سوره ص: تفاوت میان نسخه‌ها

* یادکردن بندگان خالص خدا [[ابراهیم]]، [[اسحاق]]، [[یعقوب]]، [[اسماعیل]]، [[الیسع]]، [[ذاالکفل]].‌ (آیات ۴۵-۴۸)

* '''دلیل ابلیس برای سرپیچی:''' در آیات بعد (۷۵ تا ۷۶) خداوند دلیل سرپیچی شیطان را از سجده بر آدم می‌پرسد و او در پاسخ برتری خلقت خود را که از آتش است بر خلقت آدم که از گِل است، دلیل این کار خود می‌داند. [[علامه طباطبایی]] در تفسیر این سخن خداوند که «آدم را با دستان خود ساختم»؛ معتقد است که این عبارت اشاره به جایگاه والای انسان دارد؛ چراکه خداوند هر چیزی را برای چیز دیگری خلق کرد اما انسان را برای خود آفریده است.<ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۰ش، ج۱۷، ص۳۵۸.</ref> وی اطاعت نکردن شیطان از خداوند را نیز به این دلیل می‌داند که شیطان مالکیت مطلق خداوند را قبول نداشت و از همین رو، دستور سجده به آدم را ناصحیح دانست و اطاعت نکرد که همین ریشه همه [[گناه|گناهان]] است.<ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۰ش، ج۱۷، ص۳۶۰.</ref>

* '''طرد و لعن شیطان و مهلت به او تا وقت معلوم:''' سپس خداوند ابلیس را طرد و [[لعن|لعنت]] کرد. وی نیز از خداوند خواست که تا روز قیامت به او مهلت دهد. خداوند نیز در پاسخ تا «وقت معلوم» به او مهلت می‌دهد؛ نه روز قیامت. به نظر علامه طباطبایی منظور از «وقت معلوم» تا زمانی است که انسان از شیطان تبعیت می‌کند که قبل از روز قیامت است.<ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۰ش، ج۱۷، ص۳۶۱.</ref>

* '''سوگند ابلیس برای فریب آدمیان و وعده دوزخ به وی و تابعانش:''' ابلیس به عزت خداوند [[سوگند]] می‌خورد که انسان‌ها را فریب دهد به جز مخلَصین. گفته شده که منظور از مخلَصین کسانی هستند که خداوند آنها را برای خود خالص کرده و هیچکس حتی شیطان از آنها سهمی ندارد.<ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۰ش، ج۱۷، ص۳۶۱.</ref> خداوند در پاسخ، به ابلیس و کسانی که از او تبعیت کنند، وعده [[جهنم]] می‌دهد.