آیه محارم: تفاوت میان نسخه‌ها

محارم، کسانی‌اند که به سبب نوعی خویشاوندی، نگاه کردن و آشکار کردن زینت برای همدیگر جایز و ازدواج آنها با هم حرام است.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۳۸۱ش، ص۲۷۲. </ref> آیه محارم بيان‌گر آن گروه از خويشاوندان [[محارم|نسبى]]، [[محارم|سببى]] و [[محرمیت رضاعی|رضاعی]] است كه ازدواج با آنان حرام است:<ref>محقق اردبیلی، زبدة‌البیان، المكتبة المرتضوية لإحياء الآثار الجعفرية، ص۵۲۳-۵۲۴.</ref>

*'''نسب:''' نوعی خویشاوندی است که به واسطه تولد یک یا چند نفر از دیگری حاصل می‌شود.<ref>محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۲۲۵.</ref> [[مجتهد|فقها]] با استناد به این آیه، ازدواج هفت دسته از مردان بر هفت دسته از زنان به‌واسطه نسب، را حرام دانسته‌اند:<ref>محقق اردبیلی، زبدة‌البیان، المكتبة المرتضوية لإحياء الآثار الجعفرية، ص۵۲۳-۵۲۴؛  نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۹، ص۲۳۸.</ref>

*'''رضاع:''' مَحرَمیت رِضاعی، نوعی خویشاوندی است که بر اثر شیرخوردن کودک از زنی غیر از مادرش ایجاد می‌شود.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۹، ص۲۶۴.</ref> در این آیه فقط به حرمت ازدواج با مادر و خواهران رضاعی اشاره شده است.<ref>فاضل مقداد، کنزل العرفان، منشورات المكتبة المرتضویة للإحیاء الآثار الجعفریة، ج۲، ص۱۸۲.</ref> فقها با استناد به روایتی از [[پیامبر (ص)]] «هر آنچه به واسطه نسب حرام است، به واسطه [[رضاع]] نیز حرام است»،<ref>مغربی، دعائم‌الاسلام، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۲۴۰.</ref> همه زنانی که به واسطه نسب، ازدواج با آنها حرام است، ازدواج با آنها به واسطه رضاع را نیز حرام دانسته‌اند.<ref>فاضل مقداد، کنزل العرفان، منشورات المكتبة المرتضویة للإحیاء الآثار الجعفریة، ج۲، ص۱۸۲؛ محقق اردبیلی، زبدة‌البیان،  المكتبة المرتضوية لإحياء الآثار الجعفرية، ص۵۲۴.</ref>

*'''سبب:''' با خواندن [[صیغه عقد]]، علاوه بر زن و شوهر نسبت به یکدیگر، برخی از خویشاوندان مرد و زن بر یکدیگر محرم می‌شوند که به آن‌ها محارم سبَبَی می‌گویند.<ref> شهیدثانی، مسالک‌الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۷، ص۲۸۱.</ref> آیه محارم به چهار مورد از زنانی که به واسطه خویشاوندی سببی، ازدواج با آنها حرام است، اشاره کرده که عبارتند از: مادرِ زن، دختر زنی که با او ازدواج کرده و آمیزش کرده است، زنانِ پسران (عروس) و ازدواج با دو خواهر در زمان واحد.<ref>فاضل مقداد، کنزل العرفان، منشورات المكتبة المرتضویة للإحیاء الآثار الجعفریة، ج۲، ص۱۸۴.</ref>

*فاضل مقداد، ابن عبدالله سیوری، کنزل العرفان فی فقه القرآن، قم، منشورات المكتبة المرتضویة للإحیاء الآثار الجعفریة، بی‌تا.