سوره کهف: تفاوت میان نسخه‌ها

{{سوره||نام = کهف |کتابت = ۱۸|جزء = ۱۵ و ۱۶|آیه = ۱۱۰|مکی/مدنی = مکی|شماره نزول = ۶۹|بعدی = [[سوره مریم|مریم]] |قبلی = [[سوره اسراء|اسراء]] |کلمه = ۱۵۸۹|حرف = ۶۵۵۰|تصویر=سوره کهف.jpg}}

از آیات مشهور [[سوره]] کهف، [[آیه]] ۵۰ است که به داستان [[سجده ملائکه بر آدم]] و سرپیچی [[ابلیس]] می‌پردازد. درباره فضیلت [[تلاوت]] سوره کهف [[حدیث|روایات]] بسیاری وجود دارد از جمله از پیامبر(ص) نقل شده است هنگام نزول سوره کهف هفتاد هزار [[فرشته]] آن را بدرقه کردند و عظمت این سوره آسمان و زمین را پر کرد. هر کس این سوره را در [[جمعه (روز)|روز جمعه]] بخواند، خداوند [[گناه|گناهان]] او تا جمعه دیگر را می‌آمرزد و به او نوری می‌بخشد که به آسمان می‌تابد و از فتنه [[دجال|دَجّال]] محفوظش می‌دارد.

==محتوا==

{{سوره کهف}}

==پرسش از پیامبر درباره اصحاب کهف و نزول آیه مشیت==

{{نوشتار اصلی|آیه مشیت}}

==آیات مشهور==

بنابر [[تفسیر قرآن|تفاسیر]]، این [[آیه]] اشاره به داستانی دارد که در [[سوره بقره]]<ref>آیات ۳۰ تا ۳۸.</ref> آمده<ref>ثقفی تهرانی، روان جاوید، ج۳، ص۴۳۰.</ref> و ماجرای خلقت [[آدم]] و [[سجده]] [[فرشته|فرشتگان]] بر او را بیان می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱، ص۱۸۱.</ref> از جمله نکاتی که مفسران در توضیح این آیه بیان کرده‌اند این است که [[ابلیس]] اگرچه از [[جن|جِنّیان]] بود، به سبب اطاعت و جایگاهش نزد خداوند، در صف فرشتگان درآمده بود<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۲، ص۴۶۲.</ref> و اینکه از سجده فرشتگان فهمیده می‌شود سجده بر غیر [[خدا]] در صورتی که برای احترام و تکریم و به اطاعت از خداوند باشد، ایرادی ندارد.<ref>طباطبایی، المیزان، ترجمه، ج۱، ص۱۸۸.</ref> گفتنی است داستان سجده ملائکه و سرپیچی ابلیس در چند جای قرآن از جمله در [[سوره ص]] آیه ۷۳، [[سوره حجر]] آیه ۳۰ و [[سوره بقره|بقره]] آیه ۳۴ آمده است.

   

==فضیلت و خواص==

۱. از پیامبر(ص) نقل شده است هنگام نزول سوره کهف هفتاد هزار [[فرشته]] آن را بدرقه کردند و عظمت این سوره آسمان و زمین را پر کرد و اینکه هر کس این سوره را در روز [[جمعه (روز)|جمعه]] بخواند، خداوند [[گناه|گناهان]] او تا جمعه دیگر را می‌آمرزد (طبق روایتی او را از گناه حفظ می‌کند) و به او نوری می‌بخشد که به آسمان می‌تابد و از فتنه دجال محفوظش می‌دارد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۲، ص۳۳۶.</ref>

== متن و ترجمه ==