</ref> وی حتی یك بار جامه‌های تن خود را به فردی مستحق داد.
وی بزرگوار، زیرک و نکته‌سنج، خوش‌خلق، پاک‌دامن، بسیار بخشنده و ملقب به ''بحرالجود'' بود<ref>ابن‌عبدالبرّ، ج‌۳، ص‌۸۸۱</ref> چنانکه او را در زمرۀ چهار بخشنده [[بنی‌هاشم|هاشمی]] ذکر کرده‌اند.<ref>ابن‌عنبه، ص‌۳۶؛ قس ابن‌عبدالبرّ، ج‌۳، ص‌۸۸۱ـ۸۸۲</ref> به گفته [[یعقوبی]]<ref>یعقوبی ج‌۲، ص‌۲۷۷</ref> وی حتی یک بار جامه‌های تن خود را به فردی مستحق داد.


[[عبیدالله بن قیس]] درباره جود و بخشش وی اشعاری سروده<ref> نک: ابن‌عساكر، ج‌۲۷، ص‌۲۷۱ـ۲۷۲</ref> و حكایاتی نیز دربارۀ جود و سخاوت او نقل شده است.<ref> نک:ابن‌سعد، كتاب‌الطبقات‌الكبیر، ج‌۶، ص‌۴۶۶؛ ابن‌حبیب، ص‌۳۷۴ـ۳۷۹؛ ابن‌عبدالبرّ، ج‌۳، ص‌۸۸۲</ref>
[[عبیدالله بن قیس]] درباره جود و بخشش وی اشعاری سروده<ref>نک: ابن‌عساکر، ج‌۲۷، ص‌۲۷۱ـ۲۷۲</ref> و حکایاتی نیز دربارۀ جود و سخاوت او نقل شده است.<ref>نک:ابن‌سعد، الطبقات‌الکبیر، ج‌۶، ص‌۴۶۶؛ ابن‌حبیب، ص‌۳۷۴ـ۳۷۹؛ ابن‌عبدالبرّ، ج‌۳، ص‌۸۸۲</ref>


==راویان==
==راویان==
عبدالله از [[:رده:راویان حدیث|راویان حدیث]] نیز بود و از پیامبر اكرم (ص) و امام علی (ع)، و مادر خود [[اسماء بنت عمیس]] [[روایت]] كرده است.<ref> ابن‌اثیر، ج‌۳، ص‌۱۹۸؛ نک:ابن‌سعد، كتاب‌الطبقات‌الكبیر، ج‌۶، ص‌۴۶۴ـ۴۶۵</ref> عده‌ای نیز از او روایت كرده‌اند.<ref> نک:ابن‌عساكر، ج‌۲۷، ص‌۲۴۸</ref>
عبدالله از [[:رده:راویان حدیث|راویان حدیث]] نیز بود و از پیامبر اکرم (ص) و امام علی (ع)، و مادر خود [[اسماء بنت عمیس]] [[روایت]] کرده است.<ref>ابن‌اثیر، ج‌۳، ص‌۱۹۸؛ نک:ابن‌سعد، الطبقات‌الکبیر، ج‌۶، ص‌۴۶۴ـ۴۶۵</ref> عده‌ای نیز از او روایت کرده‌اند.<ref>نک:ابن‌عساکر، ج‌۲۷، ص‌۲۴۸</ref>


وی احادیثی نقل كرده است، از جمله حدیثی دربارۀ نزول [[آیه تطهیر]] و درخواست [[حضرت زینب(س)]] برای ورود به [[اهل بیت]] و رد آن توسط پیامبر.<ref> كوفی، ج‌۲، ص‌۱۳۸</ref>
وی احادیثی نقل کرده است، از جمله حدیثی دربارۀ نزول [[آیه تطهیر]] و درخواست [[حضرت زینب(س)]] برای ورود به [[اهل بیت]] و رد آن توسط پیامبر.<ref>کوفی، ج‌۲، ص‌۱۳۸</ref>


==همسران و فرزندان==
==همسران و فرزندان==
عبداللّه‌ بن جعفر با [[زینب دختر علی‌ بن ابی‌طالب]] ازدواج کرد.<ref>ابن‌سعد،الطبقات‌الکبیر، ج۶، ص۴۶۱؛ برای فرزندان عبداللّه از زینب و دیگر اولاد عبداللّه نک:ابن‌سعد، الطبقات‌الکبیر، ج۶، ص۴۶۱ـ۴۶۲</ref> ثمره این ازدواج چهار فرزند پسر (علی، عباس، [[عون بن عبدالله بن جعفر|عون]]، [[محمد بن عبدالله بن جعفر|محمد]]) و یک دختر به نام ام کلثوم بود.<ref>ابن عساکر،اعلام النسا،ص۱۹۰;ریاحین الشریعه، ج۳، ص۴۱و ترجمه زینب کبری، ص۸۹</ref>


