سبع طوال: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سوره‌های طِوال''' یا '''سبع طوال''' به هفت سوره بلند از ابتدای [[قرآن]] گفته می‌شود که در روایتی نام گذاری آن به [[پیامبر (ص)]] منسوب است. این هفت سوره که همگی به جز انعام و اعراف مدنی هستند، عبارتند از: [[سوره بقره|بقره]]، [[سوره آل‌عمران|آل‌عمران]]، [[سوره نساء|نساء]]، [[سوره مائده|مائده]]، [[سوره انعام|انعام]]، [[سوره اعراف|اعراف]] و [[سوره توبه|توبه]].

طوال، به معنای طویل و دراز است.<ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۵، ص ۴۱۴</ref> به نظر می‌رسد علت نامگذاری این سوره‌های هفت‌گانه به سوره‌های طوال نیز طولانی بودن حجم این سوره‌ها نسبت به دیگر سوره‌های قرآن باشد.

* قَالَ رَسُولُ اللَهِ (ص): أُعْطِيتُ السُّوَرَ الطِّوَالَ مَكَانَ التَّوْرَاةِ، وَ السُّنَنَ مَكَانَ الإنْجِيلِ، وَالْمَثَانِيَ مَكَانَ الزَّبُورِ؛ وَ فُصِّلْتُ بِالْمُفَصَّلِ: ثَمَانٍ وَ سِتِّينَ سُورَةً؛ وَ هُوَ مُهَيْمِنٌ عَلَي سَآئِرِ الْكُتُبِ.<ref>جرجانی، جلاء الاذهان، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص ۵؛ سیوطی، الدر المنثور، بی تا، ج۶، ص ۱۰۱</ref>

:::::«به من سوره‌های طوال بجای کتاب [[تورات]] داده شده است‌، و سوره‌های سُنَن بجای [[انجیل]]، و مَثانی بجای [[زبور]]؛ و من تفضیل داده شدم بر آنها به [[سوره های مفصلات|سوره‌های مُفَصَّل‌]] که شصت و هشت سوره است‌. و قرآن سیطره و هیمنه دارد بر سائر کتب انبیاء گذشته‌.»

هفت سوره ابتدایی (بعد از سوره حمد) که به سوره‌های طوال معروفند، عبارتند از: بقره، آل‌عمران، نساء، مائده، انعام، اعراف و توبه. برخی به جای توبه، سوره یونس و برخی دیگر دو سوره انفال و توبه را با هم یکی از هفت سوره طوال محاسبه کرده‌اند.<ref>معرفت، علوم قرآنی، ۱۳۷۸ ش، ص ۱۱۴</ref>

* جرجانی، ابوالمحاسن حسین بن حسن، جلاء الاذهان و جلاء الاحزان، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ اول، ۱۳۷۷ش،