Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۸۱
ویرایش
سوره نحل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (←آیات مشهور) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{سوره||نام = نحل |کتابت = ۱۶|جزء = ۱۴|آیه = ۱۲۸|مکی/مدنی = مکی|شماره نزول = ۷۰|بعدی = [[سوره اسراء|اسراء]] |قبلی = [[سوره حجر|حجر]] |کلمه = ۱۸۵۱|حرف = ۷۸۳۸|تصویر=سوره نحل.jpg}} | {{سوره||نام = نحل |کتابت = ۱۶|جزء = ۱۴|آیه = ۱۲۸|مکی/مدنی = مکی|شماره نزول = ۷۰|بعدی = [[سوره اسراء|اسراء]] |قبلی = [[سوره حجر|حجر]] |کلمه = ۱۸۵۱|حرف = ۷۸۳۸|تصویر=سوره نحل.jpg}} | ||
'''سوره نحل''' شانزدهمین [[سوره]] قرآن و از [[سوره‌های مکی]] که در [[جزء قرآن|جزء]] ۱۴ [[قرآن]] جای گرفته است. این سوره را نحل نامیده‌اند؛ زیرا به نحل (زنبور عسل) و [[الهام]] [[خدا|خداوند]] به آن اشاره می‌کند. سخن از نعمت‌های خداوند، اشاره به [[معاد]] و دلالیل [[توحید]] و عظمت خدا از موضوعات مطرح در این سوره است. سوره نحل به [[عدل]] و احسان و هجرت و [[جهاد]] توصیه می‌کند و از ظلم و ستم و پیمان‌شکنی نهی می‌کند. [[حرام|حرام‌بودن]] خوردن [[خمر|شراب]]، گوشت مردار، گوشت خوک و خون، از جمله [[احکام عملی]] مطرح‌شده در این سوره است. از [[پیامبر(ص)]] [[حدیث|روایت]] شده است هر كس سوره نحل را قرائت كند خداوند نعمت‌هايى كه در دنيا به او داده با او حساب نخواهد كرد. همچنین در امان ماندن از [وسوسه | '''سوره نحل''' شانزدهمین [[سوره]] قرآن و از [[سوره‌های مکی]] که در [[جزء قرآن|جزء]] ۱۴ [[قرآن]] جای گرفته است. این سوره را نحل نامیده‌اند؛ زیرا به نحل (زنبور عسل) و [[الهام]] [[خدا|خداوند]] به آن اشاره می‌کند. سخن از نعمت‌های خداوند، اشاره به [[معاد]] و دلالیل [[توحید]] و عظمت خدا از موضوعات مطرح در این سوره است. سوره نحل به [[عدل]] و احسان و هجرت و [[جهاد]] توصیه می‌کند و از ظلم و ستم و پیمان‌شکنی نهی می‌کند. [[حرام|حرام‌بودن]] خوردن [[خمر|شراب]]، گوشت مردار، گوشت خوک و خون، از جمله [[احکام عملی]] مطرح‌شده در این سوره است. از [[پیامبر(ص)]] [[حدیث|روایت]] شده است هر كس سوره نحل را قرائت كند خداوند نعمت‌هايى كه در دنيا به او داده با او حساب نخواهد كرد. همچنین در امان ماندن از [[وسوسه ابلیس]] و لشکریانش از خواص تلاوت این سوره بیان شده است. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
# بیان [[احکام عملی|احکام]] مختلفی همچون دستور به عدل و احسان و هجرت و [[جهاد]] و نهی از فحشا و مُنکر و ظلم و ستم و پیمان‌شکنی. همچنین به شکرگزاری از نعمت‌ها دعوت شده و [[ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم]] بنده‌ای شکرگزار معرفی شده است. | # بیان [[احکام عملی|احکام]] مختلفی همچون دستور به عدل و احسان و هجرت و [[جهاد]] و نهی از فحشا و مُنکر و ظلم و ستم و پیمان‌شکنی. همچنین به شکرگزاری از نعمت‌ها دعوت شده و [[ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم]] بنده‌ای شکرگزار معرفی شده است. | ||
# سخن از بدعت‌های مشرکان (تحریم پارهاى از حيوانات که در واقع حرام نبودند و استناد آن تحریم به خداوند) | # سخن از بدعت‌های مشرکان (تحریم پارهاى از حيوانات که در واقع حرام نبودند و استناد آن تحریم به خداوند) | ||
# بیم‌دادن به انسان از | # بیم‌دادن به انسان از [[وسوسه شیطان]].<ref>مکارم شیرازی، تفسیرنمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۱، ص۱۴۷.</ref> | ||
[[تفسیر المیزان]] غرض سوره را بیان این واقعیت می داند که غلبه دین حق (دین توحیدی اسلام) قطعی است، زیرا [[الله]] یگانه معبود شایسته پرستش است که همه هستی را آفریده و تدبیر می کند و تمام نعمت‌ها از آنِ اوست و دین او تنها دینی است که باید بدان ملتزم و پایبند بود.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۱ق. ج۱۲، ص۲۰۳</ref> | [[تفسیر المیزان]] غرض سوره را بیان این واقعیت می داند که غلبه دین حق (دین توحیدی اسلام) قطعی است، زیرا [[الله]] یگانه معبود شایسته پرستش است که همه هستی را آفریده و تدبیر می کند و تمام نعمت‌ها از آنِ اوست و دین او تنها دینی است که باید بدان ملتزم و پایبند بود.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۱ق. ج۱۲، ص۲۰۳</ref> | ||