سوره مؤمنون: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سوره مؤمنون''' بیست و سومین [[سوره]] و از [[سوره‌های مکی قرآن]] است که در [[جزء قرآن|جزء]] ۱۸ [[قرآن]] جای دارد. این سوره به دلیل اشاره به پانزده صفت از صفات [[ایمان|مؤمنان]]، سوره مؤمنون نامیده شده است. رویگردانی از کار و سخن بیهوده و لغو، پیشتاز بودن در کارهای خیر، اشاره به داستان [[حضرت موسی(ع)]] و [[حضرت نوح(ع)]]، خلقت انسان و [[معاد]] از مضامین این سوره است.  

آیات ۹۹ و ۱۰۰ درباره آرزوی [[کفر|کافران]] هنگام [[مرگ]] برای بازگشت به دنیا و انجام اعمال صالح از آیات مشهور سوره مؤمنون است. در فضیلت [[تلاوت]] این سوره آمده، [[فرشتگان الهی]] قاری این سوره را را به راحتی و آسایش در [[روز قیامت]] و دست‌یابی به آنچه مایه چشم روشنی آنها هنگام نزول [[عزرائیل|فرشته مرگ]] است، بشارت می‌دهند.

این سوره را '''مؤمنون''' نامیده‌اند؛ چون با اشاره به رستگاری [[ایمان|مؤمنان]] در نخستین [[آیه]] آغاز می‌شود (قد افلح المؤمنون) و در ادامه به ۱۵ صفت از اوصاف آنان در ۱۶ آیه اشاره می‌کند.<ref>خرمشاهی، «سوره مؤمنون»، ص۱۲۲۳.</ref> برخی نیز این سوره را عبارت ابتدایی نخستین آیه «قد افلح» نامیده‌اند.<ref>واحدی، اسباب نزول القرآن، ۱۴۱۱ق، ص۳۲۲.</ref>

سوره مؤمنون ۱۱۸ آیه، ۱۰۵۵ کلمه و ۴۴۸۶ حرف دارد. این سوره از نظر حجمی جزو سوره‌های متوسط و اندکی کمتر از نیم [[جزء (قرآن)|جزء قرآن]] است.<ref>خرمشاهی، «سوره مؤمنون»، ص۱۲۲۳.</ref> ویژگی مهم این سوره را بیان سرانجام مؤمنان و کافران دانسته‌اند به همین دلیل واژه «فلاح» برای اشاره به رستگاری مؤمنان و عدم رستگاری کافران در چندین آیه در آغاز و پایان این سوره استفاده شده است.<ref>صفوی، «سوره مؤمنون»، ص۸۱۷.</ref>

[[علامه طباطبایی]] ایمان به خدا و [[روز قیامت]]، بیان صفات پسندیده [[مؤمنان]] و رذائل اخلاقی [[کافران]]، مژده‌ها و بیم‌های خداوند به مؤمنان و کافران و بلاهایی نازل شده بر امت‌های گذشته از دوران [[نوح(ع)]] تا زمان [[عیسی(ع)]] را از مضامین اصلی سوره مؤمنون می‌داند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۵.</ref>