سوره نمل: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سوره نَمْل''' یا '''سوره سلیمان''' بیست و هفتمین [[سوره]] و از [[سوره‌های مکی قرآن]] است که در [[جزء (قرآن)|جزء]] نوزدهم و بیستم [[قرآن]] جای دارد. پرداختن به داستان مورچگان و [[سلیمان نبی|حضرت سلیمان(ع)]] دلیل نام‌گذاری این سوره به نمل است. [[خداوند]] در این سوره با پرداختن به سرگذشت پنج پیامبر، [[موسی (پیامبر)|موسی(ع)]]، [[داوود (پیامبر)|داوود(ع)]]، سلیمان(ع)، [[صالح (پیامبر)|صالح(ع)]] و [[لوط (پیامبر)|لوط(ع)]]، به [[مؤمنان]] بشارت و به [[مشرکان]] بیم می‌دهد. در این سوره مطالبی درباره مسئله خداشناسی و نشانه‌های [[توحید]] و وقایع [[معاد]] آمده است.

در فضیلت [[تلاوت]] سوره نمل آمده است، خداوند به تعداد کسانی که حضرت سلیمان، [[هود (پیامبر)|هود]]، [[شعیب (پیامبر)|شعیب]]، [[صالح (پیامبر)|صالح]] و [[ابراهیم (پیامبر)|ابراهیم]] را تصدیق یا تکذیب کردند، به قاری این سوره، ده [[حسنه]] می‌دهد و [[روز قیامت]] با ندای [[تهلیل|لا اله الا الله]] از قبر خارج خواهد شد.