عبداللّه‌ بن جعفر با [[زینب دختر علی‌ بن ابی‌طالب]] ازدواج کرد.<ref>ابن‌سعد،كتاب‌الطبقات‌الكبیر، ج۶، ص۴۶۱؛ برای فرزندان عبداللّه از زینب و دیگر اولاد عبداللّه نک:ابن‌سعد،كتاب‌الطبقات‌الكبیر، ج۶، ص۴۶۱ـ۴۶۲</ref> ثمره این ازدواج چهار فرزند پسر (علی، عباس، [[عون بن عبدالله بن جعفر|عون]]، [[محمد بن عبدالله بن جعفر|محمد]]) و یک دختر به نام ام کلثوم بود.<ref> ابن عساکر،اعلام النسا،ص۱۹۰;ریاحین الشریعه، ج۳، ص۴۱و ترجمه زینب کبری، ص۸۹</ref>
عبدالله در زمان حیات زینب، با لیلا دختر مسعود نیز ازدواج کرد<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۸، بیروت: دار صادر، بی‌تا، ص۴۶۵.</ref>، و پس از درگذشت زینب، خواهر وی، ام کلثوم را به همسری گرفت.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۸، بیروت: دار صادر، بی‌تا، ص۴۶۳.</ref>
 
عبدالله در زمان حیات زینب، با لیلا دختر مسعود نیز ازدواج کرد<ref> ابن سعد، کتاب الطبقات الکبری، ج۸، بیروت: دار صادر، بی‌تا، ص۴۶۵.</ref>، و پس از درگذشت زینب، خواهر وی، ام کلثوم را به همسری گرفت.<ref>ابن سعد، کتاب الطبقات الکبری، ج۸، بیروت: دار صادر، بی‌تا، ص۴۶۳.</ref>


==درگذشت==
==درگذشت==
[[پرونده:قبر منسوب به بلال حبشی در قبرستان باب الصغیر دمشق.jpg|بندانگشتی|قبر منسوب به [[بلال حبشی]] و مقام عبدالله بن جعفر در [[قبرستان باب الصغیر]] دمشق]]
[[پرونده:قبر منسوب به بلال حبشی در قبرستان باب الصغیر دمشق.jpg|بندانگشتی|قبر منسوب به [[بلال حبشی]] و مقام عبدالله بن جعفر در [[قبرستان باب الصغیر]] دمشق]]
دربارۀ تاریخ و محل درگذشت او اختلاف‌ وجود دارد. به روایت مشهورتر وی در سال ۸۰ هجری<ref> یعقوبی، ج‌۲، ص‌۲۷۷؛ ابن‌اثیر، ج‌۳، ص۲۰۰</ref> و به روایات دیگر<ref> نک: خلیفةبن خیاط، ص‌۳۱؛ ابن‌اثیر، ج‌۳، ص۲۰۰؛ ابن‌عساكر، ج‌۲۷، ص۲۹۶</ref> در سال ۸۲ یا ۸۴ یا ۸۵ یا ۸۶ در [[مدینه]] درگذشت. [[ابان بن عثمان بن عفان|اَبان‌ بن عثمان]]، كه در آن زمان امیر [[مدینه]] بود، بر وی [[نماز میت|نماز]] خواند و او را در [[بقیع]] به خاك سپردند.<ref> ابن‌عبدالبرّ، ج‌۳، ص‌۸۸۱؛ ابن‌اثیر، ج‌۳، ص۲۰۰</ref>
دربارۀ تاریخ و محل درگذشت او اختلاف‌ وجود دارد. به روایت مشهورتر وی در سال ۸۰ هجری<ref>یعقوبی، ج‌۲، ص‌۲۷۷؛ ابن‌اثیر، ج‌۳، ص۲۰۰</ref> و به روایات دیگر<ref>نک: خلیفةبن خیاط، ص‌۳۱؛ ابن‌اثیر، ج‌۳، ص۲۰۰؛ ابن‌عساکر، ج‌۲۷، ص۲۹۶</ref> در سال ۸۲ یا ۸۴ یا ۸۵ یا ۸۶ در [[مدینه]] درگذشت. [[ابان بن عثمان بن عفان|اَبان‌ بن عثمان]]، که در آن زمان امیر [[مدینه]] بود، بر وی [[نماز میت|نماز]] خواند و او را در [[بقیع]] به خاک سپردند.<ref>ابن‌عبدالبرّ، ج‌۳، ص‌۸۸۱؛ ابن‌اثیر، ج‌۳، ص۲۰۰</ref> مقامی در [[قبرستان باب الصغیر]] دمشق نیز به او منسوب است.<ref>فهری، مراقد اهل البیت فی الشام، ص۳۷.</ref>
 
