ابوالحسن اشعری: تفاوت میان نسخه‌ها

با توجه به ویژگی اشعری در طرح ساختاری عقلانی برای عقاید [[اهل سنت]]، باید انتظار داشت که در اندیشه [[کلام|کلامی]] او مباحث جهان شناسی نیز، همچنان که در کلام [[معتزله (اصول مذهب) |معتزله]] معمول بوده است، در تبیین عقاید سهمی داشته باشد. انگیزه [[اشاعره|اشعریان]] در پرداختن به مباحث طبیعی و اصطلاحاً «‌دقیق الکلام »، تأکید بر قدرت مطلق الاهی و اثبات حضور مستقیم آن در همه پدیده‌ها بوده است. بنا بر این، اعتقاد به اصل جوهر یا جزء لایتجزأ (تشکیل جهان از ذرات تجزیه ناپذیر) و این قاعده که عرض دو لحظه نمی‌پاید (العرض لایبقی زمانین)، هر چند اختصاصی به [[اشاعره|اشعریان]] ندارد، مهم‌ترین مبانی اعتقادی ایشان را در تبیین حدوث جهان و فاعلیت پیوسته خداوند فراهم ساخته است.<ref>انواری محمدجواد، اشعری، در دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۶۴</ref>

آن چه از آثار اشعری بر جای مانده است، بخش اندکی از آثار پرشمار اوست. وی در یکی از آثار خود به نام ''العُمَد فی الرؤیة'' که در ۳۲۰ق نگاشته، فهرستی از مصنفات خود را آورده است. بیشترین عناوین آثار او که [[ابن عساکر]] در تبیین ذکر می‌کند، از فهرست خود اشعری است. وی این بخش از کتاب مفقود ''العمد'' را از ''طبقات المتکلمین'' [[ابن فورک]] - که منبعی مهم درباره اشعری بوده است - عینا نقل می‌کند.<ref>ص۱۲۸ - ۱۳۴</ref>این فهرست به علاوه آن چه ابن فورک و ابن عساکر در مورد آثار سال ۳۲۰ق به بعد بر آن افزوده‌اند، مجموعه‌ای بالغ بر ۱۰۰ عنوان است. آثار به جای مانده از اشعری بدین قرار است: