امام موسی صدر: تفاوت میان نسخه‌ها

| nickname =  

| birth_date = [[ ۱۵ ذی الحجه]] ۱۳۴۶ق

| children = صدرالدين، حميد، حورا و مليحه

==همسر و فرزندان==

{{ب|یاد مهر حیات‌بخش «مه»م| زنده می‌دارد این تن مرده}}

{{م|یا رب از جور دهر برهانش }}

موسی صدر، دخترش حورا را در حالی که ۱۴ سال داشت به همراه برادرش برای تحصیل به فرانسه فرستاد.<ref name=":0">[http://www.imam-sadr.com/%D8%A7%D8%AE%D8%A8%D8%A7%D8%B1/%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D8%A7%D8%AE%D8%A8%D8%A7%D8%B1/tabid/99/ArticleId/3940/%D8%AF%D8%BA%D8%AF%D8%BA%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D9%85%D9%88%D8%B3%DB%8C-%D8%B5%D8%AF% «دغدغه های امام موسی صدر از زبان دخترش»]</ref> دختر امام موسی نقل می‌کند که پدر به برادرم گفته بود، اگر امكاناتم برای تحصیل یکی از فرزندانم کفاف دهد، بین تو و خواهرت، حتما خواهرت را انتخاب می‌كنم.<ref name=":0" />

== تحصیلات==

===حوزه علمیه قم===

او پس از اتمام سیکل و بخش مقدمات علوم حوزوی، در خرداد ۱۳۲۲ش رسما به [[حوزه علمیه قم]] پیوست، و طی مدتی کوتاه، دروس دوره سطح را به پایان رسانید. وی از ابتدای بهار ۱۳۲۶ش وارد مرحله [[درس خارج]] شد و تا سال ۱۳۳۲ش به تحصیل و تدریس در حوزه علمیه قم ادامه داد.

*[[سید محمد باقر سلطانی طباطبایی]]

*[[عبدالجواد جبل عاملی]]

*[[امام خمینی]]

*[[سید محمد محقق داماد]]

*[[سید حسین طباطبایی بروجردی]]

*[[سید محمد محقق داماد]]

*[[سید صدرالدین صدر]]

*[[سید محمد حجت]]

[[سید موسی شبیری زنجانی|موسی شبیری زنجانی]]، صدر را به عنوان اولین هم‌مباحث و یکی از عوامل علاقه‌مندی‌اش به دروس حوزی معرفی کرده است.<ref>شبیری زنجانی، جرعه‌ای از دریا، ۱۳۹۳ش، ج۲، ص۷۰۶.</ref>. همچنین او در قم [[سید مهدی روحانی]]، [[سید محمد حسینی بهشتی]]، [[سید عبدالکریم موسوی اردبیلی]] و [[ناصر مکارم شیرازی]]، و در نجف با پسرعمویش، [[سید محمد باقر صدر]] مباحثه درس می‌کرد. داشت.{{مدرک}}

===حوزه علمیه نجف===

{{ستون-شروع|2}}  

*[[سید محسن حکیم]]

*[[سید ابوالقاسم خویی]]

*[[شیخ حسین حلی]]

*[[شیخ مرتضی آل یاسین]]

===شاگردان===

معروف‌ترین شاگردان صدر [[یوسف صانعی]] از مراجع تقلید در [[ایران]] و شهید [[سید عباس موسوی]] دبیر کل سابق [[حزب‌الله لبنان]] در لبنان هستند.

===تحصیلات دانشگاهی===

==فعالیت‌ها در ایران و نجف==

صدر قبل از عزیمت به [[نجف]]، از سوی [[سید محمدحسین طباطبایی]] مسئولیت نظارت بر نشریه «انجمن تعلیمات دینی» را بر عهده گرفت. وی همزمان با تحصیل در [[حوزه علمیه نجف]]، به عضویت هیئت امناء جمعیت «منتدی النشر» درآمد، و پس از بازگشت به [[قم]] ضمن تاسیس و اداره یک مدرسه ملی، مسئولیت سردبیری مجله تازه تاسیس «مکتب اسلام» را عهده‌دار گردید. از مهمترین اقدامات صدر در آخرین سال اقامت در شهر قم، تدوین طرحی گسترده جهت اصلاح نظام آموزشی [[حوزه علمیه]] بود، که با همفکری شخصیت‌هایی مانند [[سید محمد حسینی بهشتی]]، [[ناصر مکارم شیرازی]] و برخی دیگر از بزرگان امروز صورت پذیرفت.

==هجرت به لبنان==

==فعالیت ها==

وی در فاصله سال‌های ۱۳۴۰ش. تا ۱۳۴۸ش. و در چارچوب برنامه‌ای میان مدت، با طی سالانه صد هزار کیلومتر در میان شهرها و روستاهای سراسر لبنان، دهها جمعیت خیریه و مؤسسات فرهنگی و آموزش حرفه‌ای را راه‌اندازی نمود، که حاصل آن کسب اشتغال و خودکفایی اقتصادی هزاران خانواده بی‌بضاعت، کاهش درصد بی‌سوادی، رشد فرهنگ عمومی، و به اجرا در آمدن صدها پروژه کوچک و بزرگ عمرانی در مناطق محروم آن کشور بود.

سید موسی در تابستان ۱۳۴۲ش. و طی سفری دو ماهه به کشورهای شمال آفریقا، طرحی نو جهت همفکری مراکز اسلامی‌ [[مصر]]، [[الجزایر]] و [[مغرب (کشور)|مغرب]] با [[حوزه علمیه لبنان|حوزه‌های علمیه شیعی لبنان]] در انداخت.

===تاسیس مجلس اعلای شیعیان لبنان===

صدر در تابستان [[سال ۱۳۴۵ هجری شمسی|۱۳۴۵ش]] رسما از حکومت لبنان درخواست نمود تا همانند دیگر طوائف آن کشور، مجلسی برای سازماندهی طایفه [[شیعه]] و پیگیری مسائل آن تاسیس گردد. [[مجلس اعلای شیعیان لبنان]] در اول خرداد ۱۳۴۸ش تاسیس شد و خود او با اجماع آراء به ریاست آن انتخاب گردید.

با آغاز جنگ داخلی لبنان در [[فروردین]] [[سال ۱۳۵۴ش]]، تمامی‌ تلاش‌های امام صدر مصروف پایان دادن به این بحران گردید. وی در خرداد آن سال در مسجد عاملیه [[بیروت]] به اعتصاب غذا نشست و به پشتوانه مقبولیت وسیع خود در میان تمامی‌ طوائف، آرامش را به تابستان لبنان بازگردانید. با شعله‌ور شدن مجدد آتش جنگ، امام صدر در اردیبهشت ۱۳۵۵ [[حافظ اسد]] را بر آن داشت تا با اعزام نیروهای سوری به لبنان، موازنه قوا و آرامش را به این کشور بازگرداند. حل اختلافات مصر با سوریه و متعاقب آن برپایی کنفرانس سران عرب در [[ریاض]] طی مهر ۱۳۵۵، آب سردی بود که توسط امام صدر بر آتش جنگ داخلی لبنان فرو ریخته شد. این آرامش تا زمانی‌که امام صدر در لبنان حضور داشت، ادامه پیدا کرد.

از اواخر سال [[۱۳۴۱ش]] حضور گسترده امام صدر در کلیساها، دیرها و مجامع دینی و فرهنگی مسیحیان آغاز گردید. سخنرانی‌های تاریخی امام صدر در دیرالمخلص واقع در جنوب، و کلیسای مارمارون در شمال لبنان طی سالهای ۱۳۴۱ و ۱۳۴۲، اثرات معنوی عمیقی بر مسیحیان آن کشور بر جای نهاد. وی در بهار ۱۳۴۴، اولین دور سلسله گفتگوهای اسلام و مسیحیت را با حضور بزرگان این دو دین الهی، در مؤسسه فرهنگی «الندوه اللبنانیه» به راه‌انداخت. در سال ۱۳۴۶ به دیدار [[پاپ]] رفت و نشستی که ابتدائاً نیم ساعت پیش بینی شده بود، به تقاضای پاپ بیش از دو ساعت به درازا کشید.

