سوره روم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←آیات مشهور و نام‌دار
(پیوند میان ویکی و حذف از مبدا ویرایش) |
|||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
==آیات مشهور و نام‌دار== | ==آیات مشهور و نام‌دار== | ||
آیاتی از سوره روم مانند آیه فطرت، آیات سفر و آیات تسبیح جزو آیات مشهور و نام‌دار است. | آیاتی از سوره روم مانند آیه فطرت، آیات سفر و آیات تسبیح جزو آیات مشهور و نام‌دار است. | ||
===آیه فرجام تکذیب آیات الهی=== | |||
'''ثُمَّ كَانَ عَاقِبَةَ الَّذِينَ أَسَاءُوا السُّوأَىٰ أَنْ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللهِ وَكَانُوا بِهَا يَسْتَهْزِئُونَ'''(۱۰) | |||
(آن گاه بدترین سرانجام، سرانجام کسانی بود که مرتکب زشتی شدند به سبب اینکه آیات خدا را تکذیب کردند و همواره آنها را به مسخره می گرفتند.) به اعتقاد مفسران دو احتمال در آیه است۱ـ اعراب کلمه (عَاقِبَةُ) مرفوع باشد در این صورت معنای آیه این است که فرجام و عاقبت بدکاران ، تکذیب و استهزاء آیات الهی است.۲- اعراب کلمه(عَاقِبَةَ) منصوب باشد که معنای آیه می شودکه بدترین سرانجام برای کسانی است که مرتکب زشتی و کارهای بد شدند و چون آیه در مقام انذار و بصیرت و عبرت است باید سرانجام گنه کاران که سوآى است (به معناى حالتى است که صاحبش از آن در رنج باشد، و مقصود از آن در این جا عذاب بد است وهمان «سوء العذاب» است) به رخ آنان کشیده شود، نه اینکه بگوییم گناهان سرانجام، گنه کاران را به کفر و تکذیب آیات خدا و استهزاى آن کشانید. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، اعلمی بیروت، ج۱۶، ص۱۵۹. | |||
</ref> | |||
===آیه فطرت=== | ===آیه فطرت=== | ||
{{اصلی|آیه فطرت}} | {{اصلی|آیه فطرت}} | ||
<div style="text-align: center;"><noinclude> | <div style="text-align: center;"><noinclude> | ||
{{عربی|«'''فَأَقِمْ وَجْهَک لِلدِّینِ حَنِیفًا ۚ فِطْرَ‌تَ | {{عربی|«'''فَأَقِمْ وَجْهَک لِلدِّینِ حَنِیفًا ۚ فِطْرَ‌تَ اللهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیهَا ۚ لَا تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللهِ ۚ ذَٰلِک الدِّینُ الْقَیمُ وَلَٰکنَّ أَکثَرَ النَّاسِ لَا یعْلَمُونَ'''﴿۳۰﴾»<br /> | ||
|ترجمه=پس روی خود را با گرایش تمام به حق، به سوی این دین کن، با همان سرشتی که خدا مردم را بر آن سرشته است. آفرینش خدای تغییرپذیر نیست. این است همان دین پایدار، ولی بیشتر مردم نمی‌دانند.|اندازه=100%}} | |ترجمه=پس روی خود را با گرایش تمام به حق، به سوی این دین کن، با همان سرشتی که خدا مردم را بر آن سرشته است. آفرینش خدای تغییرپذیر نیست. این است همان دین پایدار، ولی بیشتر مردم نمی‌دانند.|اندازه=100%}} | ||
</noinclude> | </noinclude> | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۷: | ||
===آیه عدم خلف وعده خدا=== | ===آیه عدم خلف وعده خدا=== | ||
<div style="text-align: center;"><noinclude> | <div style="text-align: center;"><noinclude> | ||
{{عربی|«'''وَعْدَ | {{عربی|«'''وَعْدَ اللهِ ۖ لَا یخْلِفُ اللهُ وَعْدَهُ وَلَٰکنَّ أَکثَرَ النَّاسِ لَا یعْلَمُونَ'''﴿۶﴾»<br /> | ||
|ترجمه=خدا وعده‌اش را خلاف نمی‌کند، ولی بیشتر مردم نمی‌دانند.|اندازه=100%}} | |ترجمه=خدا وعده‌اش را خلاف نمی‌کند، ولی بیشتر مردم نمی‌دانند.|اندازه=100%}} | ||
</noinclude> | </noinclude> | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
