سوره روم: تفاوت میان نسخه‌ها

از آیات مشهور این سوره [[آیه فطرت]] است که به سرشت الهی و نوع آفرینش انسان‌ها پرداخته و گرایش انسان به [[خدا]] و دین را [[فطرت|فطری]] و برخاسته از درون آن می‌داند.  

وعده قطعی [[خدا]] به یاری [[دین]] و [[مومنان]] و سیر انفسی و آفاقی از مضامین اصلی سوره روم است. رستاخیز و جدایی گروه‌ها و سرنوشت‌ها، دعوت به [[توحید]]، [[فطرت|فطرت انسان]]، رابطه مستقیم میان اعمال مردم و حوادث عالم، تاثیر رفتار آدمی بر ظهور فتنه و فساد و مسأله اختلاف، تفرقه و گروه‌گرایی و زیان‌ها و آثار منفی آن در دین و جامعه از دیگر موضوعات این سوره است.<ref>صفوی، «سوره روم»، ص۷۳۴.</ref> پرداختن به بخشی از قوانین خلقت و سُنن الهی مانند مسأله [[ازدواج|زوجیت]]، مودت و رحمت فطری میان انسان‌ها، اختلاف شب و روز، زبان‌ها و رنگ‌ها، نزول باران و احیای زمین مرده و قوام آسمان و زمین در فضا نیز مورد شرح و تبیین قرار گرفته و بر بعضی از احکام مانند نهی از [[ربا|رباخواری]] و لزوم دستگیری از مستمندان و خویشان تاکید شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۶، ص۱۵۵؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۶، ص۳۵۵.</ref>