امام صدر از سال ۱۳۴۷ به عضویت [[مرکز اسلام شناسی استراسبورگ]] درآمد و از رهگذر همفکری و ارائه سمینارهای متعدد در آن، انتشار آثاری چون کتاب [[مغز متفکر جهان شیعه (کتاب)|مغز متفکر جهان شیعه]] را زمینه‌سازی نمود. وی در سال ۱۳۴۹ به عضویت دائم «مجمع بحوث اسلامی‌ قاهره» درآمد. امام صدر در سال ۱۳۴۹ رهبران مذهبی طوایف مسلمان و مسیحی جنوب لبنان را در چارچوب «کمیته دفاع از جنوب» گرد هم آورد، تا برای مقاومت در برابر تجاوزات رژیم صهیونیستی چاره‌اندیشی نمایند. وی در زمستان ۱۳۵۳ و در اقدامی‌ بی‌سابقه، خطبه‌های عید موعظه [[روزه]] را در حضور شخصیت‌های بلندپایه مسیحی لبنان در کلیسای کبوشیین بیروت ایراد نمود. امام صدر در اواسط سال ۱۳۵۷ موفق گردید رهبران مسلمان و مسیحی لبنان را جهت برپایی یک جبهه فراگیر ملی متقاعد نماید و در این مسیر تا آنجا پیش رفت که حتی موعد تاسیس و اولین گردهمایی آنان را برای پس از بازگشت خود از سفر لیبی مشخص نمود.

امام صدر در بهار ۱۳۴۴ش گروهی از جوانان مؤمن [[شیعه]] را به [[مصر]] اعزام نمود، تا در دوره‌ای شش ماهه فنون نظامی را فرا گیرند. با بازگشت این جوانان که اولین کادرهای مقاومت لبنان بودند، عملیات ایذایی مشترک رزمندگان فلسطینی و لبنانی در شمال [[فلسطین]] آغاز گردید. بخش اعظم نیروهای رزمنده را جوانان شیعه لبنان، و فرماندهی عملیات را رزمندگان فلسطینی تشکیل می‌دادند.

از پاییز سال ۱۳۵۱ آموزش نظامی جوانان شیعه شتاب بیشتری گرفت. در خرداد ۱۳۵۴ و به دنبال وقوع انفجاری در اردوگاه نظامی «عین البنیه» در کوههای بقاع، که به شهادت ۲۷ تن از جوانان شیعه انجامید، امام صدر رسما ولادت [[مقاومت لبنان]] را اعلان نمود. با پایان یافتن جنگ داخلی لبنان و انتقال دامنه ناآرامی‌ها به جنوب، واحدهای مقاومت لبنان رسما در نقاط استراتژیک مناطق مرزی مستقر شدند. امام صدر اولین شخصیتی بود که در زمستان ۱۳۵۶، طرح سازشکارانه [[آمریکا]] مبنی بر ساکن کردن پناهندگان فلسطینی در جنوب لبنان را افشاء و از تحقق آن جلوگیری نمود.

امام صدر اگرچه لبنان را محل اصلی فعالیت‌های خود قرار داده بود، اما هیچگاه از دیگر مسائل جهان اسلام غافل نبود. موفقیت [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی‌ ایران]]، امنیت [[حوزه علمیه|حوزه‌های علمیه]]، اتحاد جهان عرب و [[اسلام]] جهت مبارزه با اسرائیل و بالاخره گسترش [[تشیع]] در آفریقای سیاه، مهمترین دغدغه‌های خارج از لبنان ایشان را تشکیل می‌داد.

