confirmed، templateeditor
۱۱٬۴۸۱
ویرایش
آنه‌ماری شیمل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←زندگی‌نامه
imported>Abdollahi جز (←منابع) |
جز (←زندگی‌نامه) |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
==زندگی‌نامه== | ==زندگی‌نامه== | ||
آنه‌ماری شیمل(Annemarie Schimmel) در ۷ آوریل ۱۹۲۲م در شهر ارفوت(Erfurt) آلمان، در خانواده‌ای پروتستان به دنیا آمد.<ref>خندق‌آبادی، افسانه خوان عرفان، ۱۳۸۱ش، ص۱۷ و شونبورن، ۱۳۸۵ش، ص۱۳.</ref> او از کودکی به جهان شرق و اسلام علا‌قه‌مند شد و از پانزده‌سالگی فراگیری زبان عربی را آغاز و یک جزء از [[قرآن]] را حفظ کرد و چند سال بعد زبان‌های فارسی و ترکی را آموخت.<ref>خندق‌آبادی، افسانه خوان عرفان، ۱۳۸۱ش، ص۱۸.</ref> شیمل در نوزده‌سالگی از دانشگاه برلین در رشته زبان‌های شرقی و هنر اسلامی فارغ‌التحصیل شد و در سال ۱۹۵۱ دکترای خود را در رشته تاریخ ادیان از دانشگاه ماربورگ کسب کرد.<ref>موسوی گیلانی، شرق‌شناسی و مهدویت، ۱۳۸۹ش، ص۱۹۶.</ref> شیمل در سال ۱۹۵۲ به [[ترکیه]] رفت و عهده‌دار ریاست کرسی تاریخ و اصول ادیان دانشکده | آنه‌ماری شیمل(Annemarie Schimmel) در ۷ آوریل ۱۹۲۲م در شهر ارفوت(Erfurt) آلمان، در خانواده‌ای پروتستان به دنیا آمد.<ref>خندق‌آبادی، افسانه خوان عرفان، ۱۳۸۱ش، ص۱۷ و شونبورن، ۱۳۸۵ش، ص۱۳.</ref> او از کودکی به جهان شرق و اسلام علا‌قه‌مند شد و از پانزده‌سالگی فراگیری زبان عربی را آغاز و یک جزء از [[قرآن]] را حفظ کرد و چند سال بعد زبان‌های فارسی و ترکی را آموخت.<ref>خندق‌آبادی، افسانه خوان عرفان، ۱۳۸۱ش، ص۱۸.</ref> شیمل در نوزده‌سالگی از دانشگاه برلین در رشته زبان‌های شرقی و هنر اسلامی فارغ‌التحصیل شد و در سال ۱۹۵۱ دکترای خود را در رشته تاریخ ادیان از دانشگاه ماربورگ کسب کرد.<ref>موسوی گیلانی، شرق‌شناسی و مهدویت، ۱۳۸۹ش، ص۱۹۶.</ref> شیمل در سال ۱۹۵۲ به [[ترکیه]] رفت و عهده‌دار ریاست کرسی تاریخ و اصول ادیان دانشکده الهیات آنکارا شد و در سال ۱۹۶۵ مسئولیت کرسی فرهنگ اسلامی [[هند]] را در دانشگاه هاروارد پذیرفت.<ref>خندق‌آبادی، افسانه خوان عرفان، ۱۳۸۱ش، ص۱۹ و ۲۱.</ref> | ||
وی سال‌ها در زمینه الهیات اسلامی، تاریخ ادیان و تصوف در دانشگاه‌های آلمان، ترکیه و [[آمریکا]] تدریس کرد.<ref>شونبورن، بازتاب اسلام، ۱۳۸۵ش، ص۱۴.</ref> شیمل به زبان‌های آلمانی، انگلیسی، ترکی، عربی، فارسی، فرانسوی و اردو آشنا بود و به برخی از این زبان‌ها آثاری را منتشر کرد.<ref>شونبورن، بازتاب اسلام، ۱۳۸۵ش، ص۱۶۰.</ref> | وی سال‌ها در زمینه الهیات اسلامی، تاریخ ادیان و تصوف در دانشگاه‌های آلمان، ترکیه و [[آمریکا]] تدریس کرد.<ref>شونبورن، بازتاب اسلام، ۱۳۸۵ش، ص۱۴.</ref> شیمل به زبان‌های آلمانی، انگلیسی، ترکی، عربی، فارسی، فرانسوی و اردو آشنا بود و به برخی از این زبان‌ها آثاری را منتشر کرد.<ref>شونبورن، بازتاب اسلام، ۱۳۸۵ش، ص۱۶۰.</ref> | ||
او در اول فوریه ۲۰۰۱م درگذشت و در شهر بُن آلمان با حضور نزدیک هفتصد نفر از مسلمانان و مسیحیان کشورهای مختلف به خاک سپرده شد.<ref>وایدنر، اشتفان، آشنایی از آن سوی افق، ۱۳۸۲ش، ص۲۳ و ۲۴.</ref> بر روی سنگ‌قبر او عبارتی با خط نستعلیق نقش بسته است: «الناس نیام فإذا ماتوا، فإنتبهوا» (مردم خواب هستند و وقتی مردند بیدار می‌شوند.) این جمله منتسب به [[پیامبر اسلام]]<ref>ورام، مسعود ابن عیسی، تنبیه الخواطر و نزهه النواظر، بی‌تا، ج۱، ص۱۵۰.</ref> یا [[امام علی]]<ref>شریف الرضی، محمد ابن حسین، خصائص الائمه، ۱۴۰۶ق، ص۱۱۲.</ref> است. | او در اول فوریه ۲۰۰۱م درگذشت و در شهر بُن آلمان با حضور نزدیک هفتصد نفر از مسلمانان و مسیحیان کشورهای مختلف به خاک سپرده شد.<ref>وایدنر، اشتفان، آشنایی از آن سوی افق، ۱۳۸۲ش، ص۲۳ و ۲۴.</ref> بر روی سنگ‌قبر او عبارتی با خط نستعلیق نقش بسته است: «الناس نیام فإذا ماتوا، فإنتبهوا» (مردم خواب هستند و وقتی مردند بیدار می‌شوند.) این جمله منتسب به [[پیامبر اسلام]]<ref>ورام، مسعود ابن عیسی، تنبیه الخواطر و نزهه النواظر، بی‌تا، ج۱، ص۱۵۰.</ref> یا [[امام علی]]<ref>شریف الرضی، محمد ابن حسین، خصائص الائمه، ۱۴۰۶ق، ص۱۱۲.</ref> است. | ||