در این آیات به مساله | در این آیات به مساله خُلف وعده نکردن خداوند و نفی کلی آن از خداوند اشاره شده است. [[علامه طباطبایی]] ذیل این آیه بر این باور است خلف وعده در موارد اضطراری گاه امری پسندیده است به همین جهت می‌توان گفت قبح آن ذاتی نیست؛ ولی از آنجایی که هیچ عاملی خدا را مضطر به خلف وعده نمی‌کند پس خلف وعده در حق خدا همیشه زشت و قبیح است و علاوه بر آن خلف ملازم با کمبود است و خدا کاملی است که کمبود درباره او محال است؛ بنابراین خداوند همیشه به وعده‌هایش عمل می‌کند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۶، ص۱۵۶.</ref> | ||
===آیات سفر (۹ و ۴۲)=== | ===آیات سفر (۹ و ۴۲)=== | ||
<div style="text-align: center;"><noinclude> | <div style="text-align: center;"><noinclude> | ||
{{عربی|«'''أَوَلَمْ یسِیرُ‌وا فِی الْأَرْ‌ضِ فَینظُرُ‌وا کیفَ کانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ کانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَأَثَارُ‌وا الْأَرْ‌ضَ وَعَمَرُ‌وهَا أَکثَرَ مِمَّا عَمَرُ‌وهَا وَجَاءَتْهُمْ رُ‌سُلُهُم بِالْبَینَاتِ ۖ فَمَا کانَ | {{عربی|«'''أَوَلَمْ یسِیرُ‌وا فِی الْأَرْ‌ضِ فَینظُرُ‌وا کیفَ کانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ کانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَأَثَارُ‌وا الْأَرْ‌ضَ وَعَمَرُ‌وهَا أَکثَرَ مِمَّا عَمَرُ‌وهَا وَجَاءَتْهُمْ رُ‌سُلُهُم بِالْبَینَاتِ ۖ فَمَا کانَ اللهُ لِیظْلِمَهُمْ وَلَٰکن کانُوا أَنفُسَهُمْ یظْلِمُونَ'''﴿۹﴾'''قُلْ سِیرُ‌وا فِی الْأَرْ‌ضِ فَانظُرُ‌وا کیفَ کانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِن قَبْلُ ۚ کانَ أَکثَرُ‌هُم مُّشْرِ‌کینَ'''﴿۴۲﴾»<br /> | ||
|ترجمه=آیا در زمین نگردیده‌اند تا ببینند فرجام کسانی که پیش از آنان بودند، چگونه بوده است؟ آنها بس نیرومندتر از ایشان بودند، و زمین را زیر و رو کردند و بیش از آنچه آنها آبادش کردند آن را آباد ساختند، و پیامبرانشان دلایل آشکار برایشان آوردند. بنابراین خدا بر آن نبود که بر ایشان ستم کند، لیکن خودشان بر خود ستم می‌کردند./ بگو: در زمین بگردید و بنگرید فرجام کسانی که پیشتر بوده [و] بیشترشان مشرک بودند چگونه بوده است.|اندازه=100%}} | |ترجمه=آیا در زمین نگردیده‌اند تا ببینند فرجام کسانی که پیش از آنان بودند، چگونه بوده است؟ آنها بس نیرومندتر از ایشان بودند، و زمین را زیر و رو کردند و بیش از آنچه آنها آبادش کردند آن را آباد ساختند، و پیامبرانشان دلایل آشکار برایشان آوردند. بنابراین خدا بر آن نبود که بر ایشان ستم کند، لیکن خودشان بر خود ستم می‌کردند./ بگو: در زمین بگردید و بنگرید فرجام کسانی که پیشتر بوده [و] بیشترشان مشرک بودند چگونه بوده است.|اندازه=100%}} | ||
</noinclude> | </noinclude> | ||
| خط ۵۷: | خط ۶۳: | ||
===آیات تسبیح=== | ===آیات تسبیح=== | ||
<div style="text-align: center;"><noinclude> | <div style="text-align: center;"><noinclude> | ||
{{عربی|«'''فَسُبْحَانَ | {{عربی|«'''فَسُبْحَانَ اللهِ حِینَ تُمْسُونَ وَحِینَ تُصْبِحُونَ'''﴿۱۷﴾'''وَلَهُ الْحَمْدُ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضِ وَ عَشِیا وَ حِینَ تُظْهِرُ‌ونَ'''﴿۱۸﴾»<br /> | ||
|ترجمه=پس خدا را تسبیح گویید آنگاه که به عصر درمی‌آیید و آنگاه که به بامداد درمی‌شوید. و ستایش از آنِ اوست در آسمانها و زمین و شامگاهان و وقتی که به نیمروز می‌رسید. |اندازه=100%}} | |ترجمه=پس خدا را تسبیح گویید آنگاه که به عصر درمی‌آیید و آنگاه که به بامداد درمی‌شوید. و ستایش از آنِ اوست در آسمانها و زمین و شامگاهان و وقتی که به نیمروز می‌رسید. |اندازه=100%}} | ||
</noinclude> | </noinclude> | ||