در پی دستگیری [[امام خمینی]] و در اوایل تابستان ۱۳۴۲، وی راهی [[اروپا]] و شمال [[آفریقا]] گردید، تا از طریق [[واتیکان]] و [[الازهر]]، شاه [[ایران]] را برای آزادسازی امام تحت فشار قرار دهد. با آزاد گشتن امام در پایان این سفر، [[سید ابوالقاسم خویی|آیت‌ الله خویی]] تصریح نمود که این آزادی بیش از هر چیز مرهون سفر آقای صدر بوده است.

در نیمه دوم دهه چهل و پس از آماده شدن اولین کادرهای نظامی مقاومت لبنان، ده‌ها تن از جوانان مبارز ایرانی به لبنان آمدند و زیر نظر آنان فنون نظامی را فرا گرفتند. با به قدرت رسیدن [[حافظ اسد]] در سال ۱۳۵۰ و آغاز همکاری‌های تنگاتنگ وی با امام صدر، [[سوریه]] به امن‌ترین کشور خاورمیانه برای مبارزین ایرانی بدل گردید. امام صدر در دیدارهای مکرر سال ۱۳۵۷ش. خود با رهبران سوریه، [[عربستان سعودی]] و برخی دیگر از کشورهای جهان عرب، اهمیت [[انقلاب اسلامی‌ ایران]]، پیروزی قریب الوقوع آن و ضرورت هم‌پیمانی آنان با این انقلاب را به آنها گوش‌زد نمود.

وی در شهریور ۱۳۵۷ و یک هفته پیش از ربودن شدن، با انتشار مقاله «ندای پیامبران» در روزنامه لوموند، امام خمینی را به عنوان تنها رهبر انقلاب اسلامی‌ ایران معرفی نمود. بی‌شک بزرگ‌ترین خدمت امام صدر به انقلاب اسلامی‌ ایران در آن بود که پس از دو دهه بسترسازی و ترویج ارزش‌های ناب اسلامی‌ در لبنان، طی سال‌های ۱۳۵۶ش. تا ۱۳۵۷، عموم مردم، خصوصا شیعیان و بالاخص کادرهای مقاومت آن کشور را رسماً با این انقلاب آشنا و مرتبط نمود.<ref>[http://mkamalian.com/ پایگاه صدرپژوهی، محسن کمالیان]</ref>

==ربوده شدن==

امام صدر در [[۳ شهریور]] [[۱۳۵۷ش]]<ref>برابر با ۲۵ آگوست ۱۹۷۸م و ۲۱ رمضان ۱۳۹۸ق</ref> و در آخرین مرحله از سفر دوره‌ای خود به برخی کشورهای عربی، بنابر دعوت رسمی‌ معمر قذافی به کشور [[لیبی]] وارد و در [[۹ شهریور]] در آنجا ربوده شد. رژیم لیبی در ۲۷ شهریور ۱۳۵۷<ref>۱۸ سپتامبر ۱۹۷۸ م/ ۱۵ شوال ۱۳۹۸ ق</ref> و به دنبال اعتراض مردم لبنان، حوزه‌های علمیه و مطبوعات منطقه، با انتشار بیانیه‌ای رسما اعلان نمود که امام صدر و دو همراه ایشان، با پرواز شماره ۸۸۱ مورخ ۹ شهریور هواپیمایی آلیتالیا، [[طرابلس]] را به سوی [[رم]] ترک کرده‌اند. دستگاههای قضایی دولت‌های [[لبنان]] و [[ایتالیا]]، و همچنین تحقیقات انجام شده از سوی واتیکان، ادعای لیبی مبنی بر خروج صدر از آن کشور و ورود او به رم را رسماً تکذیب کردند. مجموعه اطلاعات آشکار و پنهانی که طی دو دهه پیش بدست آمده، تماماً گواه آنند که موسی صدر هرگز خاک لیبی را ترک نگفته‌است.<ref>[http://imamsadr.ir/Zendeginame/zendeginame.htm موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر]</ref>