به روایتی، عبدالله‌ بن جعفر در [[ابواء]] (دره‌ای میان مدینه و مكه) درگذشت و [[سلیمان‌ بن عبدالملك]]، خلیفه [[بنی امیه|اموی]]، بر او [[نماز]] خواند و او را در آنجا به خاك سپردند.<ref> ابن‌قتیبه، ص‌۲۰۶</ref> اما به نظر می‌رسد كه در این روایت، وی با عبدالله دیگری كه در سال ۹۹ق درگذشته، خلط شده است.<ref> نک: بلاذری، ج‌۳، ص‌۳۴۲</ref>
 
او هنگام وفات ۹۰ ساله و بنا به روایات دیگر ۹۱ یا ۹۲ یا ۸۰<ref> بلاذری، ج‌۳، ص‌۳۴۲ بن‌قتیبه، ص‌۲۰۶</ref> و به قولی ضعیف ۷۰ ساله<ref> نک: ابن‌عساكر، ج‌۲۷، ص‌۲۹۶</ref> بوده است. مقامی در [[قبرستان باب الصغیر]] دمشق نیز به او منسوب است.<ref>فهری، مراقد اهل البیت فی الشام، ص۳۷.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
خط ۱۲۵: خط ۱۲۰:
* ابن ابی الحدید، شرح نهج‌البلاغة، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره ۱۹۶۵م/۱۳۸۵ق.
* ابن ابی الحدید، شرح نهج‌البلاغة، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره ۱۹۶۵م/۱۳۸۵ق.
* ابن‌اثیر، اسدالغایة فی معرفة الصحابة، چاپ محمدابراهیم بنا، محمد احمدعاشور و محمود عبدالوهاب فاید، بیروت ۱۹۸۹م/۱۴۰۹ق.
* ابن‌اثیر، اسدالغایة فی معرفة الصحابة، چاپ محمدابراهیم بنا، محمد احمدعاشور و محمود عبدالوهاب فاید، بیروت ۱۹۸۹م/۱۴۰۹ق.
* ابن‌اعثم كوفی، كتاب‌الفتوح، چاپ علی‌شیری، بیروت ۱۴۱۱ق/۱۹۹۱م.
* ابن‌اعثم کوفی، کتاب‌الفتوح، چاپ علی‌شیری، بیروت ۱۴۱۱ق/۱۹۹۱م.
* ابن‌حبیب، المنمق فی اخبار قریش، چاپ خورشید احمد فارق، بیروت ۱۹۸۵م.
* ابن‌حبیب، المنمق فی اخبار قریش، چاپ خورشید احمد فارق، بیروت ۱۹۸۵م.
* ابن‌سعد، كتاب‌الطبقات‌الكبیر، چاپ علی‌محمد عمر، قاهره ۱۴۲۱ق/۲۰۰۱م.
* ابن‌سعد، کتاب‌الطبقات‌الکبیر، چاپ علی‌محمد عمر، قاهره ۱۴۲۱ق/۲۰۰۱م.
* ابن‌سعد، كتاب‌الطبقات‌الکبری، چاپ درالفکر- یا دارصادر، بیروت، قم ۱۴۰۵ق.
* ابن‌سعد، کتاب‌الطبقات‌الکبری، چاپ درالفکر- یا دارصادر، بیروت، قم ۱۴۰۵ق.
* ابن عساکر، اعلام النسا،تحقیق محمد عبدالرحیم،بیروت، دار الفکر،۱۴۲۴/۲۰۰۴ق.
* ابن عساکر، اعلام النسا،تحقیق محمد عبدالرحیم،بیروت، دار الفکر،۱۴۲۴/۲۰۰۴ق.
* ابن‌عبدالبر، الستیعاب فی معرفة الاصحاب، چاپ علی محمد بجاوی، بیروت ۱۴۱۲ق/۱۹۹۲م.
* ابن‌عبدالبر، الستیعاب فی معرفة الاصحاب، چاپ علی محمد بجاوی، بیروت ۱۴۱۲ق/۱۹۹۲م.
* ابن‌عساكر، تاریخ مدینة دمشق، چاپ علی‌شیری، بیروت ۱۴۱۵ق.
* ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، چاپ علی‌شیری، بیروت ۱۴۱۵ق.
* ابن‌عنبه، عمدةالطالب فی انساب آل ابی‌طالب، چاپ محمدحسن آل طالقانی، نجف ۱۳۸۰م/۱۹۶۱ق.
* ابن‌عنبه، عمدةالطالب فی انساب آل ابی‌طالب، چاپ محمدحسن آل طالقانی، نجف ۱۳۸۰م/۱۹۶۱ق.
* ابن‌قتیبه، المعارف چاپ ثروت عكاشه، قاهره ۱۹۶۰م.
* ابن‌قتیبه، المعارف چاپ ثروت عکاشه، قاهره ۱۹۶۰م.