==سرنوشت==

درباره سرنوشت امام موسی صدر و اینکه او هنوز در قید حیات است یا در زندان‌های لیبی کشته شده، سخنان متفاوتی بیان شده است. قرائن متعددی حکایت از آن دارند که امام صدر همچنان زنده است و حبس ابد را می‌گذراند.<ref>[http://www.kaleme.com/1389/06/09/klm-30595%20؛http://www.ayandenews.com/news/35494 پسر موسی صدر: پدرم زنده و اسیر قذافی است]</ref><ref>[http://www.bbc.co.uk/persian/rolling_news/2011/08/110828_rln_l21_moosa_sadr_libya_iran.shtml%20 بی‌بی سی]</ref>

==صدر از دیدگاه دیگران==

[[امام خمینی]] درباره وی گفته بود:

::«... ''آقای صدر یک مردی است که من می‌توانم بگویم او را بزرگ کرده‌ام و ایشان به منزله یک اولاد عزیز برای من است و ما امیدواریم که یک روزی با آقای آسید موسی صدر (سلمه الله تعالی) در قدس باهم نماز بخوانیم انشاالله؛ و ما مأیوس نیستیم''..»

::«''[[سید ابوالقاسم خویی|آیت اللَّه خویی]] گفتند که سه طلبه از [[قم]] آمدند به نجف اما در نجف نماندند و برگشتند موسوی اردبیلی بود، آقای موسی صدر بود و آقا [[سید موسی شبیری زنجانی|موسی زنجانی]].‌ ای کاش من این‌ها را نمی‌دیدم خیلی حیف شد که این‌ها برگشتند به قم! این جریان را آن آقا از قول خویی نقل کردند من در سال ۵۳ به نجف رفتم قضیه را از آقای خویی سؤال کردم ایشان تأیید کردند و گفتند بله''...»<ref>نامه مفید، ص ۲۴.</ref>

::«... ''آقا موسی خیلی خوب درس می‌خواند و شایق به تحصیل بود... استعدادش خوب بود، زحمت هم می‌کشید و خیلی زود درس‌ها را تمام می‌کرد... افراد دیگر این مراحل را که ایشان در طول چند ماه سپری کرده بود حداقل ۴الی ۵ سال وقت لازم داشت تا پشت سر بگذراند...» و در جای دیگر بیان می‌کند که: «اگر الان بود جزو مراجع مسلّم تقلید بود... الان جزو مراجع بزرگ شیعه بود''.»<ref> تاریخ و فرهنگ معاصر، ویژه نامه ۵، ص ۵۲-۵۱.</ref>

[[محمد صدوقی]] درباره او می‌گوید:

::«... ''آقا موسی مردی بسیار بسیار فوق العاده بود. روشن بود. قدم که در لبنان گذاشت اوضاع آنجا را عوض کرد... تا وقتی که او بود اسرائیل هیچ غلطی نمی‌توانست بکند...امام موسی صدر بی‌نهایت شخصیت بارز، روشن، فهمیده و خدمتگزار بود''.»<ref>تاریخ و فرهنگ معاصر، ویژه نامه شماره ۵، ص ۶۸.</ref>

::«''ایشان آدمی خوش بیان بود. خوش سیما و خوش چهره و از لحاظ ما یک شخصیت خوبی بود. از فضلای مورد احترام ذهنی من بود و آن موقع... جزو مدرسین قابل قبول آن دوره در سطوح بالای ادبیات بود.» و در جای دیگر در پاسخ به سؤالی که آیا ایشان در مسایل فقهی و اصولی مجتهد و صاحب نظر بودند؟ می‌گوید: «حتما بودند، حتما بودند... ایشان در همان مقاله مکتب تشیع رأی فقهی دارند''...»<ref>نامه مفید، ص ۴۰-۳۲.</ref>

سید عبد الکریم موسوی اردبیلی درباره ایشان می‌گوید:

::«''از نظر لیاقت‌ها، ایشان برجستگی‌های خاصی داشت: درایت، هوش، ذکاوت، سرعت فهم، دقت و تأمل در مسائل علمی ایشان را در محافل علمی سرآمد دوستانش کرده بود. ایشان در مسائل اجتماعی بسیار وارد بود... در هر درسی که شرکت می‌کرد به زودی در آن خیلی ممتاز می‌شد... یکی از مدرسین بسیار خوب حوزه بود''.»<ref>نامه مفید، ص ۱۸</ref>

::«''آقا موسی صدر هم دارای برجستگی‌های خاص علمی، اخلاقی و روحی بود... از چند نفر از درجه اول‌ها از شاگردان ایشان (مرحوم آیت اللَّه داماد) بودند که یکی از آنان آقای سید موسی صدر بود و ایشان ممتاز بود از قم هم که به نجف رفته بود شنیدم که طلوع کرده بود و خیلی مورد توجه بعضی‌ها واقع شده بود حتی نجفی‌ها گفته بودند که ما خیال نمی‌کردیم که قم چنین محصولی داشته باشد و شما روی قم و قمی‌ها را سفید کردید... حتی آن وقت خیلی مافوق این حرف‌ها بود و در این که قوه استنباط داشت، هیچ شکی نیست، ایشان فهمی صاف و سرعت انتقال داشت، درس هم خوانده بود و در درس بزرگان هم شرکت کرده بود''.»

[[ناصر مکارم شیرازی|ناصر مکارم شیرازی]]:

::«''آقا موسی صدر استعداد فوق‌العاده‌ای داشت. این استعداد به پشتکار و استقامت فوق‌العاده وی ضمیمه می‌شد و هر دو به کار مستمر شبانه‌روزی در مسائل تحصیلی و منظم درس خواندن می‌پیوست. به همین علت بود که آقای صدر خیلی سریع در حوزه علمیه قم ترقی کرد و در مدت کوتاهی جزء فضلای بنام و درجه اول حوزه شد. یکی از کسانی که می‌توانم شهادت بدهم در همان سنین جوانی به اجتهاد رسید، امام موسی صدر بود''..»<ref>فرهنگ معاصر، ص ۱۱۷.</ref>

[[علی مشکینی|علی مشکینی]]:

::«''ایشان سیاست و دیانت را توأم کردند و به دنبال تشکیل یک حکومت اسلامی درست در لبنان بود. ما مقام امام موسی صدر را خیلی بالا می‌دانیم. ایشان را انسان متدین به دیانت الهی و مردی که سیاست و دیانت هر دو را می‌فهمید، می‌شناسیم. آقای صدر از ذخایر عالم [[تشیع]] بودند ایشان یکی از پر ارج‌ترین انسان‌های عالم تشیع بودند''.»<ref>فرهنگ معاصر، ص ۱۳۸-۱۳۷.</ref>

== مطالعه بیشتر ==

*یادنامه امام موسی صدر، سیدهادی خسروشاهی، مؤسسه تحقیقاتی امام موسی صدر، تهران، ۱۳۸۷ش.

==نگارخانه==

==پانویس==

==منابع==

*[http://www.imam-sadr.com/%D8%A7%D8%AE%D8%A8%D8%A7%D8%B1/%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D8%A7%D8%AE%D8%A8%D8%A7%D8%B1/tabid/99/ArticleId/3940/%D8%AF%D8%BA%D8%AF%D8%BA%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D9%85%D9%88%D8%B3%DB%8C-%D8%B5%D8%AF% «دغدغه های امام موسی صدر از زبان دخترش»، سایت موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، ۸آبان ۱۳۹۰ش، ۳خرداد۱۳۹۸ش.]

*فصلنامه تاریخ و فرهنگ معاصر، مرکز بررسی‌های اسلامی، ویژه نامه شماره ۵ (امام موسی صدر).

*کمالیان، محسن، گاهشمار زندگی آیت الله امام سید موسی صدر، دو ماهنامه نامه مفید، شماره ۱۶، زمستان ۱۳۷۷ش.

*گلی زواره، غلامرضا، مشعل درخشان دانش و اندیشه، تهیه‌کننده و ناشر: مرکز پژوهش‌های اسلامی صدا و سیما، چاپ اول، ۱۳۹۰.

==پیوند به بیرون==

* [https://imamsadr.ir/ موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر]

  | توضیحات =  

[[ar:السيد موسى الصدر]]