* ابن‌هشام، السیرةالنبویة، چاپ مصطفی سقا، ابراهیم ابیاری و عبدالحفیظ شلبی، قاهره ۱۹۳۶م.
* ابن‌هشام، السیرةالنبویة، چاپ مصطفی سقا، ابراهیم ابیاری و عبدالحفیظ شلبی، قاهره ۱۹۳۶م.
* ابوالفرج اصفهانی، كتاب الاغانی، قاهره ۱۳۸۳ق.
* ابوالفرج اصفهانی، کتاب الاغانی، قاهره ۱۳۸۳ق.
* ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، چاپ سیداحمد صقر، قاهره ۱۳۶۸ق.
* ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، چاپ سیداحمد صقر، قاهره ۱۳۶۸ق.
* بلاذری، انساب الاشراف، چاپ محمود فردوس عظم، دمشق ۱۹۹۷ـ۲۰۰۰م.
* بلاذری، انساب الاشراف، چاپ محمود فردوس عظم، دمشق ۱۹۹۷ـ۲۰۰۰م.
* محمدتقی تستری، قاموس‌الرجال، قم ۱۴۱۵ق.
* محمدتقی تستری، قاموس‌الرجال، قم ۱۴۱۵ق.
* خلیفةبن خیاط، كتاب‌الطبقات، چاپ سهیل زكار، بیروت ۱۴۱۴ق/۱۹۹۳م.
* خلیفةبن خیاط، کتاب‌الطبقات، چاپ سهیل زکار، بیروت ۱۴۱۴ق/۱۹۹۳م.
* دینوری، الاخبارالطوال، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره ۱۹۶۰م.
* دینوری، الاخبارالطوال، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره ۱۹۶۰م.
* طبری، تاریخ (بیروت).
* طبری، تاریخ (بیروت).
* محمد بن حسن طوسی، الغیبة، چاپ عباداللّه طهرانی و علی احمد ناصح، قم ۱۴۱۱ق.
* محمد بن حسن طوسی، الغیبة، چاپ عباداللّه طهرانی و علی احمد ناصح، قم ۱۴۱۱ق.
* محمدبن سلیمان كوفی، مناقب الامام امیرالمؤمنین، چاپ محمدباقر محمودی، قم ۱۴۱۲ق.
* محمدبن سلیمان کوفی، مناقب الامام امیرالمؤمنین، چاپ محمدباقر محمودی، قم ۱۴۱۲ق.
* مسعودی، مروج الذهب (بیروت).
* مسعودی، مروج الذهب (بیروت).
*مسعودی،مروج الذهب و معادن الجوهر، منشورات دارالهجره، قم،۱۴۰۴ق.
*مسعودی،مروج الذهب و معادن الجوهر، منشورات دارالهجره، قم،۱۴۰۴ق.
* محبوب مهدویان، «عبداللّه‌بن جعفربن ابی‌طالب» ، تاریخ اسلام، سال ۲، ش ۲، قم، تابستان ۱۳۸۰ق.
* محبوب مهدویان، «عبداللّه‌بن جعفربن ابی‌طالب» ، تاریخ اسلام، سال ۲، ش ۲، قم، تابستان ۱۳۸۰ق.
*نصر بن مزاحم منقری، وقعة صفین، چاپ عبدالسلام محمد هارون، قاهره ۱۳۸۲ق.
*نصر بن مزاحم منقری، وقعة صفین، چاپ عبدالسلام محمد هارون، قاهره ۱۳۸۲ق.
* محمدبن ابراهیم نعمانی، كتاب الغیبة، چاپ فارس حسون كریم، قم ۱۴۲۲ق.
* محمدبن ابراهیم نعمانی، کتاب الغیبة، چاپ فارس حسون کریم، قم ۱۴۲۲ق.
* محمدبن عمر واقدی، فتوح‌الشام، بیروت، دارالجیل، بی‌تا.
* محمدبن عمر واقدی، فتوح‌الشام، بیروت، دارالجیل، بی‌تا.
* محمد بن عمر واقدی، كتاب‌المغازی للواقدی، چاپ مارسدن جونس، قاهره ۱۹۶۶م،
* محمد بن عمر واقدی، کتاب‌المغازی للواقدی، چاپ مارسدن جونس، قاهره ۱۹۶۶م،
*یعقوبی، تاریخ.
*یعقوبی، تاریخ.
* مفید، محمد بن نعمان، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، بیروت، دار المفید، ۱۴۱۴ق.
* مفید، محمد بن نعمان، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، بیروت، دار المفید، ۱۴۱۴ق.
کاربر ناشناس